حکم دیوان عالی ایالات متحده در ۲۰۱۵ که حق ازدواج همجنسگرایان را در سراسر کشور تضمین کرد، یک نقطه عطف در دستیابی آمریکایی های همجنسگرا، دوجنسگرا، تراجنسیتی یا بیناجنس +LGBTQI به حقوق برابر بود. این حکم پس از دهه ها تلاش فعالان، سازمان ها و حقوق دانان بدست آمد که ثمر تلاش هایشان به تغییر در قلب و ذهن افراد و در نهایت قوانین منجر شد.
نظرسنجی ها پذیرش روزافزون حقوق دگرباشان جنسی +LGBTQI در میان آمریکایی ها، به ویژه حق ازدواج همجنسگرایان را مستند ساخته اند.
پرزیدنت بایدن گفت: “همه شایسته برخورداری از کرامت و برابری هستند، فارغ از اینکه کیستند، چه کسی را دوست دارند، یا اینکه چگونه خود را شناسایی کند.”
تغییر ایجاد شد اما نه شبانه
در سال ٢٠٠۴، ماساچوست به نخستین ایالتی تبدیل شد که ازدواج همجنسگرایان را قانونی کرد، و از آن پس ۳۶ ایالت دیگر به علاوه واشنگتن دی سی، پایتخت کشور نیز آن را قانونی اعلام کردند. حکم دیوان عالی قانونی بودن ازدواج همجنسگرایان را در همه ایالت ها تضمین کرد و زوج های همجنسگرا در سراسر کشور از همان مزایایی بهره مند شدند که زوج های دگرجنسگرا از آن برخوردارند.
جمعیت روز بیست و ششم سال ٢٠١٥ پس از اینکه دادگاه اعلام کرد زوج های همجنسگرا در سراسر آمریکا حق ازدواج دارند در برابر دیوان عالی کشور در واشنگتن جشن گرفته است. (عکس از آسوشیتدپرس/ژاکلین مارتین)ولی یک قرن پیش، پذیرش گسترده حقوق دگرباشان جنسی +LGBTQI غیر قابل تصور بود. انجمن حقوق بشر، نخستین سازمان دفاع از حقوق همجنسگرایان در ایالات متحده، در سال ۱٩٢۴ تشکیل داده شد ولی یک سال بعد به دلیل فشارهای شدید سیاسی منحل گردید. قوانین منع فعالیت های همجنسگرایانه به تدریج لغو می شدند- نخست در سال ۱٩۶٢ در ایالت ایلینوی- و انجمن روانپزشکی آمریکا تا ۱٩٧۳همجنسگرایی را یک بیماری روانی تلقی می کرد.
نخستین تغییر مهم در ژوئن ۱٩۶٩هنگامی به وقوع پیوست که حمله پلیس به مهمانسرای استون وال، باری در نیویورک که مختص مشتریان دگرباش جنسی بود، به تظاهرات منجر شد. صدها معترض به پا برخاستند و به تشکیل گروه های مدافع الهام بخشیدند. هر ماه ژوئن، یادبود اعتراضات استون وال با برگزاری رژه افتخار همجنسگرایان در همه شهرها، از نیویورک گرفته تا وین و شانگهای گرامی داشته می شود.
امروزه، صدها سازمان آمریکایی برای دفاع از قوانین و سیاست های حامی جامعه دگرباشان جنسی +LGBTQI مبارزه می کنند. بسیاری از آنها مبارزه برای کسب حق ازدواج همجنسگرایان را رهبری کردند. فعالان به جوانان بی خانمان که ۴٠ درصد از آنها خود را به عنوان دگرباش جنسی شناسایی می کنند، یاری می رسانند. (بسیاری از جوانان بی خانمان به خاطر عدم پذیرش فرار می کنند.) فعالان همچنین تلاش می کنند تا اعضای خانواده دگرباشان جنسی از همان حقوق مهاجرتی برخوردار باشند که اعضای خانواده غیردگرباشان جنسی +LGBTQI دریافت می کنند. آنها همچنین از دگرباشان جنسی که از اذیت و آزار فرار می کنند و در ایالات متحده به دنبال پناهندگی هستند، دفاع می کنند.
حمایت از خارج جامعه دگرباشان
این جنبش از حمایت روزافزونی از سوی والدین، اعضای خانواده، و “متحدان” همجنسگرایان (PFLAG) که دوستان و عزیزان دگرباشان جنسی را برای دفاع از حقوق شان سازمان می دهد، برخوردار بوده است. PFLAG، بزرگترین سازمان خانواده و متحدان دگرباشان جنسی +LGBTQI در ایالات متحده، نزدیک به پنجاه سال است که برای دفاع از حقوق آنها فعالیت می کند. رابی دیوید هوروویتس، رئیس پیشین هیئت ملی PFLAG گفت: “متحد بودن می تواند به سادگی این باشد که بگویید، ‘جوکی که درباره یک همجنسگرا گفتی خنده دار نبود.’” اعضای این گروه با نمایندگان دولت تماس حاصل می کنند تا تغییراتی مانند قوانین برای پیشگیری از جرائم مبتنی بر نفرت ایجاد کنند.
هوروویتس که دخترش شب قبل از فارغ التحصیلی اش از دانشگاه به او گفت که همجنسگراست، گفت: “وقتی ما با اعضای کنگره صحبت می کنیم، نظر آنها را تغییر می دهیم. اعضای PFLAG که از روی عشق و علاقه به خانواده صحبت می کنند نفوذ عمیق تری بر رهبران دارند.” هوروویتس گفت: “به سختی می توان از دست کسی که فرزندانش را دوست دارد عصبانی شد.”
کمپین حقوق بشر پیشینه کاری قوی ای دارد. از ۱٩۸٠ به این سو، بیش از ۳ میلیون عضو و حامی این سازمان برای لغو ممنوعیت ازدواج همجنسگرایان و مهاجرت افراد دارای اچ آی وی مثبت فعالیت کرده اند. در سال ٢٠۱۳، این کمپین برای نخستین بار از دو کارآموز، دو فعال جوان از خارج از کشور که “چشم و گوش” جوامع زادگاه شان بودند، استقبال کرد.
ارزش های خانوادگی
آندرو سالیوان، وبلاگ نویس محافظه کار در مقاله ای که در سال ۱٩۸٩، خیلی پیش از صدور حکم دیوان عالی نوشت، خواستار حق ازدواج همجنسگرایان شد. او چنین استدلال کرد که قانونی ساختن ازدواج همجنسگرایان “همبستگی اجتماعی، امنیت احساسی، و احتیاط اقتصادی را تقویت خواهد کرد. … خلاصه، ازدواج همجنسگرایان انکار ارزش های خانوادگی نیست، بلکه گسترش آنهاست.”
ست آدام، معاون رئیس سابق ارتباطات GLADD، سازمانی که بر نمایندگی دگرباشان جنسی در رسانه ها نظارت می کند، گفت: “من از پیشرفت هایی که به دست آورده ایم بسیار خوشحالم. این نتیجه بیش از ۵٠ سال سختکوشی فعالان است.”
ادام گفت که مدافعان حقوق دگرباشان جنسی +LGBTQI هنوز هم کارهای زیادی پیش رو دارند. “حق ازدواج یک مرحله مهم است ولی پایان کار نیست.”
نسخه ای از این مقاله قبلاً در ۲۳ ژوئن ۲۰۱۶ منتشر شده بود.
