پروانه های شهریار در سرتاسر شمال آمریکا هر سال در پدیده ای که “یکی از کوچ های حماسه ای طبیعت” محسوب می شود، برای سپری کردن زمستان در مکزیک، مهاجرت می کنند. ولی در سال های اخیر تعداد این حشرات که این سفر ۴٫۵٠٠ کیلومتری را طی می کنند به شدت کاهش یافته است.
شهروندان، سازمان های حفاظت از محیط زیست و دولت ها با یکدیگر همکاریمی کنند تا به این موجودات ظریف و رنگارنگ در این سفر کمک کنند. طرح آنها برای انجام این کار، افزایش دسترسی به یک گیاه خاص در صدها مکان در مسیر پرواز پروانه ها است.
استبرق بومی، تنها چیزی است که کرم ابریشم شهریار می خورد، و این گیاه برای تولید مثل پروانه ها حیاتی است. ولی کشاورزان این علف هرزه را به طور کارآمدتری از محصولاتشان دور نگه می دارند، و در نتیجه به گیاهی نایاب تر تبدیل شده است.
دانیل اش، مدیر اداره خدمات شیلات و حیات وحش ایالات متحده (USFWS) در گزارشی که اخیرا منتشر شد، گفت: “ما با همکاری با شرکایمان، زیستگاه پروانه های شهریار را در بیش از ۸۱ هزار هکتار زمین دولتی ترمیم و تقویت خواهیم کرد.”
اداره خدمات شیلات و حیات وحش ایالات متحده همچنین از طرح هایی به منظور ایجاد زیستگاه برای پروانه ها و سایر حشرات حامل گرده، در حیاط بیش از ٧۵٠ مدرسه در سراسر کشور پشتیبانی می کند. طرح اقدام مشترک شهریار، ائتلافی که به ترمیم جمعیت پروانه های شهریار و محافظت از این گونه اختصاص دارد، یکی از شرکای دولت در بخش خصوصی است.
نجات پروانه های شهریار طرفدارهای بیشتری در مکزیک دارد. در ۱٩٩۶، دولت مکزیک پناهگاه پروانه شهریار را به منظور محافظت از زیستگاه زمستانی این گونه تشکیل داد. دولت مکزیک و گروه های خصوصی حفاظت از محیط زیست جهت مدیریت بهتر منابع طبیعی و پایدار نگه داشتن جمعیت این حشره با جوامع محلی همکاری می کنند.
نزدیک به بیست سال پیش، تعداد پروانه های شهریار که زمستان را در مکزیک به سر می بردند به بیش از یک میلیارد تخمین زده می شد. این حشرات که در درختان گرد هم جمع می شدند، جنگل ها را به پرده های نارنجی و سیاه رنگ تبدیل می کردند. بنا بر محاسبات تیم های پژوهشی، در سال ٢٠۱۴ شمار آنها به فقط شش درصد آمار قبلی رسیده بود.
