در حالیکه هزاران هکتار از میراث و اماکن مقدس بومیان آمریکا به عنوان بناهای تاریخی ملی اعلام شده اند، رهبران قبیله ای با مشارکت یکدیگر آینده زمین های عمومی و پارک های ملی در سراسر ایالات متحده را شکل می دهند.
دب هالند، وزیر کشور ایالات متحده، اولین بومی آمریکایی عضو هیئت دولت است که از جمله وظایف دیگر، مدیریت سازمان پارک های ملی و دفتر مدیریت زمین که از زمین های عمومی آمریکا و زیرساخت های پارک ها و بناهای تاریخی محافظت می کنند را بر عهده دارد.
در اواخر ۲۰۲۱، چارلز “چاک” سامس سوم، اولین شهروند قبیله ای برای رهبری سازمان پارک ملی در مقابل هالند سوگند خدمت یاد کرد.
هالند می گوید که همکاری با سامس که از قبیله کایوس و والا والا و یک عضو رسمی قبایل کنفدراسیون رزرویشن سرخپوستان اوماتیلا است، مایه سربلندی است زیرا او اهمیت ایجاد پیوند مردم با طبیعت و همه شمولی بیشتر پارک ها را به خوبی درک می کند.
سامس در مراسم سوگند خود گفت: “من از خدمت به عنوان مدیر سازمان پارک های ملی مفتخرم و از پرزیدنت بایدن و وزیر هالند تشکر می کنم که مراقبت از یکی از بزرگترین هدایای آمریکا یعنی سیستم پارک های ملی مان را به من سپرده اند.” او قصد دارد طرح های مقاوم سازی در برابر تغییرات اقلیمی و پاکسازی آلودگی را در پارک های ملی به اجرا بگذارد، و همچنین راه های خدمات عمومی، پل ها، مسیرهای پیاده روی و سیستم های حمل و نقل را بهبود بخشد.
سامس که یک کهنه سرباز نیروی دریایی ایالات متحده است، تجربه گسترده ای در خدمت در دولت های ایالتی و قبیله ای، و همچنین در مدیریت غیرانتفاعی منابع طبیعی دارد.
حفاظت از مناظر فرهنگی
پارک های ملی توسط کنگره ، و بناهای تاریخی ملی با انتشار یک اعلامیه رئیس جمهوری مشخص می شوند. بناهای ملی به دلیل ویژگی های مهم تاریخی، فرهنگی یا علمی مورد حفاظت قرار می گیرند.
باراک اوباما، رئیس جمهور وقت آمریکا، در ۲۸ دسامبر ۲۰۱۶، بیش از ۵۵۰ هزار هکتار از دره های صخره ای سرخ رنگ، سروهای کوهی و درختچه های هیبت انگیز در مرکز شهرستان سن خوان یوتا را یادگار ملی گوش های خرس اعلام کرد. این منطقه اماکن مقدس اعضای قبایل بومی آمریکا، و همچنین اماکن تفریحی که کوهنوردان، گردشگران و قایق رانان از آن لذت می برند را در بر می گیرد.
کاخ سفید گوش های خرس را به عنوان “یکی از خارق العاده ترین مناظر فرهنگی در ایالات متحده” توصیف می کند. این سایت خانه های صخره ای که از نظر باستان شناسی مهم هستند، دهکده های بزرگ و پله های ماقبل تاریخ که در صخره ها بریده شده‌اند؛ یک سیستم جاده ای ماقبل تاریخ که مردمان گوش های خرس را به یکدیگر و احتمالاً به دیگران فراتر از این منطقه متصل می کرد؛ تصویر نگاری، هنر صخره ای و سنگ نوشته های قدیمی را شامل می شود.
امسال، کمیسیون پنج قبیله گوش های خرس، دفتر مدیریت زمین وابسته به وزارت کشور، و وزارت کشاورزی ایالات متحده، یک مشارکت رسمی را برای مدیریت یادگار ملی گوش های خرس شکل دادند. این توافقنامه تضمین می کند که تصمیمات بر اساس تخصص و دانش تاریخی مردمان بومی منطقه هدایت خواهند شد.
تریسی استون مانینگ، مدیر دفتر مدیریت زمین، مدیریت مشترک این منطقه را یک گام مهم می خواند. او گفت: “چنین مدیریت مشترک واقعی به عنوان یک الگوی کاری برای ارج نهادن به روابط بین کشورها در آینده خواهد بود.”
سامس به خبرنگاران رادیوی عمومی اورگان گفت که سازمان پارک های ملی به نوبه خود به گنجاندن دانش بومیان در طرح های مدیریتی ادامه خواهد داد. او گفت: “ما از این که می توانیم از مشارکت مردم آمریکا بهره مند شویم بسیار خوشحالیم… بدین ترتیب ما اطمینان حاصل خواهیم کرد که پارک ها برای هفت نسل آینده وجود خواهند داشت.”
