توفان گرد و غبار در بیشتر مناطق خشک جهان از جمله بخش هایی از ایالات متحده پدیده ای معمولی است. باد قادر است غبار را نه تنها در فاصله های کوتاه، بلکه از روی اقیانوس ها نیز عبور دهد. به طور معمول خشکسالی و کاهش پوشش گیاهی، از عوامل ایجاد این توفان ها هستند. از سوی دیگر به علت گرمایش زمین که از عوامل تغییرات آب و هوا است، رطوبت خاک کاهش می یابد و همراه با باد به صورت ذرات معلق جا به جا می شود.
تغییرات آب و هوا می تواند بر میزان رطوبت و بارندگی تاثیر مهمی بگذارد و میزان ذرات معلق را گسترش دهد. این پدیده به نوبه خود باعث افزایش میزان توفان های گرد و غبار می شود.
بر اساس پیش بینی ها درباره وضعیت آب و هوا، از آنجا که خشکسالی ها رو به افزایش است در نتیجه توفان های گرد و غبار نیز می توانند افزایش یابند.
عوامل بسیاری در ایجاد توفان های گرد و غبار تاثیر دارند اما دو عامل مهم در کاهش پوشش گیاهی و اختلال در سطح خاک نقش مهم تری بازی می کنند.
بر پایه گزارش پنجم ارزیابی هیات بین الدول تغییر اقلیم، ایالات متحده ممکن است به علت تغییرات آب و هوا با خشکسالی های بیشتری رو به رو شود.
تغییر الگوهای کشاورزی برای مقابله با توفان های گرد و غبار
یکی از شدیدترین خشکسالی های تاریخ در دهه ١٩٣٠ میلادی در آمریکا اتفاق افتاد. ایالت های بسیاری بر اثر این خشکسالی ها آسیب دیدند. دامنه این خشکسالی ها که با رکود اقتصادی آن سال ها نیز همراه بود، بسیار فاجعه آمیز بود. “کاسه غبار” یا “دهه سی آلوده” نامی بود که به طوفان های شدید غبار که بر یک محدوده چهل میلیون هکتاری تاثیر گذاشته و خرابی های گسترده ایجاد کرده بود داده می شد.
اما درس های بزرگی هم از آن شرایط گرفته شد، که تغییر الگوهای کشاورزی از جمله آنها بود. به عنوان مثال به دستور پرزیدنت فرانکلین روزولت سپاه حفاظت غیر نظامی، از طریق کاشت ٢٠٠ میلیون درخت کمربند بزرگی ایجاد کردند که مانند بادشکن، یا نگهدارنده آب در خاک و تثبت کننده خاک عمل می کرد. از سوی دیگر کشاورزان به روش های کاشت حافظ خاک تشویق شدند.
علت گرد و غبار امروزی
تقریبا نیمی از غبار در جو امروزی می تواند حاصل تغییرات زیست محیطی ناشی از فعالیت های انسانی مثل کشاورزی دیمی، تضعیف خاک، افراط در مصرف چراگاه ها و نابودی جنگل ها باشد.
به جز تلاش برای حل مشکل جهانی گرمایش زمین و تغییرات آب و هوا، مناطقی که در معرض شدید توفان های گرد و غبار هستند، تدبیرهای محلی لازمی را نیز در راستای کاهش دامنه آسیب و خرابی به کار می گیرند. از جمله این تدبیرها تطبیق کشاورزی با شرایط کم آبی، کاشت گیاهانی که در مقابل خشکی مقاوم تر هستند، تلاش برای حفظ و احیای منابع آب، و به ویژه برنامه های آموزش عمومی برای محافظت از محیط زیست هستند.
سرمایه گذاری و گسترش فناوری پیش بینی وقوع توفان ها برای آمادگی در مقابل آن ها نیز از جمله راه های کاهش خسارت ها به ویژه ضررهای انسانی است.
