آیدا ب. ولز، روزنامه نگار تحقیقی که جان خود را برای افشای کشتار متعصبانه سیاهپوستان در سال های دهه ١۸٩۰ به خطر انداخت، برای گزارش های تکان دهنده خود که به نسل های بعدی روزنامه نگاران الهام بخشید، جایزه ویژه پولیتزر را پس از مرگ دریافت کرد.
هیئت مدیره جایزه پولیتزر از ولز “به خاطر گزارش های برجسته و شجاعانه اش پیرامون خشونت های دهشناک و بیرحمانه علیه آمریکایی های آفریقایی تبار” تمجید نمود. این مدال همراه با یک جایزه نقدی دست کم ۵۰ هزار دلاری در حمایت به مأموریت ولز اهدا شد. دریافت کنندگان این میراث دیرتر معرفی خواهند گشت.
هیئت مدیره جایزه پولیتزر یک روز پس از روز جهانی آزادی مطبوعات از اهدای این جایزه خبر داد. برای بسیاری، میراث ولز همان تعریف آزادی مطبوعات است.
او شجاعانه درباره جنایات علیه گروه نژادی خود در زمانی که زنان حتی حق رأی نداشتند، گزارش می داد. تحقیقات او که پس از لغو برده داری نیز به گزارش می رسیدند، اعمال خشونت جنایتکاران سفیدپوست به منظور کنترل سیاهپوستان را افشا کردند.
میشل داستر، ندیده ولز به شیکاگو تریبونز گفت: “تنها چیزی که او براستی داشت، حقیقت بود. او نه تنها از طریق روزنامه نگاری رخدادها را گزارش می داد، بلکه مهارتش را به عنوان یک روزنامه نگار برای تأثیر گذاری بر جامعه به کار بست.”
ولز که در ١۸۶٢ به عنوان یک برده در میسی سیپی به دنیا آمد، راه را برای فعالان و گزارشگران آینده هموار کرد.
او در ممفیس، تنسی مالک، ویراستار و گزارشگر روزنامه آزادی بیان و هدلاین بود و به راه اندازی پیکار ملی ضد لینچ کردن سیاهپوستان در این شهر کمک کرد. او مقالاتی را منتشر کرد که کشتارهای فراقضایی را محکوم می کردند. او همچنین چندین ماه به تنهایی در جنوب کشور سفر کرد تا درباره صدها مورد کشتار متعصابه سیاهپوستان تحقیق و بررسی کند.
پس از اینکه دفتر او به دست گروهی از بزهکاران سفیدپوست تخریب شد، او تصمیم گرفت دیگر هرگز پا به ممفیس نگذارد. او به شیکاگو نقل مکان کرد و یافته های مسافرت خود را در دو رساله به انتشار رساند: “وحشت در جنوب” در ١۸٩٢ و “پرونده سرخ،” یک گزارش جامع و مبتنی بر داده در ١۸٩۵.
