میشا تیزدیل برای کار روی فیلم های مستند به مناطق زیادی پرواز کرد.
اما این سفر ها با نگرانی او برای محیط زیست سازگار نبود. وی در بازگشت به زادگاه خود کیپ تاون در آفریقای جنوبی، همیشه زباله ها را بازیافت می کرد، به جای استفاده از اتومبیل خود، روی دوچرخه اش می پرید، و می کوشید تا به گفته خودش “یک مصرف کننده آگاه”، کسی که همیشه مسائل اخلاقی را پشت خرید محصولات مدنظر قرار می دهد، باشد.
به هر حال، چند سال پیش و پس از آن پیمودن ٣٦٠٫٠٠٠ کیلومتر در سفر به ١٢ کشور برای ساختن یک فیلم، هزینه زیست محیطی سوخت جت را محاسبه کرد. محاسباتش به او نشان دادند که باید حدود ٦٠٠ درخت بکارد.
درخت بکارد. او این رقم را به ١٫٠٠٠ درخت تبدیل کرد و دوستان خود را به خدمت گرفت و از آنها خواست تا دو ماه از وقت خود را به او بدهند و به او کمک کنند تا درخت بکارد. او گفت: “من عاشق این هستم که مردم را به انجام کارهایی که خودشان معمولا علاقه ای به انجامشان ندارند متقاعد کنم.” آنها پس از شروع، می فهمند که کار از آن چه که فکر می کردند، سرگرم کننده تر و آسان تر است.
تیزدیل اجرای فکر خود را در یک مقیاس کوچک، اما با برنامه موثری برای اطلاع رسانی آغاز کرد.
او و شرکایش در ماه نخست برای اجرای طرحی که آن را گرین پاپ نامیدند، به جمع آوری پول و آگاهی رسانی پرداختند. آنها در چهارراه های شلوغ بذر و کارت هایی می فروختند که روی آنها نوشته شده بود: “به انقلاب درختکاری بپیوندید”. آنها از طریق پروژه هایی به نام “دیوارنگاری معکوس” (زیبانگاری و نقاشی برای پاک کردن و پوشاندن دیوارهای کثیف شهر) اطلاع رسانی کردند. در ساعات پر رفت و آمد با پوشیدن شنل های ابرقهرمان ها به اسکیت سواری و اسکوتر سواری پرداختند. آنها توانستند توجه شرکت هایی را از نروژ گرفته تا ایالات متحده جلب کنند و شرکت های بزرگ جهانی مانند دی اچ ال نیز هزینه نهال ها را تامین کردند و کارمندان داوطلب خود را در اختیار این کارزار گذاشتند.
در ماه دوم آنها درخت کاشتند و در حال این کار چیز هایی هم آموختند. کاشتن پنج درخت اول – در ماسیفوملله، در کیپ غربی – چهار ساعت و نیم به طول انجامید.
اما در پایان همان ماه قادر بودند که ظرف پنج ساعت ٣٠٠ درخت بکارند.
این طرح به حدی جلب توجه کرد که آنها ٨٠٠ درخت بیشتراز هدف اولیه ١٫٠٠٠ درخت کاشتند و گروه های دیگر نیز اشتیاق خود را به مشارکت نشان دادند. به گفته تیزدیل، قرار بود این یک کارزار کوتاه مدت باشد. “ما می خواستیم ١٫٠٠٠ درخت بکاریم و سپس سر کارهای روزانه مان بازگردیم.”
اما به جای این کار، آنها با گرین پاپ به کار خود ادامه دادند. شرکت های حامی آنها تامین قیمت درختان و پرداخت دستمزد درختکاران را آغازکردند. گرین پاپ ظرف پنج سال از آغاز به کار خود بیش از ٥٧٫٠٠٠ درخت در مدارس، بیمارستان ها، مراکز اجتماعی، و دیگر نقاط شهری و همچنین در جنگل ها و مزارع آفریقای جنوبی، زامبیا، و تانزانیا کاشت.
برخی از شرکت ها که با گرین پاپ کار می کنند، وعده داده اند تولیدات خود را با درختکاری پیوند دهند. آنها متعهد شدند که به ازای فروش مقدار معینی محصول، یک درخت بکارند. گرین پاپ موقعیت های مکانی محل کاشت درخت ها را برایشان می فرستد تا آنها بتوانند آنها را روی نقشه مشخص کنند. برخی از شرکت ها نیز گواهینامه هایی را که نشان می دهد که آنها چند هزار درخت کاشته اند به نمایش می گذارند. تیزدیل گفت: “این که شرکتی بتواند چنین اقدامی را اعلام کند چیز خوب و ملموسی است.”
گرین پاپ در تلاش های احیای جنگل ها در زامبیا و تانزانیا مشارکت دارد و به گفته تیزدیل “دارای یک پایگاه داده ها در ارتباط با طرح های سراسر قاره است.” در این ماه ژوئیه گرین پاپ میزبان پنجمین جشنواره سالانه اقدام زامبیا خواهد بود. این جشنواره در قالب جشنواره های بزرگ موسیقی برگزار می گردد، اما تمرکز آن بر آموزش زیست بومی است. تیزدیل گفت: “من می خواهم فرهنگ زیست محیطی را تغییر دهم. موضوع فقط درختان نیستند، بلکه برقراری ارتباط میان مردم است.”