فصل تعطیلات زمستانی ایالات متحده که از اواخر نوامبر تا اوایل ژانویه ادامه دارد، زمانی است که آمریکایی ها وقتی بیشتری را به گردآمدن با خانواده و دوستان، و ابراز سپاسگزاری به خاطر نعمت های زندگی شان اختصاص می دهند.
فصلی برای شکرگزاری و هدیه دادن
روز شکرگزاری که در چهارمین پنجشنبه نوامبر برگزار می شود آغاز رسمی فصل را رقم می زند. شکرگزاری روزی برای برقراری ارتباط با اعضای پراکنده خانواده، سهیم شدن در غذاهای سنتی آمریکایی و خستگی گرفتن از برنامه های فشرده کار است. هر سال میلیون ها آمریکایی هزاران کیلومتر سفر می کنند تا غذایی را که به طور معمول از بوقلمون سرخ شده و مخلفات آن مانند سس کرنبری، پوره سیب زمینی، سیب زمینی شیرین و پای کدو حلوایی تشکیل می شود در کنار خانواده و دوستان شان صرف کنند.
در خانواده ها در سرتاسر کشور، دوستداران ورزش بعد از شام گرد هم می نشینند تا مسابقات فوتبال آمریکایی روز شکرگزاری را تماشا کنند.
ولی شکرگزاری همچنین روزی است که هزاران آمریکایی داوطلبانه به نیازمندان کمک می کنند.
آمریکایی ها از همه قشرها و پیشینه ها، از بلند قامت تا کوتاه قد، از ورزشکاران حرفه ای تا کودکان دبستان، در روز شکرگزاری به نیازمندان یاری می رسانند.
آمریکایی ها، از این سو تا آن سوی کشور غذاهای مخصوص روز شکرگزاری را تهیه و در مراکز اجتماعی و کلیساهای محلی سِرو می کنند. دیگران به سازمان های نیکوکاری که به گرسنگان غذا می دهند کمک می کنند، یا در رویدادهای طولانی برای جمع آوری پول به سود بانک های محلی غذا، شرکت می جویند.
نزدیک شدن کریسمس که در ٢۵ دسامبر جشن گرفته می شود، بسیاری از آمریکایی ها، حتی آنها که مذهبی نیستند را برای کمک به دیگران برمی انگیزد. هر سال آمریکایی ها طی تعطیلات زمستانی، میلیون ها دلار را به کمک به مستمندان اختصاص می دهند و میلیون ها ساعت داوطلبانه خدمت می کنند.
برای مسیحیان تعطیلات یادآور سالگرد ولادت مسیح در دو هزار سال پیش است، و در ایالات متحده – مانند دیگر کشورها – مومنان در مراسم نیایش شرکت می کنند. بسیاری از آمریکایی ها- ازجمله غیر مسیحیان، به مبادله هدایایی از قبیل شیرینی خانگی و دیگر خوردنی های طبخ شده می پردازند. در بسیاری از شهرهای ایالات متحده، سرودخوانان کریسمس در محلات به راه می افتند یا در میدان های عمومی جمع می شوند و با خواندن آهنگ های مخصوص کریسمس شادی به پا می کنند.
در هر کریسمس در واشنگتن، رئیس جمهوری چراغ های درخت ملی کریسمس را در مراسمی که بر روی مردم گشوده است روشن می کند. طی ماه دسامبر، کاخ سفید با حلقه های گل همیشه سبز و چندین درخت کریسمس – که هرکدام با تزیینات دست ساز و زینت شده توسط هنرمندان از تمامی مناطق ایالات متحده آذین می شود.
کاخ سفید همچنین درهای خود را به روی آمریکایی ها از همه طبقات، به ویژه برای گشت در اتاق های تزیین شده می گشاید. کسانی که قادر به سفر به واشنگتن نیستند می توانند تزیینات تعطیلات را با دوربین اینترنتی ببینند.
آمریکایی ها: مردمی با ادیان و سنت های بسیار
آمریکایی ها به ادیان بسیاری وابسته اند و در فصل تعطیلات زمستانی ایالات متحده از این گوناگونی استقبال می شود.
تعطیلی حانوکای یهودیان که بین اواخر نوامبر تا اواخر دسامبر برگزار می شود (تاریخ آن هر سال تغییر می کند)، به مناسبت اهدا مجدد پرستشگاه مقدس اورشلیم در دو هزار سال پیش گرامی داشته می شود. حانوکا طی هشت شبانه روز جشن گرفته می شود، و با بر افروختن شمع ها روی یک شمعدان نه شاخه برگزار می گردد.
از جمله آداب جشن های حانوکا می توان به بازی دریدل، نوعی بازی شانس با استفاده از یک فرفره چهار وجهی که روی همه طرف های آن حروف عبری حک شده، خوردن غذاهایی مانند دونات و لتکه و تبادل هدایا – شبیه کریسمس- اشاره کرد.
