آلودگی هوا در هند و سراسر آسیا رو به وخامت است و در حال حاضر حوجب تضعیف رشد اقتصادی و مرگ زودرس شده است. حتی توانایی هند را برای تولید مواد غذایی کافی برای جمعیت خود تهدید می کند. اما راه حل هایی در دسترس است.
وی. راماناتان، دانشمند اقلیمی این وضع را “تکان دهنده” توصیف می کند. او چندین دهه در حوزه علوم جوی در دانشگاه کالیفرنیا، سن دیاگو، و جاهای دیگر تحقیق کرده است. توصیه او این است: همین حالا دست به اقدام بزنید.
در یک مطالعه اخیر، راماناتان و جنیفر برنی نویسنده همکار این بررسی به این نتیجه رسیده اند که ۳۶ در صد محصولات هند در اثر آسیب های شیمیایی ناشی از اوزون و آلودگی ناشی از کربن سیاه از بین می روند. در برخی از استان های هند این نابودی به پنجاه درصد می رسد. راماناتان گفت: “ما یک سال را صرف تکرار محاسبات خود کردیم تا مطمئن شویم که هیچ اشتباهی نکرده ایم.”
چرا چنین وضعی پیش آمده است؟
دود لوله اگزوز اتومبیل ها، کامیون ها و آتش هایی که در فضای باز افروخته می شوند و اجاق های خوراک پزی که از سوخت زیستی استفاده می کنند، همه موجب آلودگی هوا می شوند. گیاهانی که در معرض اوزون قرار می گیرند خشک می شوند، در نتیجه بازده محصول کاهش می یابد. به گفته راماناتان، برخی از آلاینده های خاص مانند کربن سیاه جلوی نور خورشید را می گیرند و بارندگی را کاهش می دهند. این به معنای محصول کمتر برنج و دیگر غلاتی است که رشد آنها وابسته به باران است.
دانشمندان با استفاده از داده های سال ٢۰۰۵ نتیجه گیری کرده اند که آلودگی اوزون به تنهایی محصولاتی را که می توانند ٩۴ میلون نفر را تغذیه کنند نابود می سازد. از آن تاریخ تا کنون آلودگی هوا در هند رو به وخامت بیشتری گذاشته، و بنابراین میزان آلودگی امروز بالاتر است.
مسئله فقط از دست دادن محصولات گندم، برنج و پنبه به ارزش میلیاردها روپیه نیست. بیماری های ناشی از آلودگی هوا و هزینه های پزشکی مربوط به آنها به طرز چشمگیری رو به افزایش هستند.
ولی به گفته راماناتان “راه حل ها در دسترس قرار دارند؛ و به طرز معقولی مشخص هستند. البته هزینه هم دارند. ولی وقتی شما هزینه سلامت انسان ها و تغییرات آب و هوا را در نظر بگیرید، هزینه بهبود کیفیت هوا به مراتب خیلی کمتر است.”
راه حل ها کدامند؟
مورد هدف قرار دادن اوزون و کربن سیاه نتایج سریعی خواهد داشت. راماناتان گفت: “لازم نیست ٢۰ یا ۳۰ سال صبر کنید؛ نتیجه فوری خواهد بود.”
چندین فناوری می توانند مؤثر واقع شوند. استفاده گسترده از اجاق های خوراک پزی کارآمد با انتشار کم کربن در شهرها و روستاها اهمیت اساسی دارد. اما به گفته راماناتان، همانگونه که این ویدیو هم نشان می دهد، آنها توانایی مالی این کار را ندارند. ارائه وام های خرد یا یارانه ها می تواند سودمند باشد.
راماناتان خاطر نشان می کند که مجهز ساختن کامیون ها به فیلتر ذرات دیزل – که می تواند در هند ساخته شود، و اجباری کردن استفاده از سوخت دیزلی با گوگرد کم، آلاینده ها را کاهش می دهد.
کشاورزان با خودداری از سوزاندن ضایعات کشاورزی نظیر کاه برنج و بُن بوته گندم می توانند تغییر عمده ای ایجاد کنند. (محدود کردن افروختن آتش در فضای باز، از جمله دیگر راهبردها، موجب بهبود کیفیت هوای لس آنجلس شد.)
راماناتان معتقد به اقدام فوری و مشارکت دادن همگان است. او نتیجه گیری می کند که ما باید ” مردم را قانع کنیم تا در حل این مشکل مشارکت کنند.”