رؤسای جمهوری آمریکا اغلب با اکثریت حزب خود هم در مجلس نمایندگان و هم در مجلس سنا به همراه قوه مجریه شروع به کار می کنند، اما از سال ۱۹۸۰ به این سو همه آنها برای دست کم مدتی از دوره تصدی خود با یک کنگره تقسیم شده که در آن حزب مخالف اکثریت حداقل یک مجلس کنگره را به دست آورده، مواجه بوده اند.
به گفته آلن آبراموویتس، استاد علوم در دانشگاه ایموری و کارشناس انتخابات، این نوع تقسیم بندی در بسیاری از کشورها امکان پذیر نیست اما در ایالات متحده به هیچ وجه غیرمعمول نیست.
بنیانگذاران آمریکا قرن ها پیش چنین تصور می کردند که مجلس نمایندگان (با میانگین سنی پایین تر و دوره های دو ساله) هماهنگی بیشتری با مردم داشته باشد و مجلس سنا (با دوره های شش ساله) یک نهاد تثبیت کننده باشد. راس ک. بیکر، استاد علوم سیاسی در دانشگاه راتجرز می گوید که “وقتی دو مجلس در دست دو حزب مختلف باشد، تفاوت ها برجسته تر می شوند.”
کنگره جدید آمریکا که در ماه ژانویه جاری شروع به کار کرد رسید، تفاوت چندانی با کنگره قبلی ندارد اما تغییر نه کرسی از حزب دموکرات به حزب جمهوریخواه کنترل مجلس نمایندگان را به جمهوریخواهان واگذار کرد. جمهوریخواهان ۲۲۲ کرسی و دموکرات ها ۲۱۳ کرسی را به دست آوردند، اما با فوت یک دموکرات منتخب، حزب دموکرات اکنون ۲۱۲ کرسی در اختیار دارد.
دموکرات ها با ۵۱ رأی به جای ۵۰ رأی در دوره گذشته به علاوه رأی تعیین کننده معاون رئیس جمهوری کنترل سنا را نگه داشتند. (کاکِس یا رأی دهندگان دموکرات، سه نماینده مستقل را که همسو با دموکرات ها رأی می دهند، شامل می شود.)
پرزیدنت بایدن، از حزب دموکرات در صورت برنده شدن مجدد انتخابات یا آغاز دوره چهار ساله نامزد ریاست جمهوری بعدی که در ژانویه ۲۰۲۵ آغاز خواهد شد، در کاخ سفید خواهد ماند.
رأی دهندگان آمریکایی به چه دلیل افراد با گرایش های سیاسی مختلف را برای اداره بخش های مختلف دولت انتخاب می کنند؟ آبراموویتس می گوید این امر نشان دهنده اختلاف بسیار کمی است که میان آمریکایی های بین دو حزب وجود دارد. او به این نکته اشاره می کند که اگر چه برخی از رأی دهندگان نامزدها را بر اساس حزبی که به آن تعلق دارند انتخاب می کنند، بسیاری از رأی دهندگان بی طرف نامزدها را با توجه به مسائل خاص منطقه خود انتخاب می کنند. او می گوید: “همه این انتخابات به توازن حزبی منجر می شوند.”
اختلافات سبب سازش می شود
به گفته بیکر، کنگره تقسیم شده نشانی از بد گمانی است که رأی دهندگان در کل نسبت به همه سیاستمداران دارند، حتی وقتی که رأی دهندگان نماینده محلی خود را دوست دارند. “آنها احساس می کنند که به بن بست خوردن وضعیت خوبی است.”
تأثیر عملی وجود دو حزب مختلف در کاخ سفید و مجلس نمایندگان به این معنی خواهد بود که تصویب قوانین مستلزم مصالحه خواهد بود.
آبراموویتس می گوید: در کوتاه مدت، “به تصویب رساندن تعدادی از قوانین مورد نظر رئیس جمهور، دشوار یا حتی غیر خواهد بود.”
بیکر می گوید: اگر حزب جمهوری خواه کرسی های بیشتری را در مجلس نمایندگان به دست می آورد، احتمالاً به دنبال پیشبرد سیاست های قابل توجه تری می بود.
آبراموویتس می گوید که در درون کنگره، تغییر اکثریت به جمهوری خواهان در مجلس نمایندگان به این معنی است که این حزب می تواند تصمیم بگیرد کدام قوانین به رأی گذاشته می شوند و از قدرت تحقیقی خود برای بررسی موضوعاتی که آن حزب دوست ندارد استفاده کند. جمهوری خواهان کنترل بسیاری از کمیته ها و کمیته های فرعی را که بر بودجه و سیاست ها نظارت دارند در دست خواهند داشت. ریاست هر یک از این کمیته ها بر عهده یک جمهوریخواه خواهد بود و اکثریت کرسی ها را نیز جمهوریخواهان تشکیل خواهند داد. آنها همچنین در مقایسه با حزب دموکرات کارکنان بیشتری را استخدام خواهند کرد.
این جزئیات همه مهم هستند. به عنوان مثال، حزب با اکثریت کنترل کمیته قدرتمند قوانین مجلس را در دست درد و و می تواند تصمیم بگیرد کدام لایحه به رأی گذاشته می شود و کدام متمم ها برای قوانین پیشنهاد شده برای مناظره در صحن مجلس نمایندگان مطرح خواهند شد.
اما با داشتن تنها ۱۰ رأی بیشتر از دموکرات ها در مجلس نمایندگان، جمهوری خواهان باید برای به دست گرفتن قدرت باید با هم متحد شوند. آبراموویتس می گوید، جمهوریخواهان تندرو از یک طرف و جمهوری خواهان میانه رو از طرف دیگر باید مصالحه کنند. ” مهم کسب ۲۱۸ رأی است.”
حزب اکثریت، سخنگو یا رهبر مجلس نمایندگان را انتخاب می کند. سخنگو به طور سنتی از قدرت زیادی برخوردار است، به خصوص زمانی که حزب او یک جبهه متحد ایجاد می کند. (سخنگوی مجلس نمایندگان همچنین پس از معاون رئیس جمهوری دومین فرد برای جانشینی رئیس جمهوری در نظر گرفته شده است.)
پس از ۱۵ جلسه رأی گیری، اکثریت اعضای مجلس نمایندگان کوین مک کارتی، نماینده جمهوریخواه از کالیفرنیا را به عنوان سخنگو انتخاب کردند.
نظارت مجلس بر قوه قضائیه
در سنا، دموکرات ها ریاست چندین کمیته را بر عهده خواهند داشت، اما قوانین سخت گیرانه تر در این مجلس برای تصویب بسیاری از اقدامات مستلزم کسب اکثریت شکننده می باشد. (بیش از ۵۱ رأی که دموکرات ها کنترل می کنند)
از آنجا که سنا (بدون مجلس نمایندگان) فرایند گزینش قضایی و تأیید صلاحیت را کنترل می کند، اکثریت دموکرات ها در سنا به این معنی خواهد بود که بایدن می تواند منصوبان قوه قضاییه و اجرایی را راحت تر تعیین و تأیید کند.
آبراموویتس می گوید: به عنوان مثال اگر یک کرسی در دیوان عالی ایالات متحده باز شود، بایدن می تواند تأثیر ماندگاری داشته باشد، زیرا نامزد او در صورت تأیید سنا مادام العمر خدمت خواهد کرد.
