برای دستیابی به هدف تعیین شده در توافق پاریس – یعنی محدود کردن میزان افزایش دمای جهانی به ٢ درجه سانتیگراد – باید تا پیش از سال ٢٠٣٠ حدود ٤٠ هزار میلیارد دلار (آمریکا) سرمایه گذاری در زمینه راه حل های زیست محیطی انجام پذیرد.
بنا بر اعلام آژانس بین المللی انرژی این مبلغ برای پرداخت هزینه های مربوط به پژوهش و توسعه فناوری های نوین و نیز برای گسترش بیشتر فناوری های موجود کنونی مورد نیاز است.
خبر خوب این است که بنا بر یک گزارش تازه موسوم به روند جهانی سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر سال ٢٠١٥ سرمایه گذاری در بخش انرژی های تجدیدپذیر رو به افزایش بوده است: نمودار زیر نشان دهنده مقدار و محل این افزایش است.
چه کسی هزینه لازم را تامین خواهد کرد؟
دولت های مرکزی، استانی، و محلی در سراسر جهان معمولا با مشارکت کسب و کارها هزینه های مورد نیاز را برای راه اندازی ابزارهای موجود انرژی پاکیزه – مانند پانل های فتوولتاییک خورشیدی، توربین های بادی، و باتری های قابل شارژ – می پردازند. در این زمینه بنیادها، دانشگاه ها، صندوق های بازنشستگی، و سرمایه گذاران جسور نیز کمک می کنند.
کشورهای چگونه هزینه لازم را مصرف می کنند؟
آن دسته از فناوری های انرژی پاکیزه که کارآیی آنها به اثبات رسیده است، باید به شکل گسترده تری به کار گرفته شوند. از این رو، نخستین اقدام کشورهایی که توافقنامه پاریس را در “روز زمین” (٢٢ آوریل) امضا خواهند کرد، به روزرسانی سیستم های قدیمی – مانند نصب کنتورهای هوشمند جهت نظارت کارآمدتر بر مصرف انرژی – و پس از آن نصب ژنراتورهای جدید برای تولید برق و همچنین فناوری های توزیع برق خواهد بود.
الگوهای مصرف اخیر بیانگر درستی این اقدام هستند: روی آوری به انرژی خورشیدی، به ویژه در بازارهای در حال ظهور، شتاب می یابد. برزیل در سال ٢٠١٤ سهم خود در بخش انرژی های تجدیدپذیر را تا ٧٫٦ میلیارد دلار افزایش داد و هندوستان نیز با مبلغ ٧٫٤ میلیارد دلار فاصله چندانی با برزیل ندارد. استفاده از انرژی های بادی و زمین گرمایی رو به افزایش است. همچنین برق آبی نیز در نقاطی که آب موجود باشد افزایش خواهد یافت. شهرها در همه جا، از لس آنجلس گرفته تا دهلی نو و پکن، خواهان سرمایه گذاری بیشتر در زمینه خودروهای الکتریکی هستند تا بتوانند آلودگی هوا را کاهش دهند.
باید انتظار تحقیق و توسعه بیشتر در زمینه باتری های قابل شارژ با گنجایش بیشتر برای بهینه سازی خودروهای الکتریکی (و امکان پذیر ساختن بهره گیری کامل تر از انرژی های بادی و خورشیدی) را داشته باشید. بهبود جذب و ذخیره سازی کربن جهت کاهش اثرات مصرف سوخت های فسیلی نیز نیازمند سرمایه گذاری فوری و بلند مدت است. و بالاخره اکتشاف شدت یافته زیست توده هایی با آلایندگی پایین، انرژی موجی، پیل های سوختی، و زیست سوخت ها نیز امکان پذیر است.
سرمایه گذاری در چه بخش هایی صورت می گیرد؟
اگر گذشته را پیش زمینه ای برای آینده در نظر بگیریم، پس باید به گام های رو به جلویی که توسط کشورهای در حال توسعه به رهبری چین در سال ٢٠١٤ برداشته شد، نگاهی بیاندازیم. چین تنها چند میلیارد دلار با مقدار سرمایه گذاری های انجام شده در اقتصادهای پیشرفته فاصله داشت. این کشور در زمینه انرژی خورشیدی رکورد تازه ای را از خود بر جای گذاشت. همچنین سرمایه گذاری اروپا در زمینه انرژی بادی نیز رکوردهای گذشته را شکست.
اگر روند جهانی کنونی ادامه یابد، این دهه شاهد تحقیق، آزمایش، و به کارگیری فناوری های هوشمندتر در سراسر جهان خواهد بود.
