از چوب گرفته تا زغال سنگ و نفت، سوخت های کربنی برای بقای انسان حیاتی بوده اند، ولی اکنون قدرتمندترین کشورهای صنعتی جهان می گویند “دیگر از این سوخت ها استفاده نخواهیم کرد.”
سوخت های کربنی باعث انتشار گازهای گلخانه ای که از عوامل اصلی تغییرات آب و هوا محسوب می شوند، هستند. سران کشورهای گروه هفت (G7) پس از نشست دو روزه شان در آلمان موافقت کردند که اگر توسعه بر سوخت های پاکیزه متکی باشد، تندرستی و سلامتی مردم در همه جا بهبود خواهد یافت.
رهبران این گروه در یک بیانیه رسمی اعلام داشتند: “ما بر الزام کاهشی چشمگیر در میزان انتشار گازهای گلخانه ای همراه با کربن زدایی اقتصاد جهانی در طول این قرن تاکید می کنیم.”
دولت اوباما با اجرای طرح اقدام در زمینه تغییرات آب و هوا در دو سال گذشته تلاش کرده است تا ایالات متحده را به سوی اقتصاد مبتنی بر انرژی پاکیزه سوق دهد.
موافقتنامه های بین المللی برای کاهش انتشارات کربن، کشورهای نوظهور را از استفاده از ذخایر زغال سنگ و دیگر منابع انرژی مبتنی بر کربن به منظور تقویت اقتصادهای شان و کاهش فقر دلسرد کرده است. کشورهای توسعه یافته به سایر کشورها وعده داده اند تا به آنها در عبور از این مانع کمک کنند. اعلامیه کشورهای گروه هفت می گوید که این کار هم اکنون در حال تحقق یافتن است و اعضای این گروه برای تشکیل یک صندوق ۱٠٠ میلیارد دلاری برای مقابله با تغییرات آب و هوا و کمک به کشورهای در حال توسعه در گذار به سوی انرژی پاکیزه تر و سبزتر تلاش می کنند.
گروه هفت سازمان هایی مانند بانک های توسعه آسیا و آفریقا را تشویق می کند تا دارایی ها و وام هایی را برای دستیابی به این هدف در اختیار بگذارند.
پرزیدنت اوباما در پایان این نشست در یک جلسه توجیهی گفت: “اعضای گروه هفت موافقت کردند که خطرات مرتبط با تغییرات آب و هوا باید به طور جامع در کمک های توسعه ای و برنامه های سرمایه گذاری در نظر گرفته شده و ادغام شوند؛ و دسترسی به بیمه تمام خطر نیز می بایست در کشورهای در حال توسعه برای بازسازی پس از فجایع آب و هوایی افزایش یابد.”
دستور کاری کشورهای جهان برای دستیابی به توسعه پایدار به یک لحظه تحول نزدیک می شود و گروه هفت سخت می کوشد تا توجه جهانیان را به جوانب محیط زیستی، اقتصادی، و اجتماعی این مسئله معطوف کند.
اعضای این گروه در بیانیه شان گفتند، “ما به دستیابی به یک دستور کاری بلندپروازانه، مردم محور، با توجه به نیازهای سیاره مان و قابل اجرا در سرتاسر جهان برای توسعه پایدار پس از ٢٠۱۵ که جوانب محیط زیستی، اقتصادی، و اجتماعی را به طور متعادل در بر خواهد گرفت، متعهد هستیم.”