دلنور ریحان که در غرب چین بزرگ شد، آثار نویسندگان فرانسوی را می خواند و آرمان های مندرج در فرهنگ فرانسه، مانند احترام به آزادی شخصی را تحسین می کرد. بنابراین در ۲۰۰۴، وقتی با تبعیض در سین کیانگ مواجه شد، این زن جوان اویغور می دانست می خواهد به کجا می‌خواهد برود.
ریحان در می ۲۰۲۱ با اشاره به اینکه مادرش او را با عشق به ادبیات فرانسه بزرگ کرده است، گفت: “من به فرانسه آمدم زیرا به حقوق بشر اعتقاد داشتم. من فرانسه را تصادفی انتخاب نکردم.”
ریحان دارای مدرک دکترا در رشته جامعه شناسی است و در مؤسسه ملی زبان ها و تمدن های شرقی در پاریس تدریس می کند. او همچنین به عنوان رئیس مؤسسه اروپایی اویغور که در مارس ۲۰۱۹ در پاریس تأسیس شد، خدمت می کند.
این مؤسسه از حدود ده هزار اویغور ساکن اروپا که ۱۰ درصد آنها در فرانسه زندگی می کنند، پشتیبانی می کند. این مؤسسه زبان، تاریخ، موسیقی و رقص اویغور را آموزش می‌دهد و قصد دارد به زودی یک چایخانه که غذاهای اویغور نیز ارائه خواهد داد، برای رویدادهای اجتماعی افتتاح کند.
به گفته این مؤسسه، اکثر اویغورهای ساکن اروپا جوان هستند و میانگین سنی آنها بین ۳۰ تا ۳۵ سال است. بسیاری از آنها برای تحصیل آمدند، ولی پس از آغاز کارزار سرکوب در سین کیانگ توسط جمهوری خلق چین (PRC) در اروپا ماندگار شدند.
از سال ۲۰۱۷، جمهوری خلق چین بیش از یک میلیون اویغور و اعضای دیگر گروه های اقلیت قومی عمدتاً مسلمان را بازداشت کرده است.
جمهوری خلق چین کودکان اویغور را از یادگیری زبان مادری خود منع کرده است، ده ها هزار نفر را به کار اجباری گرفته است، بر آنها به طور گسترده نظارت می کند، دی اِن اِی آنها را جمع آوری می کند، عمل به فرایض دینی را برای آنها محدود، و هنرمندان، شاعران و روشنفکران اویغور را زندانی می کند.
ایالات متحده، کانادا، بریتانیا و اتحادیه اروپا هر یک مقامات ارشد جمهوری خلق چین در سین کیانگ را به دلیل نقض حقوق بشر تحریم کرده و خواستار پایان دادن به سرکوب اعضای گروه های اقلیت توسط جمهوری خلق چین شده اند.
النور هارت از مؤسسه اروپایی اویغور گفت که این گروه به این دلیل تشکیل شد که اویغورها “نیاز به ایجاد ساختاری داشتند تا بتوانند به وقایع در منطقه واکنش نشان دهند، و همچنین به داده های جدید نه تنها به عنوان دانشجویان خارج از کشور، بلکه به عنوان افرادی که در تبعید زندگی می کنند، پاسخ دهد.”
تقریباً ۱۲ میلیون اویغور در سین کیانگ، منطقه ای واقع در غرب چین زندگی می کنند. صدها هزار اویغور در کشورهای نزدیک سین کیانگ از جمله قزاقستان، قرقیزستان و ازبکستان زندگی می کنند.
برای ریحان، جنایات جمهوری خلق چین در سین کیانگ اهمیت بیشتری به برجسته ساختن فرهنگ اویغور می دهد. او به عنوان سردبیر مجله نگاهی به اویغورها، داستان های زندگی اویغورها را به زبان های اویغور و فرانسوی منتشر می کند. او از طریق این مؤسسه در مورد نقض حقوق بشر در سین کیانگ آگاهی رسانی می کند و با فعالان و مقامات لابی برای حمایت از اویغورها همکاری می کند.
ریحان گفت: “هدف اول ما حفاظت از زبان و فرهنگ اویغور در اروپا است، به ویژه برای اولین نسل اویغورهایی که در اروپا متولد شده اند تا هم کاملاً اویغور بمانند و هم کاملاً اروپایی باشند.”
