امروز به علت خشکسالی، دختری در تانزانیا باید مسافت طولانی تری از آنچه که مادرش به دنبال آب طی می کرد، بپیماید. این وقت اضافی صرف شده مانع از رفتن او به مدرسه می شود.
در موزامبیک آب جمع شده بر اثر سیل، به محل تخم ریزی حشرات تبدیل می شود. مالاریا در مکان هایی شیوع می یابد که پیشتر دیده نمی شد. مادران بیش از پیش در مقابل بیماری بی دفاع هستند و همزمان باید از خانواده های بیمارشان مراقبت کنند.
این سناریوها خیالی نیستند بلکه عواقب الگوهای اقلیمی مرتبط با تغییرات آب و هوا هستند. سازمان ملل متحد و سازمان جهانی بهداشت بر آنند که این تغییرات، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، بر زنان بیش از مردان تاثیر می گذارند.
گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل متحد بر آن است که زنان “جزو آسیب پذیرترین ها در مقابل تغییرات آب و هوا هستند.” بر اساس این گزارش، “بخشی از این آسیب پذیری به این دلیل است که در بسیاری از کشورها زنان سهم بزرگی در نیروی کار کشاورزی به عهده دارند و بخشی دیگر حاصل دسترسی کمتر آن ها به فرصت های درآمدزا است.”
به گفته النور بلوم استورم از سازمان محیط زیست و توسعه، تغییرات آب و هوا هنگامی که با تبعیض اجتماعی و اقتصادی همراه باشد، حقوق زنان به برخوردار بودن از تحصیل، اطلاعات، آب، غذا، بهداشت، و رهایی از خشونت را نیز در معرض تهدید قرار می دهد.
بلوم استورم بر اهمیت مشارکت زنان در واکنش به تغییرات آب و هوا “از طرح های محلی گرفته تا سطح سیاست جهانی و همه این حد فاصل” تاکید می کند. او در کنفرانس COP21 پاریس گفت: “زنان و حوزه جنسیتی راه حل هایی را به نمایش می گذارد که پایدار هستند، تحت رهبری زنان صورت می گیرند، امن هستند، مشارکت زنان را ترویج می کنند و احتمال وقوع مناقشه را افزایش نمی دهند.”
