پلی در آلاباما. هتلی در ممفیس. دبیرستانی در آرکانزاس. این مکان ها ممکن است جالب به نظر نیایند، ولی همانطور که هزاران دانش آموز از طریق برنامه “توقفی در گذشته” می آموزند، سرشاراز تاریخ هستند.
طی ١٥ سال گذشته، این برنامه شش هزار دانش آموز و معلمانشان را به این مکان ها آورده تا به آنها نکاتی درباره جنبش مدنی آمریکا و مبارزه بدون خشونت به منظور برقراری برابری نژادی در ایالات متحده بیاموزد.
الیسیا منندز- برنان مانند اکثر آمریکاهی ها در مدرسه درباره جنبش حقوق مدنی مطالبی آموخته بود. او گفت: “من یک کتاب درباره دکتر مارتین لوتر کینگ جونیور خواندم و می دانستم که او یک نطق عالی ایراد کرده بود و در واشنگتن یک راهپیمایی بزرگ برپا شده بود. من درباره آن نُه دانش آموز در لیتل راک هم چیزهایی شنیده بودم، ولی نمی توانستم نام هیچیک از آنها را به شما بگویم.”
منندز- برنان هنگامی که دانش آموز سال دوم دبیرستان بود در برنامه توقفی در گذشته شرکت کرد. او در همان سن و سال آن نُه دانش آموز سیاهپوستی بود که در ١٩٥٧ در نخستین روز ورود به مدرسه جدید خود با یک جمعیت خشمگین و سربازانی که جلو درها را گرفته بودند مواجه شدند. پیوستن آنها به آن مدرسه به یک بحران ملی دامن زد. منندز- برنان اکنون از همه جزئیات این وقایع اطلاع دارد، و اسامی هر نه دانش آموز را می داند. در واقع می تواند بگوید پس از دیدار و گفتگو با الیزابت اکفورد و مینی پین براون تریکی، دو تن از دانش آموزان بازمانده اهل لیتل راک که حال هفتاد سال دارند، آنها را شخصا می شناسد.
توقفی درگذشته نیتجه فکر جف استاینبرگ، معلم تاریخ در سان برونو، کالیفرنیا است که می خواست عصر جنبش مدنی را برای دانش آموزان خود زنده کند. نخستین سفر ده روزه ای که توسط او سازمان یافت به قدری خوب جریان پیدا کرد که به صورت برنامه ای که میزبانی صد شرکت کننده را در هر سال به عهده گرفت توسعه یافت. استاینبرگ از سوی بانوی اول میشل اوباما، جایزه برنامه ملی هنرها و علوم انسانی برای جوانان را دریافت کرده است.
جان لوئیس، فعال برجسته جنبش حقوق مدنی و نماینده کنونی کنگره ایالات متحده؛ مرلی اِورس – ویلیامز، فعال سیاسی و بیوه مدگار اِورس، پیشگام جنبش مدنی که به قتل رسید؛ و کشیش بیلی کایلز، رهبر اعتصاب کارکنان جمع آوری زباله که موجب رفتن مارتین لوتر کینگ جونیور به ممفیس، تنسی، شد و یکی از معدود کسانی که در آخرین ساعت زندگی کینگ همراه او بود، ازجمله سخنرانانی بودند که در جریان سفر با دانش آموزان دیدار کردند.
سفر های ده روزه از آتلانتا آغاز می شوند و پیش از پایان یافتن در ممفیس و هتل لورن – جایی که کینگ در ١٩٦٨ به قتل رسید و اکنون به موزه جنبش حقوق مدنی تبدیل شده است- به سوی میسی سیپی هدایت می شوند.
برای رُزی داویدویتس که سال گذشته هنگامی که ١٧ سال داشت در این برنامه شرکت کرد، نقطه اوج سفر در آلاباما، در امتداد جاده راهپیمایی از سلما به مونتگمری به خاطرحق رأی در ١٩٦٨ بود. داویدویتس گفت: “ما از این فرصت برخوردار شدیم که در امتداد پل ادموند پتوس [محل وقوع حادثه یکشنبه خونین هنگامی که راهپیمایان حق رأی به وسیله سربازان و اوباش غیر نظامی مورد ضرب و جرح قرار گرفتند و به عقب رانده شدند] راه برویم. بعد ما سوار اتوبوس شدیم و به سوی ساختمان ایالتی کاپیتول حرکت کردیم و به طور نمادین راهپیمایی خود را پایان دادیم. راه رفتن در امتداد آن پل، جایی که تاریخ به وقوع پیوست احساس خاصی داشت. به هیچ چیزی که من پیش از آن تجربه کرده بودم شباهت نداشت.”
هدف برنامه توقفی در گذشته تنها آموزش دادن درباره رویدادهای نیم قرن گذشته نیست، بلکه انتقال درس هایی را از آن زمان به دوران حاضر، که ممکن است هنوز پیش داوری های نژادی در آن به قوت خود باقی مانده باشند نیز دنبال می کند.
یکی از آخرین توقف ها در مدسه ای شبیه به همان مدارسی بود که شرکت کنندگان به آنها باز می گردند. داویدویتس گفت: “ما همراه با [جف] استاینبرگ و الیزابت اکفورد در خارج از محوطه دبیرستان سنترال ایستادیم. او از ما پرسید، وقتی به خانه بر می گردید آیا واقعا شخص متفاوتی شده اید؟ آیا قبول خواهید کرد که تغییری در داخل جامعه کوچک خود شما مورد نیاز است؟”
دانش آموزان می آموزند که با آزادی بیان می توانند علیه بیان تنفرانگیز، زورگویی یا پیشداوری های نژادی که ممکن است مشاهده کنند مقابله کنند. مینی جین تأکید کرد که هنگام حضورش در دبیرستان سنترال، تنها عملکرد گروه کوچکی از دانش آموزان که در مورد وی خشونت جسمی و زبانی به کار می بردند او را وحشت زده می کرد. منندز – برنان گفت: “بقیه دانش آموزان نه به او نگاه و نه با او صحبت می کردند، یا هیچ کاری در مقابل سوء رفتاری که با او می شد، نمی کردند. او گفت، مشکل از همانجا شروع می شود.”
