یلو استون که به خاطر چشمه های آب گرم بی مانندش شناخته می شود، نخستین مکانی بود که در سال ۱۸٧٢ به عنوان یک پارک ملی در جهان اعلام شد. از آن زمان، رویکرد دولت ایالات متحده به مدیریت اراضی عمومی با تأثیر پذیری از دانش و عقاید عمومی دچار تحول شده است. پاتریک گریگرسون و جان دنیس، از مقامات اداره خدمات پارک ملی، آموخته هایشان را با کسان دیگری که به مدیریت زمین های عمومی علاقه مند هستند به اشتراک می گذارند.
ویژگی های منحصر به فرد مکان را شناسایی کنید. منظره ها، صداها، عطرها و داستان هایی که این زمین خاص را از دیگر اراضی مشخص می سازند کدامند؟ برای یلو استون این ویژگی منحصر به فرد قرار داشتن آن بر روی یکی از وسیعترین کاسه های آتشفشانی و در بر داشتن دو سوم از چشمه های کهن آب گرم جهان است.
ارزش فرهنگی مکان را مد نظر داشته باشید. دنیس که کار خود را به عنوان یک زیست شناس گیاهی آغاز کرد، گفت: “من براستی به ارزش های فرهنگی این پارک و این که آنها به اندازه منابع طبیعی آن ارزشمند هستند، علاقه مند شده ام. اگرچه به یلو استون به خاطر منابع طبیعی آن ارج گذاشته می شود، ارزش روحی آن میان قبایل آمریکایی های بومی و داستان های تاریخی آن در گسترش و توسعه غرب آمریکا توسط مستعمره نشینان اولیه نیز در خور توجه است.
برنامه ریزی کنید. گریگرسون گفت: “داشتن برنامه یک منطق قابل ردیابی را برای تصمیم گیری در اختیار می گذارد. یک برنامه خوب به پرسش هایی نظیر اینها پاسخ می دهد: مزایای این پارک چیست؟ چه عاملی به آن اهمیت می بخشد؟ منابع و ارزش های اساسی آن کدام هستند؟
همه را مشارکت دهید. گریگرسون گفت: “همه شهروندان در برنامه ریزی نقش دارند. خدمات پارک هرگاه تشخیص دهد که اقدامی ممکن است بر محیط زیست تأثیر بگذارد از دولت های ایالتی، محلی و قبیله ای، سازمان های غیر انتفاعی و صنایع خصوصی نظرخواهی می کند. خدمات پارک هم بحث ها و گفتگوها را ثبت می کند و به مردم در سرتاسر این فرآیند اجازه مشارکت می دهد.
فکرتان را باز نگه دارید. به عنوان مثال اداره خدمات جنگلبانی ایالات متحده می خواست برای تقویت رشد کاج ها در جنگل های شمال غرب در حوزه اقیانوس آرام، نوعی آفت کش گیاهی را به کار برد، ائتلافی از زارعان، دانشمندان و ساکنان که از بابت سمی بودن این ماده نگران بودند، برای تهیه ماده ای غیرسمی برای رشد درختان با این سازمان همکاری کردند. به گفته گریگرسون این یک روند عادی است، سازمان ها قبل از اجرای اغلب طرح ها آنها را بررسی کرده و تغییرات لازم را در آنها ایجاد می کنند.
خواهان اقدامات تعدیل کننده شوید: وقتی محیط زیست آسیب می بیند و یا دسترسی عمومی از بین می رود، سازمان های مسؤل خواستار “اقدامات تعدیل کننده” می شوند. اگر اداره مدیریت زمین مواد معدنی استخراج می کند، خدمات پارک می تواند از یک سازمان هم طراز خود (هر دو زیر نظر وزارت کشور ایالات متحده قرار دارند) بخواهد که زیان وارد شده را با خرید زمین مشابهی – با تعداد درختانی معادل با درختان صدمه دیده جبران کند.
به دنبال جلب گردشگران و اقدامات محافظتی باشید. اداره کردن پارک ها به نحوی که مردم بتوانند از آنها بهره ببرند به عنوان رسالتی برای خدمات پارک محسوب می شود. دنیس گفت: “بسیاری از مردم استدلال می کنند که بین اقدامات محافظتی و بهره بردن از پارک تضاد وجود دارد. من پی برده ام که تضادی وجود ندارد- هر دو مطلقا برای برآوردن مقصود پارک ها لازمند.”
