برای علاقه مندان به فناوری، پیش گونۀ خودروی بی راننده گوگل یکی از عجایب مهندسی است. ولی برای نابینایان، کم بینایان و افراد دچار دیگر ناتوانی های جسمی، یک خودروی خودران مفهوم عمیق تری دارد.
استیو ماهان، مرد کم بینایی که تویوتا پریوس خودران را آزمایش کرد گفت: “این خودرو از این لحاظ در زندگی من تحول ایجاد خواهد کرد که به من این استقلال و انعطاف پذیری را خواهد داد تا به هر کجا که باید و در هر زمانی که لازم باشد، بروم.”
خوروی خودران برای حرکت در خیابان ها از حسگرهای پیشرفته و سامانۀ موقعیت یابی جهانی استفاده می کند و از لحاظ الکترونیکی محدود شده است تا سریعتر از ٤٠ کیلومتر در ساعت حرکت نکند. گوگل در سال ٢٠١٠ شروع به مجهز کردن خودروهای پریوس و لکسوس به فناوری خودگردان کرد و در حال توسعه چنین خودروهایی با شرکت های جنرال موتورز، فورد، آئودی، نیسان و تویوتا است.
بسیاری از ایالت ها در آمریکا خود را برای خودروهای خودران در آینده آماده می کنند. نوادا، فلوریدا، کالیفرنیا و میشیگان و شهر واشنگتن اقدامات قانونی را برای صدور مجوز رانندگی خودروهای خودران پیش گرقته اند. درحالیکه سن جمعیت کشور بالا می رود، مقامات بر این باورند که علاوه بر نابینایان و کم بینایان، خودروهای خودران همچنین می توانند به سالمندان و افرادی که دچار ناتوانی در ناحیه پا و بالاتنه هستند، کم کنند.
پیشرفت ها در زمینه فناوری که اختراعاتی مانند خودروی خودران را امکان پذیر می سازند با سرمایه گذاری در آموزش و پرورش جوانان شروع می شوند. کاخ سفید هر سال یک نمایشگاه علمی را میزبانی می کند و از طریق ابتکار آموزش برای نوآوری، آموزش رشته های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM) حمایت به عمل می آورد. شوبهام بانرجی، نوجوان سیزده ساله ای که با استفاده از قطعات لگو، چاپگر بریل کم هزینه ای ساخته است، ازجمله نوآورانی است که برای دسترسی نابینایان و کم بینایان به ابزار و وسایلی که دیگران از آن بهره مند هستند، تلاش می کنند.
