ایالات متحده قبل از ورود به جنگ جهانی دوم در دسامبر ۱۹۴۱، برای کمک به اتحاد جماهیر شوروی در شکست دادن نیروهای نازی به این کشور تسلیحات و تجهیزات نظامی ارسال می کرد.
اگرچه اتحاد جماهیر شوروی و آلمان در اوت ۱۹۳۹ معاهده عدم تعرض را امضا کرده بودند، اما تهاجم آلمان در ژوئن ۱۹۴۱ به اتحاد جماهیر شوروی ائتلاف این دو کشور را به پایان رساند و شوروی را مجبور کرد که به عنوان دشمن با نازی ها مبارزه کند. پرزیدنت فرانکلین دی روزولت کنگره را متقاعد کرد که آمریکا باید به کشورهایی که “برای دفاع از ایالات متحده حیاتی هستند،” کمک های نظامی ارائه دهد.
“ما نمی توانیم صرفاً به دلیل ناتوانی فعلی آنها در پرداخت هزینه سلاح هایی که به آن نیاز دارند به آنها بگوییم که باید تسلیم شوند، و این کار را نخواهیم کرد.”
بر اساس قانون وام و اجاره که نه ماه قبل از ورود ایالات متحده به جنگ تصویب گشت، واشنگتن به بریتانیا، چین و اتحاد جماهیر شوروی تجهیزات جنگی ارسال کرد. اگر چه ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی در زمینه های دیگر با هم اختلاف نظر داشتند، اما در مقابله با تهدیدی که هیتلر برای جهان ایجاد کرده بود با یکدیگر اتفاق نظر داشتند.
در واقع ایالات متحده این تجهیزات را قرض داده بود. همانطور که روزولت خطاب به آمریکایی هایی که نگران هزینه این اقدام بودند گفت:
“فرض کنید خانه همسایه من آتش بگیرد… اگر بتواند شلنگ باغچه ام را بگیرد و به شیر آبش وصل کند، می توانم به او کمک کنم تا آتش را خاموش کند. حالا چه کار باید کرد؟ من نمی توانم از این کار به او بگویم که ببین، شلنگ برای من ۱۵ دلار هزینه داشت؛ تو باید این مبلغ را به من بپردازی. من آن ۱۵ دلار را نمی خواهم، من شلنگ باغچه م را می خواهم. به عبارت دیگر، اگر ما همان مهماتی که قرض می دهیم پس از جنگ پس بگیریم، هیچ مشکلی نخواهد بود.”
در نهایت، ایالات متحده نه انتظار چندانی برای باز پرداخت پولی داشت و نه چنین چیزی را می خواست. برخی از بدهی های زمان جنگ بعداً با نرخ بسیار کاهش یافته تسویه حساب شد، اما قانون وام و اجاره عمدتاً یک کمک مالی از سوی ایالات متحده بود، کشوری که روزولت آن را “زرادخانه دموکراسی” برای شرکای خود علیه نازیسم و فاشیسم می نامید.
تجهیز ارتش سرخ
پس از حمله آلمان نازی به اتحاد جماهیر شوروی در ژوئن ۱۹۴۱، آمریکا در ماه اوت اولین محموله تجهیزات را به اتحاد جماهیر شوروی ارسال کرد.
دامنه این کمک ها توسط راشا بی یاند، یک نشریه آنلاین روزنامه دولتی روسیه روسیسکایا گازتا، و همچنین توسط بسیاری از مورخان، از جمله آلبرت ال ویکس، تحلیلگر سیاست های آمریکا در کتاب خود با عنوان نجات روسیه: کمک های قانون وام و اجاره به اتحاد جماهیر شوروی در جنگ جهانی دوم تشریح شده است.
طبق آخرین آمار، آمریکا تجهیزات نظامی زیر را به متحد روسی خود ارسال کرد:
- ۴۰۰ هزار جیپ و کامیون
- ۱۴ هزار هواپیما
- ۸ هزار تراکتور
- ۱۳ هزار تانک
و همچنین کالاهای زیر:
- بیش از ۱٬۵ میلیون پتو
- ۱۵ میلیون جفت چکمه ارتشی
- ۱۰۷ هزار تن پنبه
- ۲٬۷ میلیون تن فرآورده های نفتی (برای سوخت هواپیماها، کامیون ها و تانک ها)
- ۴٬۵ میلیون تن غذا
آمریکایی ها همچنین اسلحه، مهمات، مواد منفجره، مس، فولاد، آلومینیوم، دارو، رادیوهای صحرایی، ابزار رادار، کتاب و سایر لوازم را به اتحاد جماهیر شوروی ارسال کردند.
ایالات متحده حتی کل یک کارخانه لاستیک سازی شرکت فورد را که برای ساخت لاستیک وسایل نقلیه نظامی به اتحاد جماهیر شوروی منتقل کرد.
