دموکراسی می خواهید؟ از مطبوعات آزاد و فعال محافظت کنید.

طرحی از شهبالی که از دستی پر می گیرد (داگ تامسون وزارت امور خارجه)
(داگ تامسون/وزارت امور خارجه)
یک دموکراسی نیرومند مطبوعات آزاد را تشویق می کند، مطبوعاتی که آگاهی رسانی می کنند، به دیدگاه های گوناگون توانایی می بخشند، و رهبران را پاسخگو قرار می دهند. ما از راه های بسیاری خبرهای زیادی دریافت می کنیم- در اینترنت، تلویزیون و رادیو، و در روزنامه ها- و این تشخیص نقش مهمی را که خبرنگاران ایفا می کنند دشوار می سازد. در ایالات متحده، مطبوعات گاهی شاخه چهارم دولت خوانده می شوند. در حالی که از لحاظ قانونی قوه های مجریه، مقننه، و قضایی تنها شاخه ها هستند، این عبارت بر نقشی که رسانه های خبری در نظارت بر عملیات دولت و پاسخگو قرار دادن رهبران آن دارند تاکید می کند.
یکی از کارهای مهم مطبوعات آگاهی رسانی است: کمک به شهروندان برای درک روندهای غالبا پیچیده دولت، و آگاه ساختن مردم از اینکه تصمیم هایی که توسط مقامات عالی رتبه گرفته می شود چه تاثیری بر آنها دارند.
مطبوعات همچنین به مردم امکان می دهند تا دیدگاه های متفاوت با کسانی که قدرت را در دست دارند ابراز کرده و نیز بشنوند. گزارش نظرات رهبران مخالفان و انتشار مقاله های انتقادی درباره اقدامات دولت به گوناگونی نظرات کمک می کند. رهبرانی که به دموکراسی متعهد هستند احتمالا به اینکه سیاست هایشان علنا به چالش کشیده شوند علاقه ای ندارند، اما به مطبوعات حق این کار را می دهند.

مطبوعات نقش نظارتی مهمی دارند و گاهی فساد را افشا می کنند. دقیقا به دلیل اینکه مطبوعات خارج از حوزه دولت عمل می کنند، در صورتی که رهبران دولتی به وعده های خود هنگام انتخابات جامه عمل نپوشانند، می توانند مردم را مطلع و آگاه سازند. جان کری، وزیر امور خارجه، چندی پیش ضمن سخنانی در دفاتر روزنامه واشنگتن پست اشاره کرد که این روزنامه نشان داده است “حتی رئیس جمهوری نیز بالاتر از قانون نیست.” این نشریه در سال های ١٩٧٠ به افشای رسوایی واترگیت در دوران ریاست جمهوری ریچارد نیکسون کمک کرد.

تهدید، حمله، سانسور و یا زندانی کردن روزنامه نگاران حمله مستقیمی به آزادی بیان یک جامعه است. سامانه اینترنتی حقوق بشر هر سال در کمپین “مطبوعات را آزاد کنید“، نام روزنامه نگارانی را که مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند برجسته می کند.

یک دموکراسی نیرومند، مطبوعات آزاد را تشویق می کند. دولتی که به مخالفت با مطبوعات برخیزد بجای ایجاد فضایی که به گفته ویلیام برنن، قاضی دیوان عالی، بحث درباره چالش های جامعه “صریح، پر قدرت، و کاملا باز” باشد، فضایی به وجود می آورد که در آن ممکن است روزنامه نگاران با هراس به خودسانسوری بپردازند.