امروزه، در گوشه های بیشتر خیابان ها در ایالات متحده بریدگی هایی در جدول ها برای تسهیل عبور صندلی های چرخدار ایجاد شده اند. برای کسانی که کم بینا یا نابینا هستند، آسانسورها دکمه هایی با حروف بریل دارند و طبقه ای را که در آن متوقف می شوند اعلام می کنند. فیلم ها و برنامه های تلویزیونی برای کسانی که کم شنوا یا ناشنوا هستند با زیرنویس یا شرح صحنه به صورت متن ارائه می شوند.
این ها تنها نمونه های معدودی هستند که نشان می دهند چگونه قانون افراد دچار معلولیت (ADA) مصوب ١٩٩٠، به معلولان برای برخورداری از استقلال بیشتر، یکپارچگی در جامعه و داشتن فرصت های برابر کمک کرده است.
همانطور که تنویر، یک دانشجوی دانشگاه جورج واشنگتن که از لحاظ قانونی نابینا محسوب می شود نشان می دهد، می توانید ببینید چگونه ADA پیگیری تحصیلات و گذراندن امور روزانه را برای او آسان ترساخته است.
جودی هیومن، مشاور ویژه وزارت امور خارجه برای افراد دچار معلولیت گفت، حقوق معلولیت “تنها برای کسانی که ممکن است معلول باشند مهم شمرده نمی شوند. بسیاری دیگر از مردم به نحوی تحت تأثیر معلولیت قرار دارند، هرچند ممکن است درباره آن صحبت نکنند.”
او گفت: “وقتی ما درباره این موضوع سخن می گوییم، مدافعان و کسانی را که عملا از حقوق معلولین دفاع می کنند، و همچنین دوستان و اعضای خانواده آنها را تقویت و نیرومند می کنیم، و با تقویت مدافعان در حقیقت جوامع آنها را نیز تقویت می کنیم.”
شما می توانید در ٢٥ ژوئن، ساعت ٠٠: ١١به وقت گرینویچ (ساعت ٧ صبح به وقت شرق آمریکا) همینجا در یک گفتگوی اینترنتی زنده به زبان انگلیسی به هیومن بپیوندید. با پرسش های خود درباره حقوق معلولین، از جمله راه های حصول اطمینان از دسترسی به کلاس های درسی، در این گفتگوی اینترنتی شرکت کنید.
آن کُدی، قهرمان بازی های المپیک معلولین و عضو کمیته پاراالمپیک و همچنین کینگ جردن، رئیس پیشین دانشگاه گالودت از جمله کسانی خواهند بود که در گفتگوی اینترنتی ٢٥ ژوئن به هیومن خواهند پیوست.
