.@JohnKerry: #WPFD2016 is a time to reiterate our determination to push back against enemies of truth. #FreethePress pic.twitter.com/yPQE7BsGG1
— Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor (@StateDRL) May 3, 2016
مطبوعات نقش نظارتی مهمی دارند و گاهی فساد را افشا می کنند. دقیقا به دلیل اینکه مطبوعات خارج از حوزه دولت عمل می کنند، در صورتی که رهبران دولتی به وعده های خود هنگام انتخابات جامه عمل نپوشانند، می توانند مردم را مطلع و آگاه سازند. جان کری، وزیر امور خارجه، چندی پیش ضمن سخنانی در دفاتر روزنامه واشنگتن پست اشاره کرد که این روزنامه نشان داده است “حتی رئیس جمهوری نیز بالاتر از قانون نیست.” این نشریه در سال های ١٩٧٠ به افشای رسوایی واترگیت در دوران ریاست جمهوری ریچارد نیکسون کمک کرد.
تهدید، حمله، سانسور و یا زندانی کردن روزنامه نگاران حمله مستقیمی به آزادی بیان یک جامعه است. سامانه اینترنتی حقوق بشر هر سال در کمپین “مطبوعات را آزاد کنید“، نام روزنامه نگارانی را که مورد ظلم و ستم قرار گرفته اند برجسته می کند.
یک دموکراسی نیرومند، مطبوعات آزاد را تشویق می کند. دولتی که به مخالفت با مطبوعات برخیزد بجای ایجاد فضایی که به گفته ویلیام برنن، قاضی دیوان عالی، بحث درباره چالش های جامعه “صریح، پر قدرت، و کاملا باز” باشد، فضایی به وجود می آورد که در آن ممکن است روزنامه نگاران با هراس به خودسانسوری بپردازند.