مستندساز برنت رنو، پس از عبور از یک ایستگاه بازرسی در اوکراین در ۲۰۲۲ جان خود را در اثر اصابت گلوله از دست داد. سیسای فیدا، روزنامه نگار رادیویی هنگام بازگشت به خانه از یک جشن عروسی در ۲۰۲۱ در اتیوپی به ضرب گلوله کشته شد. لایرا مک کی، روزنامه نگار مستقل که درگیری بین پلیس و شورشیان را در ۲۰۱۹ در ایرلند شمالی را پوشش می‌داد، به ضرب گلوله یک مرد مسلح که پلیس را نشان گرفته بود، کشته شد.
کورتنی رادش، عضو سابق کمیته حفاظت از روزنامه نگاران گفت: “روزنامه نگاری به طور فزاینده ای به یک حرفه خطرناک تبدیل شده است.”
به گفته این کمیته، از سال ۱۹۹۲ تاکنون ۲٬۰۲۶ روزنامه نگار که اکثر آنها امور سیاسی، جنگ یا فساد را پوشش می دادند، کشته شده اند. بسیاری از آنها خبرنگاران محلی بودند که درباره مشکلات در خیابان های خودشان گزارش تهیه می کردند. حداقل نه روزنامه نگار در طول هفت هفته اول جنگ تجاوزکارانه روسیه در اوکراین در ۲۰۲۲ کشته شدند.
روزنامه نگاران دیگری هستند که پشت میله های زندان به سر می برند. برخی از آنها مجبور به ترک کشوری که در آن کار می کردند می شوند. این اتفاقی بود که برای رادش افتاد، او پس از نوشتن مقاله ای درباره امنیت عمومی در امارات متحده عربی مجبور به ترک آن کشور شد. رادش که اکنون یک دانش پژوه، نویسنده و مدافع آزادی بیان است می گوید، از هر ۱۰ روزنامه نگاری که به قتل رسیدند، تنها یک مورد مرگ به پیگرد قانونی منجر می شود. انگیزه این قتل ها فقط در ۱٬۴۴۰ مورد تأیید گشته است.
تغییر دیدگاه درباره روزنامه نگاران
علاقه به شاهد وقایع بودن روزنامه نگاران را از دیرباز به خطوط مقدم کشانده است. ولی در حالیکه سال ها قبل به آنها اغلب به عنوان ناظران بی طرف با دفتر یادداشت اشاره می شد، امروزه ممکن است به جاسوسی یا مبارزه به سود دشمن متهم شوند، و برای محافظت از خود جلیقه های ضدگلوله و چاقو به تن می کنند.
پس چرا روزنامه نگاران در سراسر جهان جان خود را برای افشای داستان ها به خطر می اندازند؟ برای این که تفاوتی به وجود آورند.
روزنامه نگاران فساد را افشا می کنند، قوانین را تغییر می دهند، عملکردها را در زمینه کسب و کار اصلاح می کنند، و زندگی ها را بهبود می بخشند.
ماتیو کافمن و لیسا چیدکل از روزنامه هاتفورد کورانت گزارشی درباره خودکشی سربازان آمریکایی تهیه کردند و باعث انجام اقداماتی از سوی کنگره و مقامات نظامی ایالات متحده برای رسیدگی به مشکلات سلامت روحی و روانی میان سربازان آمریکایی شدند. این پروژه این دو روزنامه نگار را برای دریافت جایزه معتبر پولیتزر در ۲۰۰۷ به مرحله نهایی رساند.
روبن وایوز و جف گاتلیب از لس آنجلس تایمز مقاله ای درباره حقوق بسیار بالای مقامات دولتی در شهر بل، کالیفرنیا نوشتند که به دادرسی در مورد تقلباتی که انجام گرفته بود و تغییر در مدیریت امور شهر انجامید. آنها در ۲۰۱۱ جایزه پولیتزر را برای گزارش های خود دریافت کردند. روزنامه نگاران نیوزدی تیراندازی، دستکاری و جعل مدارک و دیگر خلاف های صورت گرفته توسط افسران پلیس لانگ آیلند، نیویورک را پوشش دادند که به تشکیل یک هیئت منصفه عالی، محکومیت یک افسر پلیس، و تنظیم برنامه هایی در مورد یک سیاست جدید در ارتباط با استفاده از نیروی مرگبار منجر شد.
عامل انسانی
لینزی اداریو، عکاس جنگ که به مناقشات سرتاسر جهان سندیت داده است گفت: “من واقعاً به مردمی که پوشش می دهم اهمیت می دهم.” او در جریان عکاسی از سربازان کشته شده، قربانیان تجاوز جنسی، کودکانی که از سوءتغذیه رنج می برند، و اردوگاه های پر از پناهندگان، ربوده و برای مدت شش روز با چشم پوش و دست و پا بسته نگه داشته شده بود. ولی این اتفاق او را از مسافرت با دوربینش باز نداشته است. اداریو گفت: “در اینجا من مطرح نیستم، مهم کسانی هستند که من پوشش می دهم.”
در واکنش به قتل خبرنگار جیمز فولی در ۲۰۱۴، مادرش دیان فولی در فیسبوک نوشت: “ما هرگز تا این حد به پسرمان افتخار نکرده ایم. او جانش را در تلاش برای نشان دادن رنج و محنت مردم سوریه فدا کرد.”
چگونه می توانید از مطبوعات آزاد دفاع کنید؟
اخبار مربوط به آزادی مطبوعات را دنبال کنید و دوستانتان را نیز به این کار تشویق کنید. اگر یک شهروند روزنامه نگار یا یک روزنامه نگار حرفه ای هستید، از منابعی مانند رهنمود امنیتی رایگان توسط کمیته حفاظت از روزنامه نگاران، برنامه های جهانی مرکز بین المللی برای روزنامه نگاران، و برنامه وزارت امور خارجه برای روزنامه نگاران که متخصصان رسانه ای جوان را از سراسر جهان به آمریکا می‌آورد، بهره بجویید.
نسخه ای از این مقاله قبلاً در ۲۹ اکتبر ۲۰۲۱ منتشر شده بود.
