در ۱۶۵۴، بیش از ۱۰۰ سال پیش از تأسیس ایالات متحده آمریکا، ۲۳ پناهنده یهودی سفاردی با یک قایق از برزیل به مکانی که در آن زمان به عنوان نیو آمستردام شناخته می شد (نیویورک امروزی) سفر کردند.
این گروه، از زادگان یهودیانی که در جریان تفتیش عقاید اسپانیایی از این کشور اخراج شده بودند، با آغاز تفتیش عقاید پرتغالی در برزیل از آنجا فرار کردند. پناهندگان یهودی در نیو آمستردام، نزدیکترین مستعمره هلند مستقر گشتند. این نخستین نمونه از زندگی مشترک یهودیان در آمریکای شمالی بود، اگر چه این جامعه عمدتاً به دلیل ازدواج های میان نژادی در جمعیت گسترده تر از هم پاشیده شد.
دانیل سایر، استاد تاریخ آمریکا و یهودیت در دانشگاه فوردهام گفت: “جامعه یهودی تا زمان ورود آنها وجود نداشت. اعضای این گروه نیز پراکنده شدند، بنابراین تا اوایل قرن یعنی حدود سال ۱۷۰۰، جامعه یهودی وجود نداشت.”
موج های بعدی مهاجرت، گروه های مختلفی از یهودیان را به ایالات متحده آورده است.
بنا بر یک گزارش مرکز تحقیقاتی پیو در ۲۰۲۰ تخمین زده می شود که ۷٬۵ میلیون یهودی در آن سال در ایالات متحده زندگی می کردند. بسیاری از آنها یهودیان اشکنازی هستند که اصل و نسب شان به اروپای مرکزی و شرقی باز می گردد، و یهودیان سفاردی که از زادگان یهودیان اخراج شده از اسپانیا و پرتغال در سال های دهه ۱۴۹۰ هستند.
به غیر از اینها، یهودیانی هستند که ایرانی، آسیایی، لاتین، سیاهپوست و از سایر اقوام و نژادها هستند.
سایر گفت: “به دلیل تغییر دین، ازدواج های میان نژادی، و فرزندخواندگی- به ویژه در چند دهه گذشته، بسیاری از یهودیان خود را به عنوان سفیدپوست شناسایی نمی کنند، اما با این وجود بخشی از این جامعه هستند.”
سایر گفت، بیشتر یهودیان آمریکایی زادگان مهاجران یهودی هستند که اکثراً از اروپای شرقی بین ۱۸۷۰ و ۱۹۲۴ به ایالات متحده آمدند. این گروه شامل یهودیانی می شد که از امپراطوری سابق روسیه به دلیل قوانینی كه اقامت آنها را در بخش بزرگی از روسیه ممنوع و فقط در منطقه “قلمروی اسکان” تحت کنترل روسیه محدود می کرد، فرار کرده بودند. این منطقه اوكراین، بلاروس، لیتوانی، لتونی، مولداوی و بخشی از لهستان را در بر می گرفت.
در سال های دهه ۱۹۳۰، هنگامی که یهودیان شروع به فرار از آلمان نازی کردند، موج های مهاجرتی کوچکتر دانشمندان برجسته، هنرمندان، و متفکران خلاق مانند فیزیکدان آلبرت اینشتین، آهنگساز آرنولد شوئنبرگ و محقق هانا آرنت را به ایالات متحده آوردند.
بازماندگان هولوکاست که برخی به زبان ییدیش صحبت می کردند و برخی دیگر از یونان و بالکان آمده بودند، در موج مهاجرتی بعدی و هنوز کوچکتر پس از جنگ جهانی دوم وارد ایالات متحده شدند.
پس از آن، یهودیان در دو موج مهاجرتی از اتحاد جماهیر شوروی به ایالات متحده آمدند: نخست در سال های دهه ۱۹۷۰، پس از اینکه دولت به برخی از یهودیان اجازه داد برای پیوستن به خانواده هایشان کشور را ترک کنند، و دیگری در سال های دهه ۱۹۹۰، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی که با آن بسیاری از یهودیان روسی زبان برای انجام آزادانه فرائض دینی برای اولین بار کشور را ترک گفتند. پس از انقلاب ۱۹۷۹، تعداد فزاینده ای از یهودیان ایرانی در لس آنجلس مستقر گشتند. یهودیان بخارایی در کوئینز، یکی از مناطق نیویورک سیتی مستقر و موفق هستند.
مهاجران یهودی همیشه به دلیل وجود جامعه یهودی مستقر و فرصت های اقتصادی در نیویورک در این شهر جمع شده اند. تا سال ۱۹۰۰، نیویورک سیتی دارای بزرگترین جامعه یهودی در جهان بود. سایر گفت: “تعداد یهودیان نیویورک بیشتر از اورشلیم و تل آویو با هم است.” یهودیان همچنین در نقاط مختلف آمریکا زندگی می کنند.
پرزیدنت بایدن در بیانیه ای در ۲۰۲۱ که ماه می را به عنوان ماه میراث یهودیان آمریکایی به رسمیت شناخت، گفت: “چندین نسل از یهودیان برای فرار از ظلم و ستم، تبعیض، و سرکوب در جستجوی زندگی بهتر برای خود و فرزندانشان به این کشور آمده اند.”
“این یهودیان آمریکایی برای خود و خانواده هایشان زندگی ساختند و نقش های اساسی در زندگی مدنی و اجتماعی کشور ما ایفا کرده اند، و با رهبری و دستاوردهایشان کمک های ارزشمندی به کشور ما کرده اند.”
نسخه ای از این مقاله قبلاً در ۱۷ می ۲۰۲۱ منتشر شده بود.
