نورمن آپهاف برای محافظت از جنگل های بارانی به ماداگاسکار رفت. به هنگام بازگشت، او متقاعد شده بود که می تواند به نجات میلیون ها نفر از گرسنگی و سوءتغذیه کمک کند.
وقتی آپهاف در نخستین سال های دهه ۱٩٩٠ به عنوان رئیس یک مؤسسه محیط زیست در دانشگاه کرنل در نیویورک خدمت می کرد، به ماداگاسکار رفت و با یک روش نوآورانه در افزایش میزان تولید برنج آشنا شد. این روش سیستم افزایش تولید برنج (SRI) نام دارد که در سال ۱٩۸۳ توسط هنری دو لولانیه، یک کشیش فرانسوی عضو فرقه ژزوئیت ابداع شد، و پایه آن کاشت نشاهای نوپای برنج با فواصل مکانی زیاد بین آنها و بدون غرقاب کردن مداوم شالیزار است. سیستم افزایش تولید برنج علاوه بر صرفه جویی در مصرف آب و کاهش هزینه های مربوط به بذر، میزان محصول برداشتی را نیز افزایش می دهد.
سیستم افزایش تولید برنج می تواند با توجه به شرایط محلی میزان بازدهی محصول را به میزان حداکثر صد در صد افزایش دهد. آپهاف پس از دیدن نتایج این تکنیک، به تبلیغ آن روی آورد. وی برای این کار از سال ۱٩٩۸ تاکنون به آسیا، آفریقا، و آمریکای لاتین سفر کرده و بارها با گروه های غیردولتی و نهادهای محلی همکاری کرده است.
او در ایجاد تغییر موفق بوده است. بیش از ۱٠میلیون کشاورز خرده پا در چین، هندوستان، پاکستان، اندونزی، ویتنام، کامبوج، و دیگر کشورها سیستم افزایش تولید برنج یا دست کم بخش هایی از آن را به کار بسته اند. و سیستم افزایش تولید برنج هم اکنون با موفقیت برای کشت فرآورده های دیگری مانند گندم و ارزن به کار گرفته می شود.
اما سیستم افزایش تولید برنج در آغاز با شک و تردید دانشمندان سرشناس برنج همراه بود.
آپهاف در توضیح این موضوع می گوید: “این یک تحول انگاره است.”
اما پس از آن که تحقیقات انجام شده اغلب فواید سیستم افزایش تولید برنج، از جمله کاهش انتشار گازهای گلخانه ای را تأیید کردند، شکاکان نسبت به این سیستم در برابر آن نرم شدند. ورنون دبلیو راتان، یک دانشمند علوم اقتصاد کشاورزی در دانشگاه مینه سوتا که زمانی نسبت به چشم انداز آینده این سیستم تردید داشت اکنون خود را یکی از هواداران سرسخت آن برمی شمارد. موسسه بین المللی تحقیقات برنج مستقر در فیلیپین که در آغاز از جمله سرسخت ترین منتقدان آن بود نیز اکنون در تارنمای خود یک بخش چند صفحه ای را به سیستم افزایش تولید برنج اختصاص داده است.
آپهاف که اکنون استاد کشاورزی دولتی و بین المللی در دانشگاه کرنل است، آن قدر زنده ماند تا خود شاهد تأیید سیستم افزایش تولید برنج توسط بانک جهانی، آکسفام، و دولت های چندین کشور باشد.
یکی از چندین شیوه نوین
اما سیستم افزایش تولید برنج تنها یکی از چندین و چند مورد شیوه های پایداری است که در حال متحول کردن کشاورزی و محافظت از محیط زیست هستند. از جمله شیوه هایی که پرداختن به آنها به طور فزاینده ای عمومیت می یابد عبارت هستند از:
- استفاده از گونه های بذری مقاوم در برابر گرما و با بهره وری آبی بالا
- تناوب زراعی
- کشت مخلوط، یا کشت دو یا چند محصول در نزدیکی یکدیگر برای برداشت محصول بهتر و استفاده بهینه از مواد مغذی موجود در خاک
- خاک ورزی حفاظتی، که یک روش کشت خاکی است که بر اساس آن پیش و پس از کاشت محصول آینده، بقایای گیاهان کاشته شده در سال گذشته در خاک باقی می مانند تا به این ترتیب از فرسایش خاک و جاری شدن رواناب جلوگیری شود.
- کشاورزی بدون شخم، که روشی در کاشت و داشت محصولات کشاورزی یا چمن بدون اخلال در خاک از طریق شخم زدن است، و با هدف بهبود باروری بیولوژیک خاک انجام می شود.
- سیستم های آبیاری بسته یا قطره ای
- حایل هایی که می توانند رسوب ها و آلاینده ها را در رواناب ها مهار کنند
- استفاده از انرژی تجدیدپذیر برای به کار انداختن تجهیزات کشاورزی