یک شمعدان حانوکا (منوره) هر سال در کاخ سفید روشن می شود. این رسم در سال ۱٩٩۳ توسط پرزیدنت کلینتون آغاز شد. در سال ٢۰۰۱، پرزیدنت جورج دبلیو بوش برگزاری جشن سالانه حانوکا را در کاخ سفید آغاز کرد که همچنان ادامه دارد.
از سال ۱٩۶۶ به این سو، آمریکایی های آفریقایی تبار هر سال با ریشه های فرهنگی و تاریخی آفریقایی خود از طریق برگزاری جشن کوانزا، از ٢۶ دسامبر تا اول ژانویه پیوند مجدد برقرار کرده اند.
کوانزا
گرامیداشت خانواده، جامعه و فرهنگ در کانون کوانزا است و خانواده ها این جشن را با تزیین خانه های خود با آثار هنری الهام گرفته از آفریقا، پوشیدن لباس های رنگارنگ آفریقایی، و خوردن میوه که نماد آرمانگرایی آفریقایی به شمار می روند، برگزار می کنند. مراسم ممکن است شامل نواختن طبل، اجرای موسیقی و آداب شمع افروزی باشد و به ضیافتی که به کارامو مشهور است ختم می شود.
امروزه بسیاری از خانواده های آمریکایی آفریقایی تبار کوانزا را در کنار کریسمس جشن می گیرند.
سال نو
فصل تعطیلات زمسیتانی ایالات متحده با جشن های سال نو پایان می پذیرد، و با آنکه روز سال نو در اول ژانویه برگزار می شود، جشن ها از شب قبل از آن، در شب سال نو آغاز می شوند.
آمریکایی ها – مانند میلیون ها نفر در سراسرجهان- از سال نو به عنوان سرآغازی تازه با امید به آینده ای بهتر و با عزم بهبود رفتار خود استقبال می کنند.
در شب سال نو، آمریکایی ها مهمانی هایی را میزبانی می کنند، در کنسرت ها حضور می یابند، آتش بازی راه می اندازند و در گردهمایی های ویژه شرکت می جویند. جشن ها از مکانی تا مکان دیگر، با تاثیرپذیری از آداب منطقه ای گوناگون و به خوبی شناخته شده، تفاوت پیدا می کنند.
در رسم مشهوری که قدمت آن به ۱٩۰٧ باز می گردد، اهالی نیویورک در میدان تایمز اسکویر، شماره معکوس را تا فرارسیدن نیمه شب می شمارند. هزاران تن برای تماشای فرو افتادن گوی بلورین در ساعت مقرر از آسمان در این میدان اجتماع می کنند. میلیون ها تن از آمریکایی ها این جریان را از تلویزیون تماشا می کنند.
اما ساکنان ایستون در مریلند، به جای گوی بلورین خرچنگی را پایین می اندازند و این رسم به کرانه ساحلی مریلند و غذاهای دریایی فراوان آن اشاره دارد. در مانت آلیو، کالیفرنیا، مردم برای تماشای پایین افتادن یک خیارشور غول آسا و براق اجتماع می کنند، و در تمپی، آریزونا، اهالی محل جشن خود را با فرو افتادن یک تورتیلا چیپس بسیار بزرگ مقارن می سازند. در پلیموت، ویسکانسین، یک تکه خیلی بزرگ پنیر، به عنوان گرامیداشت اقتصاد متکی بر لبنیات ناحیه فرو می افتد.
در بعضی از شهرهای ایالات متحده برگزاری روز سال نو با برگزاری رژه ها و بازی فوتبال آمریکایی همراه است، و در اکثر جوامع محلی، نخستین کودکی که در روز سال نو متولد شود با هدایا و پوشش رسانه ای گرامی داشته می شود.
افزوده بر آنچه گفته شد، روز سال نو با آداب و خرافاتی که ارمغان گروه های فراوان مهاجر به ایالات متحده است نیز همراه است. به عنوان نمونه، در ایالات جنوبی خوردن لوبیا چشم بلبلی با شگون تلقی می شود، که ریشه این رسم به آسیا و آفریقا بر می گردد. استفاده از کلم و شوکروت در شام سال نو برای برخورداری از رفاه و عمر دراز هم از ارمغان های اروپای شرقی است.
مهاجران متعلق به ملیت های گوناگون بر این باورند که ایجاد سر و صدا ارواح خبیث سال کهنه را بیرون می راند و سال نو را از شر و بدی پاک می سازد. بنا بر این ایجاد هیاهو برای استقبال از سال نو همچنان جای پای خود را در جشن های سال نو حفظ کرده است.
