دانش پژوهان در سراسر جهان که در برنامه فولبرایت وزارت امور خارجه شرکت داشته اند، تجربه خود را در یاری رسانی به جوامع خود طی همه گیری کووید-١٩ به کار می بندند.
برنامه فولبرایت، مشارکتی است با ١۶۰ کشور که به دانشجویان، پژوهشگران، دبیران و استادان، هنرمندان و دانشمندان در همه زمینه ها این فرصت را می دهد تا در حل مشکلات مشترک بین المللی مشارکت کنند.
الویس ریویرا، دبیر علوم در مدرسه راهنمایی و دبیرستان در سان پدرو دی کوپان، هندوراس، برنامه فولبرایت برای تدریس و دستاوردهای عالی را در ٢۰١۴ ، و برنامه فولبرایت برای دانشجویان خارجی را در ٢۰١۸ به پایان رساند.
ریویرا در حین تحصیل در دانشگاه سیراکوس در نیویورک از مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آتلانتا دیدن کرد و در آنجا به سخنرانی علمی دکتر ویلیام فوگ درباره بهداشت عمومی گوش داد. به گفته ریویرا، این سخنرانی او را برای کمک به کشورش جهت آماده سازی و مقابله با همه گیری کووید-١٩ آماده کرد. او گفت: “امیدوارم که خدمت به کارکنان بهداشت عمومی در جوامع محلی در کشورم ادای احترام به دکتر فوگ تلقی شود.”
از آغاز شیوع این بیماری، ریویرا با استفاده از ٢ کیلوگرم اسید پلی لاکتیک و پلاستیک بازیافت شده به تنهایی ۴۴ سپر محافظ صورت ساخته است.
او گفت، ساخت هر سپر تقریبا دو ساعت و پانزده دقیقه زمان برد، ازجمله آماده کردن بطری های نوشابه که برای این کار آب شدند. او سپرهای محافظ را به پرسنل پزشکی یک مرکز بهداشت عمومی نزدیک شهرش، کوکویاگوا و یک مرکز بهداشت عمومی در سان پدرو دی کوپان اهدا کرد. او گفت: “کارمندان در بیمارستان نزدیکترین شهر نیز تعدادی از این سپرهای محافظ را دریافت کردند.”
دکتر اشیش گوئل در ٢۰١۶ برای ادامه تحصیل در مقطع فوق لیسانس در رشته بهداشت عمومی در دانشگاه جانز هاپکینز، در بالتیمور، بورسیه تحصیلی برنامه فولبرایت- نیهرو برای برتری در تحصیل و حرفه را دریافت کرد. او در همه گیرشناسی و آمار زیستی تخصص گرفت و به گفته خودش “به یک استاد و پژوهشگر توانا تر با درک عمیق تری از همه گیرشناسی و مهارت های بهتر در تحلیل آمار زیستی تبدیل یافت.”
دکتر گوئل که اکنون در یک بیمارستان دولتی خدمت می کند، مدیریت طرح درمان ویروس کرونا را در این نهاد به عهده دارد. به گفته او، تجربه اش در برنامه فولبرایت او را برای پرداختن به این چالش آماده کرد.
او گفت: “من نه تنها این بیماری را بهتر از آنچه که در گذشته می توانستم درک می کنم، بلکه می توانم این بینش را با همکارانم در بیمارستان به اشتراک بگذارم.”