عبدالرشید عبدالله، ساکن ویرجینیا پیشاهنگی را بسیار جدی می گیرد. اگر باور نمی کنید، از هماهنگ کننده امور جوانان در مسجد محلی بپرسید.
جاشوا سلام می گوید: “به نظر من او یک پیشاهنگ نمونه است. عبدالرشید دنیا را از دید پیشاهنگی می بیند.”
پیشاهنگی برای پسران زیر ۱۸ سال فعالیت هایی مانند پیاده گردی، اردو زدن، و خدمات اجتماعی را تدارک می بیند که شخصیت ساز هستند و به علاقه مندی برای وظایف اجتماعی دامن می زنند. پیشاهنگان در بیش از ٢۰۰ کشور، ازجمله تقریبا ٢٫۵ میلیون نفر در ایالات متحده فعالیت دارند. نزدیک به یک میلیون بزرگسال از آنها با وقت صرف کردن و ارائه مهارت های رهبری پشتیبانی می کنند.
عبدالله که در کالیفرنیا به دنیا آمده است، پیشاهنگی را از ۱۴ سالگی آغاز کرد. او در ۱٩٩۰ نشان عقاب را که بالاترین نشان برای پسران پیشاهنگ است به دست آورد. او در همان دوران به اسلام گروید.
امروزه، او معمار سیستم های فناوری و پدر چهار فرزند است و داوطلبانه به عنوان رهبر پیشاهنگی، جوانان مسجد محلی را توانمند می سازد. عبدالله به بنیانگذاری انجمن ملی پیشاهنگی آمریکایی های مسلمان که اردوی تابستانی سالانه پیشاهنگی را سازمان می دهد و غذاهایی با گوشت حلال ارائه می دهد، کمک کرد.
عبدلله متوجه شد که خدمت داوطلبانه برای جوانان شخصیت ساز است. او خرسند است که خدمت داوطلبانه بخش مهمی از پیشاهنگی است.
او گفت: “هنگامی که جوانان را در جامعه خود بزرگ می کنیم، مهم است که خدمت به دیگران را به آنها بیاموزیم. کار داوطلبانه و ادای دین، راه کمال است.”
وقتی عبدالله در سال ٢۰۰۶ بزرگترین پسر خود را در گروه پیشاهنگان مسلمان ٧ تا۱۱ ساله در ناحیه دالس ثبت نام کرد، پدر و مادران به سابقه او در پیشاهنگی پی بردند.
عبدالله گفت: “آنها به من پیشنهاد کردند که مدیریت این گروه پیشاهنگان جوان را به عهده بگیرم، چون دارای نشان عقاب پیشاهنگی هستم و بیشتر از آنها با این سازمان آشنایی داشتم.”
اینچنین بود که او کار رهبری کودکان و نوجوانان پیشاهنگ مسجد را آغاز کرد. پیشاهنگان زیر نظر او در فعالیت های محلی داوطلبانه خدمت می کنند و هر سال با “پیشاهنگی برای غذا”، که یک پیکار ملی سالانه برای جمع آوری مواد غذایی است، کار می کنند.
پسران پیشاهنگ می توانند به هر دینی تعلق داشته باشند، و برخی از گروه ها گاه از سوی عبادتگاه های خاص حمایت می شوند، برای مثال ۸۰ گروه پیشاهنگی مورد حمایت مساجد و سازمان های مسلمان قرار دارند. مسلمانان می توانند به گروه های پیشاهنگی وابسته به کلیساها بپیوندند، و عبدالله می گوید که غیرمسلمانان نیز در گروه ها عضویت داشته اند.
بنا به قانون پیشاهنگی، پسران پیشاهنگ باید رفتار مودبانه ای داشته باشند و به “عقاید دیگران احترام بگذارند.”
بنا به گفته عبدالله، پیشاهنگی گفت و شنود میان ادیان را ارتقا می بخشد. این امر به او الهام بخشید تا سازمان پیام آوران صلح ناحیه پایتخت را به عنوان بخشی از ابتکار وسیع تر پیام آوران صلح به راه اندازد.
او گفت: “به عقیده من، پیشاهنگی با ماهیتی که دارد نخستین فرصت برای تعامل میان ادیان است.”
