مردم دست کم از نخستین روزهای یونان باستان به این سو، از طنز و شوخی برای انگشت نشان کردن یا مسخره کردن حماقت یا فساد رهبران سیاسی خود استفاده کرده اند. امروزه فناوری های اطلاعات طنزهای سیاسی را رایج تر ساخته است. تارنمای ویکی پیدیا فهرستی از برنامه های خبری طنز آلود را در ٢٩ کشور ارائه کرده است. در ایالات متحده طنز سیاسی از حمایت متمم اول قانون اساسی برخوردار است — “کنگره در خصوص … محدود ساختن آزادی بیان یا آزادی مطبوعات … هیچ قانونی را وضع نخواهد کرد.”
برای مثال، بایدن، معاون رئیس جمهوری، به طور مکرر هدفThe Onion، یک تارنمای اخبار طنز آمیز قرار می گیرد. او The Onionرا “خنده دار” توصیف می کند و با خوش طبعی از طریق رسانه های اجتماعی به نیش های آن پاسخ داده است. برنامه تلویزیونی The DailyShow (نمایش روزانه) به صورت یکی از محبوب ترین منابع طنز سیاسی در آمریکا در آمده است: این نمایش اخیرا به دلیل اینکه جان استوارت، میزبان محبوب و دیرین آن این برنامه ترک کرد در اخبار روز بوده است. استوارت بعد از ۱۶ سال میزبانی این برنامه هم به خاطر شوخ طبعی گزنده و هم توانایی اش در پرداختن به موضوعات جدی مانند حملات ۱۱ سپتامبر و ناآرامی های نژادی در بالتیمور بخوبی شناخته شده است. پرزیدنت اوباما و دیگر رهبران جهانی، سناتورها، فرمانداران ایالات متحده و اعضای کابینه به عنوان مهمان در این برنامه حضور یافته اند. سناتور جان مک کین، یکی از کسانی که به طور مکرر طرف مناقشه و کشمکش با استوارت بوده، در آخرین بخش برنامه وی (همراه با یک عروسک خیمه شب بازی به شکل استوارت) ظاهر شد. جان کری، وزیر امور خارجه، نیز در آخرین برنامه روزانه حضور یافت. اوباما که خودش غالبا هدف انتقادهای شوخ طبعانه استوارت قرار داشته از او به عنوان فردی “با استعداد درخشان” یاد کرد. وی گفت: “برای من بسیار جالب است که او می تواند با مهارت راهش را در میان مشتی یاوه گویی پیدا کند.”
