مهاتما گاندی به گنجانیدن این حق در قانون اساسی هند کمک کرد. مارتین لوتر کینگ جونیور آن را در زندان به اجرا گذاشت. جورج واشنگتن فکر می کرد که بدون این حق مردم مانند گوسفندانی خواهند بود که به سوی کشتارگاه هدایت می شوند. آزادی بیان، ازجمله آنلاین، به همه ما تعلق دارد. (اعلامیه جهانی حقوق بشر این حق را تضمین می کند.)
هنگامی که از سخن آزاد برای بیان عقایدی که برای ما توهین آمیز یا ناهنجارند استفاده می شود، همان حق ما را مجاز می سازد تا آن عقاید را از طریق بحث، گفتگوی باز و اعتراض مسالمت آمیز به چالش بکشیم.
شما تا چه حد برای بیان عقاید خود آزادی دارید؟ شما چگونه تشخیص می دهید که صداها در اطراف تان خاموش می شوند؟ دو موضوع مهم وجود دارند که می توانید درباره آنها تحقیق کنید:
- آیا رسانه های شما گوناگون هستند و آیا منابع خبری وجود دارند که آزادانه در دسترس و از دولت مستقل باشند؟
- آیا در کشور شما قوانینی وجود دارند که به خاطر امنیت ملی، توهین به مقدسات، افترای جنایی و بهانه های مشابه آزادی بیان را محدود می کنند؟
همانگونه که فردریک داگلاس، اصلاح طلب اجتماعی آمریکایی نوشت، “در جایی که حق بیان افکار و عقاید وجود نداشته باشد، آزادی بی معنی است. از میان همه حقوق، این حق ستمگران را به وحشت می اندازد. … سرکوب آزادی بیان یک خطای مضاعف است. این عمل حقوق شنونده و گوینده را به طور یکسان نقض می کند.”
