آمریکایی های اوکراینی تبار همچنان به ابراز همبستگی با خانواده و دوستان شان در سرزمین مادری خود ادامه می دهند. آنها از بابت تهاجم مجدد روسیه به شدت نگران هستند.
ایهور دیاکزون، رئیس کمیته کنگره اوکراین در آمریکا در ایلینوی در جریان یک گردهمایی در ماه دسامبر در شیکاگو گفت: “ما در کنار اوکراین و در برابر تجاوز روسیه به یک کشور مستقل می ایستیم. ما دروغ ها و اطلاعات نادرست روسیه را رد می کنیم.”
این احساس مشترک آمریکایی‌های اوکراینی تبار در سراسر ایالات متحده است که با افزایش نیروهای نظامی روسیه در امتداد مرزهای اوکراین مخالف و خواستار یک راه‌حل مسالمت‌آمیز هستند.
دیترویت
ماری زایکی، عضو کمیته مدنی آمریکایی های اوکراینی تبار منطقه متروپولیتن دیترویت گفت که او و سایر اوکراینی تبارها قویاً از “حق مردم اوکراین برای زندگی آزاد و در صلح در سرزمین خود” حمایت می کنند.
او به روزنامه ماکومب دیلی گفت: “ما خواستار پایان دادن به اضطراب و ترس دائمی هستیم.”
اولینا دانیلیوک، یک عضو دیگر این کمیته گفت که اوکراین پس از رأی دادن به استقلال از اتحاد جماهیر شوروی سابق در سال ۱۹۹۱، اقتصاد خود را ساخته و زبان و فرهنگ خود را متمایز از زبان و فرهنگ روسیه بازپس گرفته است.
او گفت که کشورها باید به تفاهم نامه ۱۹۹۴ بوداپست پایبند بمانند. اوکراین با امضای این سند موافقت کرد تا سلاح های هسته ای خود را رها کند و در ازا سایر کشورها متعهد گشتند “به استقلال و حق حاکمیت و مرزهای وقت اوکراین احترام بگذارند و از استفاده از زور و تهدید علیه این کشور خودداری کنند.”
دانیلیوک، اهل لویو گفت: “ولادیمیر پوتین [رئیس جمهور روسیه] همچنان می خواهد اتحاد جماهیر شوروی را احیا کند. و اوکراین بخش بسیار مهمی از این ایده است.”
فیلادلفیا
ایرینا مازور، کنسول افتخاری اوکراین در پنسیلوانیا، به 6ABC.com گفت: “هیچ کس جنگ نمی خواهد. هیچ کس نمی خواهد تلفات بدهد.”
اعضای خانواده او در غرب اوکراین، نزدیک مرز لهستان زندگی می کنند. او گفت: “والدین من نسبتاً امن هستند، اما می ترسند.”
سایر آمریکایی های اوکراینی تبار در مورد عواقب تداوم تجاوز روسیه هشدار می دهند. یوجین لوسیو، رئیس کمیته کنگره اوکراین در آمریکا در فیلادلفیا گفت: “اگر پوتین از مرز عبور کند، ما با یک فاجعه انسانی عظیم مواجه خواهیم شد.”
والدین لوسیو در طول جنگ جهانی دوم به عنوان پناهنده از اوکراین فرار کردند. او تهدیدهای فعلی روسیه را ادامه تهاجم روسیه به اوکراین در سال ۲۰۱۴ می داند.
او به 6ABC.com گفت: “آنها هشت سال است که دائم با این نگرانی زندگی می کنند که چه اتفاقاتی برای آنها خواهد افتاد، زیرا می دانند که ولادیمیر پوتین آنها را هدف قرار خواهد داد.”
هادسون ولی، نیویورک
آنا شپکو گفت که محل زندگی اش در کوه های کتسکیل، نیویورک، او و دیگر مهاجران اوکراینی را به یاد سرزمین شان می اندازد. هر آخر هفته، او به کلیسای دو زبانه انگلیسی و اوکراینی می رود.
او به هادسون ولی اسپکتروم نیوز گفت: “اوکراینی ها شایسته این نیستند که دائم سرکوب شوند.”
شپکو گفت امیدوار است که متحدان بتوانند به اوکراین کمک کنند. شپکو گفت: “آنها باید به هر نحو ممکن روسیه را متوقف کنند زیرا به خودی خود دست از کار نخواهد کشید.”
خطر تهاجم دور از ذهن آمریکایی های اوکراینی تبار نیست. پیتر فیل، معاون اول مرکز فرهنگی اوکراین-آمریکایی و استاد کالج محلی هادسون ولی گفت: “همه در جامعه اوکراینی درباره آن صحبت می کنند.” او که در اوکراین خانواده دارد، به روزنامه تایمز یونیون گفت “وضعیت برای بقیه جهان نیز جدی است.”
پیتسبورگ
کشیش تیموتی تامسون، کشیش کلیسای ارتدوکس اوکراینی سنت مریم در مک کیس راکس، پنسیلوانیا به روزنامه تریبیون ریویو گفت: “ما باید برای صلح دعا کنیم.” همسر و پدربزرگ و مادربزرگ تامسون اهل اوکراین هستند.
تامسون با اشاره به منابع طبیعی غنی اوکراین گفت یک ضرب المثل قدیمی وجود دارد: “بدون اوکراین، روسیه فقط یک کشور است. با اوکراین، روسیه یک امپراتوری است.”
هلن گوزنسکی از مونسن، پنسیلوانیا به روزنامه تریبیون ریویو گفت که پدرش، الک فال، از اوکراین به آمریکا آمد تا آزاد باشد و در یک کارخانه فولاد کار کند. پدر گوزنسکی به او و برادرش زبان اوکراینی آموخت.
گوزنسکی، دبیر کلیسای ارتدوکس اوکراینی سنت نیکلاس در مونسن گفت: “اگر او امروز زنده بود، در ناامیدی وحشت به سر می برد.” او گفت آنچه که روسیه انجام می دهد “وحشتناک” است.
کشیش یاروسلاو کووال، کشیش کلیسای کاتولیک سنت ولادیمیر اوکراین در آرنولد، پنسیلوانیا، ده سال پیش از اوکراین به ایالات متحده مهاجرت کرد. او گفت که جوانان اوکراینی در کشوری مستقل و بدون دخالت خارجی زندگی کرده اند و می خواهند در آزادی به زندگی خود ادامه دهند.
او گفت: “آنها واقعاً می خواهند در یک اوکراین مستقل زندگی کنند، نه در روسیه.”