از سال ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۵، ایالات متحده ۱۱٬۳ میلیارد دلار، برابر با ۱۸۰میلیارد دلار در ۲۰۱۶ کالا و خدمات به شوروی ارسال کرد.
تأثیر این کمک ها
جوزف استالین نخست وزیر شوروی در نوامبر ۱۹۴۱ در نامه ای به روزولت نوشت:
“تصمیم شما، آقای رئیس جمهوری برای اعطای یک میلیارد دلار اعتبار بدون بهره به اتحاد جماهیر شوروی در قالب کالا و مواد اولیه، به عنوان کمک اضطراری به اتحاد جماهیر شوروی در مبارزه دشوار با دشمن مشترک مان – هیتلریسم تشنه به خون توسط دولت شوروی با تشکر صمیمانه پذیرفته شد.”
استالین در یک مراسم ضیافت شام با رهبران متفقین در جریان کنفرانس تهران در دسامبر ۱۹۴۳ افزود: “ایالات متحده… کشور ماشین هاست. بدون استفاده از ماشین هایی که تحت قانون وام و اجاره به ما ارسال گشتند، ما در این جنگ شکست می خوردیم.”
نیکیتا خروشچف که از ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۴ رهبری اتحاد جماهیر شوروی را بر عهده داشت، با ارزیابی استالین موافق بود. خروشچف در کتاب خاطرات خود تأکید استالین بر ارزش کمک های دریافتی تحت قانون وام و اجاره را توضیح می دهد: “او به صراحت اعلام کرد که اگر ایالات متحده به ما کمک نمی کرد، ما در جنگ پیروز نمی شدیم.”
گواهی از یک داستان فراموش شده
موزه سابق متفقین و قانون وام و اجاره در مسکو، شواهد فیزیکی از کمک های آمریکا به تلاش های جنگ شوروی ارائه کرد.
هنگام افتتاح در ۲۰۰۴، پسر مارشال شوروی K.K. روکوسفسکی جیپ ویلیز ساخت آمریکا در جنگ جهانی دوم را که متعلق به پدرش بود به این موزه اهدا کرد. مسئولین موزه این وسیله نقلیه را که هنوز کار می کرد به نمایش گذاشتند و حتی گاه به گاه آن را رانندگی می کردند. این موزه همچنین مجموعه ای منحصر به فرد از دکمه‌های یونیفرم نیروهای نظامی را به نمایش گذاشت که نماد شوروی روی یک طرف و “ساخت شیکاگو” روی طرف دیگر آنها به چشم می خورد.
این موزه دیگر فعال نیست، اما نیکولای بورودین، مدیر سابق آن همچنان به تعریف تفاوت هایی که قانون وام و اجاره ایجاد کردند، ادامه می دهد. او می گوید که ایالات متحده علاوه بر کمک های نظامی، برای غیرنظامیان روسی غذا، لباس و اسباب بازی ارسال کرد.
او می‌گوید که از طریق قانون وام و اجاره، “هر چه که خواسته شد دریافت شد.”
تأمل رهبران
ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه در سخنان خود در ۹ می ۲۰۰۵ در رژه مسکو به مناسبت شصتمین سالگرد پیروزی متفقین علیه آلمان نازی، فداکاری های روسیه را گرامی داشت – شوروی بیش از هر کشور درگیر جنگ متحمل تلفات شد – و کمک متفقین در پیروزی در جنگ جهانی دوم را تصدیق کرد.
پوتین خاطر نشان کرد که “۶۱ کشور و تقریبا ۸۰٪ از جمعیت جهان” به نحوی تحت تأثیر جنگ قرار گرفتند و کمک متفقین برای شکست هیتلر اساسی بود.
پوتین در این سخنرانی گفت: “دوستان گرامی، ما هرگز این پیروزی بزرگ را به پیروزی خود و دیگران تقسیم نکردیم. ما همیشه کمک های متفقین- ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و سایر کشورهای ائتلاف ضد هیتلر، [به علاوه] ضد فاشیست های آلمانی و ایتالیایی را به یاد خواهیم داشت.”
چند دهه پیش، وینستون چرچیل، نخست وزیر بریتانیا اندکی پس از مرگ روزولت در آوریل ۱۹۴۵ در مجلس عوام بریتانیا سخنرانی کرد و از رئیس جمهور فقید به خاطر حصول اطمینان از تحویل کمک های آمریکا به متفقین در طول بزرگترین درگیری مسلحانه در تاریخ بشر تمجید کرد.
چرچیل گفت: “روزولت ابتکار فوق العاده ای به نام قانون وام و اجاره را برای ارائه کمک ابداع کرد، که به عنوان متواضع ترین و خالص ترین اقدام مالی هر کشور در تمام تاریخ باقی خواهند ماند.”
رهبران آمریکایی به نوبه خود از اینکه قانون وام و اجاره به دستیابی به هدفشان، یعنی شکست هیتلر کمک کرد بسیار راضی بودند.
این مقاله قبلاً در ۲۹ آوریل ۲۰۲۰ منتشر شده بود.
