۱۱ نوامبر در ایالات متحده روز کهنه سربازان است. آمریکایی ها معمولاً برای ادای احترام و قدردانی از کسانی که در ارتش ایالات متحده خدمت کرده اند یا در حال خدمت هستند، رژه، مراسم جشن و گرامیداشت تدارک می بینند.
ولی امسال آمریکایی ها به دلیل همه گیری کووید-۱۹ روز کهنه سربازان را طور دیگری برگزار خواهند کرد.
برای مثال، ادینبورگ ، تگزاس، با پخش عکس های کهنه سربازان، و ویدیوهایی در مورد جان باختگان و گروه های مارش، یک رژه مجازی برگزار می کند. بسیاری از شهرها در آمریکا ممکن است اقدامات مشابهی را پیش بگیرند، و در سراسر کشور رویدادهای مدنی به مناسبت کهنه سربازان – از جمله پرواز هواپیمای نظامی – با رعایت فاصله اجتماعی و استفاده از ماسک برگزار خواهند شد.
اما مفهوم این روز تعطیل برای آمریکا تغییری نخواهد کرد.
پرزیدنت ترامپ به مناسبت روز کهنه سربازان در ۲۰۱۹ گفت: “در حالیکه روز کهنه سربازان را جشن می گیریم، از مردان و زنان شجاعی که بی باکانه و با وفاداری برای دفاع از ایالات متحده و آزادی ما تلاش کرده اند، قدردانی می کنیم.” این گفتار هر سال همچنان راستین باقی می مانند.
در ۲۰۲۰، مثل همیشه آمفی تئاتر یادبود در اطراف مقبره سربازان گمنام در آرامگاه ملی آرلینگتون خارج از واشنگتن دی سی همچنان به عنوان کانون اصلی مراسم ملی روز کهنه سربازان باقی مانده است. سنت ها ریشه دیرین دارند: گاردها با پرچم تمام نیروهای نظامی فرمان “پیش فنگ” یا ادای احترام نظامی را در این مکان اجرا می کنند، رئیس جمهور بر مقبره سربازان گمنام تاج گل می گذارد، و یک سرباز با شیپور “تَپس”، آهنگ فراموش نشدنی مختص مراسم تشییع جنازه نیروهای نظامی را می نوازد.
در ۱۹۵۸، دو تن از جانباختگان گمنام آمریکایی، یکی در جنگ جهانی دوم و دیگری در جنگ کره، در کنار سرباز گمنام دیگری از جنگ جهانی اول در آرامگاه ملی آرلینگتون دفن شدند. در ۱۹۸۴، سرباز گمنامی از جنگ ویتنام در کنار آنها نیز قرار داده شد. آنها نماد همۀ آمریکایی هایی هستند که جان خود را در جنگ های مختلف از دست داده اند.
پیکر سرباز گمنام ویتنام در سال ۱۹۸۴ نبش قبر شد؛ او از طریق انجام آزمایشات دی اِن اِی شناسایی شد و در قبرستان دیگری به خاک سپرده شد. از آن زمان، آن قبر خالی باقی مانده است.
روز آتش بس به روز کهنه سربازان تبدیل می شود
سابقاً، روز “آتش بس،” روز یادبود پایان جنگ جهانی اول مطابق با آتش بس اجرا شده در ساعت ۱۱ صبح روز ۱۱ نوامبر سال ۱۹۱۸– یازدهمین ساعت یازدهمین روز یازدهمین ماه – بود. پرزیدنت وودرو ویلسون بزرگداشت اولین روز آتش بس را یک سال بعد اعلام کرد.
کنگره و پرزیدنت دوایت آیزنهاور، در اقدامی برای ادای احترام به ۱۶ میلیون آمریکایی که در جنگ جهانی دوم جنگیدند (از جمله ۴۰۷ هزار نفری که جان خود را از دست دادند) و سایر کسانی که در هر یک از جنگ ها به کشور خدمت کرده بودند، در ۱۹۵۴ تعطیلی روز ۱۱ نوامبر “روز کهنه سربازان” را دوباره ابقا کردند. آیزنهاور در اولین اعلامیۀ روز کهنه سربازان خود نوشت: “بیایید دوباره خودمان را وقف وظیفۀ ارتقای صلح پایدار کنیم تا تلاش آنها بی حاصل نبوده باشد.”
در ۲۰۰۴، کهنه سربازان جنگ جهانی دوم همچنان پر افتخار در مراسم وقف یادبود ملی جنگ جهانی دوم در نشنال مال واشنگتن، بین بنای یادبود لینکلن و بنای یادبود واشنگتن، شرکت کردند. جنگ کره با بنای یادبودی در همان نزدیکی نیز گرامی داشته می شود، که شامل ۱۹مجسمه به نمایندگی از جوخۀ در حال گشت است. بیش از ۵۴ هزار سرباز آمریکایی در طی این جنگ سه ساله جان خود را از دست دادند.
از ویژگی های یادبود رزمندگان ویتنام – که همچنین در نشنال مال، در نزدیکی یادبود لینکلن واقع شده است – و در سال ۱۹۸۲ وقف شده است دو دیوار سنگ گرانیت سیاه صیقلی است که اسامی بیش از ۵۸ هزار سربازی که در جنگ ویتنام کشته شدند یا همچنان مفقود مانده اند، روی آنها حک شده است.
در ۱۹۹۳، یادبود زنان جنگ ویتنام وقف گردید. این یادبود در چند یاردی یادبود رزمندگان ویتنام واقع شده است و سه زن را نشان می دهد، از جمله زنی که در حال مراقبت از یک سرباز است. تقریباً ۶͵۲ میلیون مرد و ۵۰۰͵۷ زن در جنگ ویتنام خدمت کردند؛ بیش از ۸۳ در صد این زنان پرستار بودند.
طبق آمار وزارت امور کهنه سربازان، ۱۸ میلیون کهنه سرباز در ایالات متحده در قید حیات هستند.
