دانشگاه ویرجینیا با پذیرفتن گذشته خود به عنوان نهادی که چهار هزار نفر را برای ساخت و مراقبت از محوطه آن به بردگی گرفته بود، از یک بنای یادبود برای ادای احترام به آنها رونمایی کرد.
بنای یادبود کارگران برده، مردان ، زنان و کودکانی که بین سال های ۱۸۱۷، وقتی ساخت و ساز دانشگاه آغاز شد و ۱۸۶۵، وقتی برده داری با جنگ داخلی پایان گرفت، مجبور به زندگی و کار در محوطه دانشگاه بودند را به رسمیت می شناسد. تلاش دانشجویان برای خلق این بنای یادبود در شارلوتسویل، ویرجینیا که در نزدیکی این دانشگاه واقع است صورت گرفت و فرزندان و نوادگان کارگران برده را در بر می گیرد.
در طول مدت ساخت و ساز و نگهداری از محیط دانشگاه، کارگران برده وظایف مختلف ازجمله پاکسازی زمین، حمل و تراشیدن سنگ های استخراج شده، خرد کردن و ذخیره هیزم، پخت و پز و انجام دیگر کارهای روزانه را برای دانشجویان و استادان انجام دادند. از آنجا که نام بسیاری از آنها در اسناد به ثبت نرسیده است، این بنای یادبود از مشاغل و روابط خانوادگی آنها یاد می کند. هر چند که نام برخی از آنها مانند ایزابلا گیبونز، آشپز فهرست شده است.
توماس جفرسون، سومین رئیس جمهور ایالات متحده و نویسنده اعلامیه استقلال، دانشگاه ویرجینیا را طراحی و تأسیس کرد. بنا به گزارش نیویورک تایمز، در حالیکه برخی از کارگران برده متعلق به دانشگاه بودند، برخی دیگر از آنها از برده داران محلی اجاره شده بودند، و حداقل یکی از آنها متعلق به خود جفرسون بود.
این بنای یادبود در نزدیکی رتوندا در مرکز دانشگاه و در مسیری واقع شده است که دانشجویان مرتب در آن رفت و آمد دارند.
این مقاله قبلاً در ۲۰ اوت ۲۰۲۰ منتشر شده بود.
