بر پایۀ آمار سازمان ملل متحد امروزه بیش از هر زمان دیگری کارکنان مهاجر یعنی ۲۳۲میلیون تن که ۳ درصد جمعیت جهان را دربر می گیرد در سرزمین های دیگری جز زادگاهشان کار می کنند. بیشتر آنها به ترتیب به ایالات متحده، روسیه و آلمان مهاجرت کرده اند.
ایالات متحده دارای پیشینۀ کنشگرایی کارکنان مهاجر می باشد. در سال های ۱۹۵٠، سزار چاوز یکی از اهالی ایالت آریزونا که در آن زمان یک کارگر کشاورزی بود که برای کار از جایی به جایی دیگر می رفت، کار سازماندهی کارگران و جامعه را به عهده گرفت. آگاهی دست اوّل او از سختی هایی که کارگران کشاورزی با آن رو به رو هستند رهنمون وی برای یافتن یک اتحادیه و سازماندهی اعتراض ها در مواقعی که با کارگران رفتارهای غیرمنصفانه می شود، گردید.
چاوز در سال ۱۹۶۸، در جنبشی که از پشتیبانی ۱۴ میلیون آمریکایی برخوردار بود، مصرف انگور را تحریم کرده و دست به اعتصاب غذا زد. مهمتر این که، وی توانست کارگران را در برابر تبعیض، رشوه، و آفت کش ها که بسیاری از کارکنان به هنگام کار در کشتزارها در معرض آلودگی با آنها قرار می گرفتند محفاظت کند. وی همچنین دستمزد و شرایط کار آنها را بهبود بخشید.
در تلاشی با هدف افزایش آگاهی همگانی، سازمان ملل متحد در سال ۲٠٠٠ روز ۱۸ دسامبر را به عنوان روز جهانی مهاجران اعلام کرد. از بسیاری جهات مهاجران به سرزمین مادری خود و کشور میزبان سود می رسانند.
امروزه، کارکنان بومی و مهاجر به کوشش های خود برای به دست آوردن حقوق خویش و بهتر کردن شرایط زندگی شان ادامه می دهند.جنبش نبرد برای ۱۵ در ایالات متحده خواستار افزایش حداقل دستمزد و حق تشکیل اتحادیه های کارگری برای کارکنان فروشگاه های فست فود و خرده فروشی ها بدون تاوان های تلافی جویانه می باشد. این گروه به تازگی یک اعتصاب یک روزه در ۱۹٠ شهر ایالات متحده برگزار کرد.
