بنا به گفته وزارت امور خارجه، در حالیکه دولت ها در ۲۰۱۹ بالاترین تعداد محکومیت به جرم قاچاق انسان و پایین ترین شمار قربانیان کار اجباری را گزارش دادند، برخی از دولت ها خود به عنوان قاچاقچی عمل می کنند.
گزارش قاچاق انسان ۲۰۲۰ که در ۲۵ ژوئن منتشر شد، تلاش های ۱۸۸ کشور و قلمرو، ازجمله ایالات متحده را در مبارزه با قاچاق انسان مورد بررسی و ارزیابی قرار می دهد.
مایکل ر. پامپئو، وزیر امور خارجه گفت: “قاچاق انسان که کار اجباری و بهره برداری جنسی را شامل می شود، در سرتاسر جهان و حتی در ایالات متحده صورت می گیرد. ۲۵ میلیون بزرگسال و کودک در جهان از کار جنسی و سوءاستفاده جنسی رنج می برند.”
او گفت: “قاچاق انسان واقعاً ستم است.”
چین اعضای گروه های اقلیت مسلمان را در اردوگاه های کار اجباری مشهور خود در سین کیانگ حبس کرده و علاوه بر این دیگران را نیز در طرح یک کمربند یک جاده خود به کار اجباری وا می دارد. تقریباً ۵۰ هزار پزشک در بیش از ۶۰ کشور از کار اجباری در مأموریت های پزشکی تحت نظارت دولت کوبا رنج می برند.
در این گزارش همچنین آمده است که تعدادی از کشورها به جای حبس در زندان، برای محکومین حکم مجازات تعلیقی یا جریمه مالی صادر می کنند. و این به هیچ عنوان مجازات مناسبی برای افرادی که به قاچاق انسان محکوم شده ان، نیست.
در مراسمی که به مناسبت انتشار این گزارش برگزار شد، پامپئو، ایوانکا ترامپ، مشاور رئیس جمهوری و سفیر جان کاتان ریچموند، رئیس دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت امور خارجه از ده نفر به عنوان قهرمانان گزارش قاچاق انسان (TIP) به خاطر تلاش هایشان در مبارزه با این پدیده قدردانی کردند:
سرهنگ کرما ریگزین یک فعال و مدافع برجسته در مبارزه با قاچاق انسان در بوتان است. او به عنوان رئیس بخش حمایت از زنان و کودکان اداره پلیس سلطنتی بوتان، بازرسی و رسیدگی به پرونده های قاچاق انسان را به یکی از اهداف اصلی این نهاد ارتقاء داد.
تلاش های اری وریلا، دادستان و ناتالینو کوریا، عضو پلیس قوه قضاییه نخستین پرونده رسمی قاچاق انسان را در کیپ ورد تشکیل دادند و متهمان را به جرم قاچاق انسان محاکمه کردند.
ردا شوکر از طریق مؤسسه الشهاب برای ترویج و توسعه جامع که خود بنیاد نهاده است، هر سال به صدها قربانی قاچاق انسان در مصر برای دسترسی به کمک های حقوقی، خدمات اجتماعی، حمایت روحی و روانی و آموزش حرفه ای یاری می رساند.
پاتریسیا هو که به عنوان وکیل از ۲۰۱۵ به قربانیان قاچاق انسان خدمات حقوق ارائه می دهد، در مورد الزام یک قانون برای مبارزه با قاچاق انسان در هنگ کنگ آگاهی رسانی کرده و از رسیدگی بهتر به قربانیان دفاع می کند.
نینا بلاباییوا یک سازمان غیردولتی را به منظور مبارزه با قاچاق انسان و ارائه یک پناهگاه خدمت رسانی به قربانیان در قزاقستان تأسیس کرد. این سازمان به بیش از ۱۶ هزار نفر یاری رسانده است.
سوفی اوتیندی ساختار نخستین پناهگاه مختص قربانیان قاچاق انسان را در کنیا ایجاد کرد و اصول و مبانی عملکردهای منطقه ای را برای یاری رسانی به قربانیان توسعه داد . او از ۲۰۱۴ تاکنون به بیش از ۴۰۰ قربانی در داخل و خارج از کنیا کمک کرده است.
لسما استابینا به عنوان هماهنگ کننده اقدامات ملی لتونی برای مبارزه با قاچاق انسان، به افزایش نظارت بر ازدواج های قلابی (که معمولاً در مسائل مربوط به قاچاق انسان از توجه کافی برخوردار نمی شوند) در اتحادیه اروپا کمک کرد. او با وجود کمبود شدید بودجه راه حل های نوآورانه ای را برای تأمین مالی و ادامه اقدامات ضد قاچاق پیدا کرد.
ماکسول ماتیور به عنوان یکی از عاملان اصلی در تصویب قانون قاچاق انسان در مالاوی در ۲۰۱۵، همچنان به تلاش برای اجرایی کردن کامل آن ادامه می دهد. او یک سازمان غیردولتی را برای حمایت، تحقیقات، و محافظت از حقوق کودکان تأسیس کرد.
اوکسانان الیستراتووا از مولداوی که خود نزدیک بود به دام قاچاقچیان انسان بیافتد، نخستین سازمان غیردولتی این کشور را برای بهبود اطلاع رسانی در مورد قاچاق انسان در منطقه ترانس نیستریا بنیاد نهاد و مقامات محلی را به تصویب قوانین ضد قاچاق متقاعد کرد. او مدیریت دو خط تماس مشاوره اضطراری، یکی برای قربانیان قاچاق انسان و دیگری برای قربانیان خشونت خانگی را به عهده دارد.
ایوانکا ترامپ با اشاره این که بیست سال از تصویب قانون محافظت از قربانیان قاچاق انسان می گذرد، گفت که “امسال یک نقطه عطف در مبارزه ما با قاچاق انسان است.” او افزود، پرزیدنت ترامپ و دولتش به “ادامه به مبارزه با قاچاق انسان در همه اشکال هولناک و مهیب متعهد هستند.”
