داعش می گوید مناطق تحت کنترل آن، دژهای نیرومند و استوار اقتصادی و نظم و قانون هستند. از میان بسیار کسانی که با این ادعا مخالفند می توان به پزشکان، معلمان و مهندسان اشاره کرد.
زندگی زیر سلطه داعش به حدی بد است که صدها هزار نفر، غالبا از راه های خطرناک و مرگبار از آن گریخته اند. و فرار متخصصان و دیگر کارشناسان بر همه کسانی که قادر به گریختن نیستند تأثیر می گذارد.
ایمن جواد التمیمی، یک دانش پژوه در همایش خاورمیانه که در ایالات متحده مستقر است به نیوزویک گفت: “خلافت با فرار مغزها مواجه شده است. پزشکان گریخته اند و خدمات بهداشتی بسیار بد هستند.” وال استریت جورنال خاطر نشان می کند که معدود پزشکان باقی مانده مجبورند بیش از حد کار کنند و از نزدیک زیر نظر قرار دارند تا مطمئن شوند آنها فرار نمی کنند.
در حالی که مهندسان از کشور خارج می شوند، درآمد حاصل از نفت رو به ته کشیدن است. دیوید گارتن استاین – راس، کارشناس مبارزه با تروریسم به نشریه بیزینس اینسایدر گفت: “آنها نتوانسته اند استعدادها در سطح مورد نیاز خود را نگهدارند.”
داعش برای تامین هزینه عملیات تروریستی خود تا ٥٠ در صد مالیات بر حقوق مردم تحمیل می کند و برای پر کردن صندوق های خود به اخاذی نیز دست می زند.
کار به جایی رسیده که داعش تبلیغات خود را بار دیگر به جای سربازگیری، بر ایجاد وحشت میان مردم برای مجبور کردن آنها به ماندن متمرکز کرده است.
سخت است آنجا را بهشت نامید.
کسانی که از داعش فرار می کنند ازجمله تحصیل کرده ترین افراد هستند و فرار آنها تأثیر ناهنجاری بر کسانی که زیر سلطه داعش باقی می مانند به جا می گذارد.
