در ۴ فوریۀ ۱۷۸۹، جورج واشنگتن به عنوان نخستین رئیس جمهوری ایالات متحده برگزیده شد.
واشنگتن می دانست که اقدامات او برای جانشینان وی سابقه ایجاد خواهند کرد. این از آن جهت بود که قانون اساسی ایالات متحده اختیارات مهمی به قوۀ مجریه تفویض می کرد، بدون آنکه نحوۀ عملکرد آن قوه را مشخص سازد.
واشنگتن بر این باور بود که نیرومند ساختن نهاد ریاست جمهوری برای در کنار هم نگهداشتن کشور نوبیناد حائز اهمیت است ولی از این بابت که مبادا ریاست جمهوری به نقشی مانند نقش یک نظام پادشاهی بیانجامد نگران بود. اقدامات او به هر دو هدف تحقق بخشیدند:
- او کابینه ای مرکب از مشاوران برای کمک به وی در کار تصمیم گیری تشکیل داد.
- او گزارش سالانۀ وضعیت کشور را به صورت یک سخنرانی خطاب به کنگره ایراد کرد.
- او مصرانه خواست تا او را به جای”عالی جناب” یا “اعلیحضرت” با عنوان “آقای رئیس جمهوری” خطاب کنند.
مهمترین سابقه ای که از واشنگتن به جا ماند آخرین اقدام او به عنوان رئیس جمهوری بود: او پس از تکمیل دو دوره از مقام خود کناره گیری کرد. به وی اصرار ورزیدند برای یک دور سوم نیز ریاست جمهوری را به عهده بگیرد، او معتقد بود که انتقال مسالمت آمیز قدرت به یک رئیس جمهوری تازه انتخاب شده بهترین مصلحت برای کشور است. به خاطرهمین تصمیم بود که جورج سوم، پادشاه انگستان، واشنگتن را “بزرگترین مرد جهان” خواند.
