میلیون ها آمریکایی آسیایی تبار سال نو قمری، تعطیلات بر پایه گردش هلالی ماه که تاریخ آن در تقویم گریگوری تغییر می کند را جشن خواهند گرفت.
امسال، جشن سنتی سال نو قمری چینی از ۲۲ ژانویه آغاز می شود و در ۵ فوریه به پایان می رسد.
بر اساس گزارش مرکز تحقیقات پیو، بیش از دو سوم آمریکایی های چینی، کره ای، ژاپنی و ویتنامی تبار این تعطیلات را جشن می گیرند. آمریکایی های چینی تبار، بزرگ ترین گروه (۲۴ ٪) میان ۲۲ میلیون آمریکایی آسیایی سال نو قمری را با بالاترین تعداد شرکت کنندگان جشن می گیرند؛ پس از آنها آمریکایی های ویتنامی در دومین رتبه قرار دارند.
اگرچه سال نو قمری در ایالات متحده یک تعطیلی فدرال نیست، اما مدارس در برخی از شهرهای بزرگ از جمله نیویورک و فیلادلفیا به این مناسبت تعطیل می شوند.
در کالیفرنیا که دارای بزرگترین جمعیت آسیایی تبار در کشور است (۶ میلیون نفر) در ۲۰۲۳ برای اولین بار این یک تعطیلی رسمی خواهد بود. مِگی میائو، یک تهیه کننده محتوای رسانه ای گفت که زندگی در کالیفرنیا جشن گرفتن با یک جامعه بزرگ تر را آسان می سازد، و این در مورد او برگزاری این جشن در کنار خانواده دانش آموزان دیگر در مدرسه دو زبانه انگلیسی- ماندارین پسرش است. او گفت: “ما واقعاً برای این دوران سال ارزش قائل هستیم. حتی اگر دیگر در چین به سر نمی بریم، به آرمان خانواده و احترام به این ارزش ها پایبند هستیم.”
جشن سنت ها به سبک آمریکایی
پاتریشیا پارک، رمان نویس و استاد زبان انگلیسی به یاد می آورد که خانواده اش پیش از برگزاری جشن سال نو در خانه عمویش، بر سر مزار پدر بزرگ و مادر بزرگش می رفتند. او گفت: “همه بچه ها هانبوک، لباس سنتی کره ای به تن می کردیم و در برابر بزرگترانمان تعظیم می کردیم. و سپس عیدی می گرفتیم.”
پارک که برای میراث کره ای خود ارزش قائل است گفت که جشن سال نو قمری راهی برای زنده نگه داشتن این سنت ها است. ما این جشن را به سبک آمریکایی برگزار می کنیم ولی به این معنی نیست که این سنت ها با مهاجرت به ایالات متحده از یادمان می رود.”
وی دینگو، استاد علوم کامپیوتر در دانشگاه ماساچوست، سال نو قمری را بزرگ ترین رویداد در سنت چینی ها خواند و گفت که اعضای خانواده او همیشه با هم در آشپزخانه غذا می پزند و برای شام دامپلینگ های خانگی درست می کنند.
دینگ می گوید سنت ها در جامعه رو به رشد آمریکایی چینی ها در حومه لکسینگتون، بوستون در حال تحول هستند. او می گوید گروه های آمریکایی آسیایی تبار که میراث شان با کشورهای مختلف گره خورده است، مراسم شام مشترک برگزار می کنند. برخی از دانش آموزان دبیرستانی غیر آسیایی که زبان ماندارین می آموزند دعوت می کنند تا در این رویدادها رئیس تشریفات شوند. او گفت: “تنوع بیشتری میان مردم وجود دارد. ما روشنفکرتر هستیم، بنابراین جشن سال نو قمری را لزوماً درست طبق سنت های دیرین برگزار نمی کنیم.”