اویغورهای خارج از کشور به دنبال بستگان گمشده خود می گردند

(© Jacquelyn Martin/AP Images)
روشن عباس از خواهرش، گلشن عباس و دیگر اویغورهای بازداشت شده در جمهوری خلق چین دفاع می کند. (© Jacquelyn Martin/AP Images)

در ۲۰۱۸، روشن عباس در مورد ناپدید شدن بستگان خود– پدر و مادر شوهرش، خواهرزاده و برادرزاده هایش که به عقیده او در اردوگاه های بازآموزی و کار اجباری جمهوری خلق چین (PRC)  ناپدید شده اند، علناً صحبت کرد.

شش روز بعد، خواهر عباس، گلشن عباس که به عنوان پزشک در یک بیمارستان دولتی کار می کرد و عمه اش نیز در منطقه سین کیانگ چین ناپدید شدند. با گذشت بیش از سه سال، گلشن هنوز در بازداشت دولت جمهوری خلق چین به سر می برد.

عباس، موضوع فیلم مستند “در جستجوی خواهرم” که در فوریه ۲۰۲۲ در بنیاد اروپایی برای دموکراسی در بروکسل به نمایش درآمد، گفت: “اولین و آخرین چیزی که هر روز به آن فکر می کنم و به یادش هستم، خواهرم است. حال وظیفه من است که از قدرت خود برای نجات کسانی که مانند خواهرم دیگر آزاد نیستند استفاده کنم.”

خواهر عباس ازجمله بیش از یک میلیون اویغور مسلمان، قزاق، قرقیز، و اعضای دیگر گروه‌های اقلیت قومی و مذهبی است که جمهوری خلق چین از ۲۰۱۷ بازداشت کرده است.

عباس بنیانگذار کمپین برای اویغورها در واشنگتن است که به ترویج حقوق بشر برای گروه های اقلیت قومی و مذهبی که توسط جمهوری خلق چین سرکوب می شوند، اختصاص دارد. این فیلم مستند پرونده خواهرش و وضعیت اسفبار اویغورهای بازداشت شده و خانواده هایشان را که به دنبال آزادی آنها هستند، برجسته می سازد.

 (© Esra Hacioglu/Anadolu Agency/Getty Images)
اویغورها در فوریه ۲۰۲۱ در مقابل سفارت جمهوری خلق چین در آنکارا تظاهرات می کنند و خواستار اطلاعات در مورد بستگان زندانی خود در چین می شوند. (© Esra Hacioglu/Anadolu Agency/Getty Images)

بسیاری از اویغورهای دیگر که در خارج از چین زندگی می‌کنند نیز برای ردیابی و آزادی بستگان خود تلاش می‌کنند و در وب‌سایت‌هایی مانند WhereIsMyFamily.org و FreeMyMom.org از آنها دفاع می‌کنند و عکس‌هایی را با هشتگ MeTooUyghur#  در رسانه های اجتماعی منتشر می کنند.

پس از زندانی شدن پدرش در سین کیانگ در سال ۲۰۱۸، کمال ترک یالقون در ۲۰۱۹ به نیویورک تایمز گفت: “تقریباً همه کسانی را که می‌شناسم را دستگیر و به اردوگاه ها برده‌اند.” یالقون به عنوان یک دانش آموز ۱۷ ساله به انتقال مشعل المپیک در بازی های تابستانی ۲۰۰۸ در پکن کمک کرد. او اکنون در بوستون زندگی می کند.

یالقون گفت: “بهترین کاری که فکر می‌کنم می‌توانم انجام دهم این است که برای کمک به پدرم و برای کمک به میلیون‌ها اویغور که در اردوگاه‌های بازآموزی و کار اجباری به سر می برند، تلاش کنم.”

بازماندگان اردوگاه ها می گویند که مجبور به ترک دین و فرهنگ خود شده اند. برخی از جنایات، از جمله شکنجه و عقیم سازی گسترده و اجباری گزارش داده اند. اویغورها و اعضای دیگر گروه های اقلیت قومی و مذهبی در سین کیانگ و سراسر چین از کار اجباری، نظارت جمعی، و آزار و اذیت رنج می برند.

عباس می‌گوید در روز کریسمس ۲۰۲۰، پس از بیش از دو سال تحقیق و جستجو، پی شد که خواهرش پس از یک محاکمه غیرعلنی به اتهام تروریسم به ۲۰ سال زندان محکوم شده است. اعضای خانواده او اتهامات علیه این پزشک بازنشسته که زندگی خود را صرف خدمت به مردم کرده است “مضحک” خواندند.

عباس در سفر اخیر خود به کشورهای اروپایی در اوایل سال ۲۰۲۲، برای حمایت از اویغورهایی که جمهوری خلق چین به طور خودسرانه بازداشت کرده است از بلژیک، کرواسی، جمهوری چک، آلمان، اسلواکی، و هلند بازدید کرد. او با مقامات دولتی، رهبران مذهبی، و روزنامه ‌نگاران ملاقات کرد و از پارلمان اروپا درخواست کرد قانونی را به تصویب برساند تا از سود بردن چین از استثمار و بدرفتاری با اویغورها جلوگیری کند.

او می گوید: “اروپا یک متحد مهم در مبارزه با نسل کشی اویغورها است. ما به متحدان در اتحادیه اروپا نیاز داریم تا به ما در تشکیل یک ائتلاف بین المللی جهت پاسخگو قرار دادن حزب کمونیست چین کمک کنند.”

عباس می‌گوید: “من تمام زندگی‌ام را پای دفاع از خواهرم و میلیون‌ها نفر دیگر که از سرکوب و نسل‌کشی خشونت آمیز حزب کمونیست چین رنج می برند، گذاشته ام. ناپدید شدن او جستجوی من برای عدالت را برمی انگیزد.”