در اوایل قرن بیستم، نخستین انجمن از “نُه انجمن الهی” برادری و خواهری آمریکاییان آفریقایی تبار در کالج ها به منظور پرورش رهبری و برتری علمی تشکیل داده شدند. اعضای سابق، ازجمله مارتین لوتر کینگ جونیور و مایکل جوردن، میراث قابل توجهی در عرصه سیاست، حقوق مدنی و ورزش به جا گذاشته اند.
حضور این سازمان ها در کالج ها و دانشگاه ها همچنان پایدار است. امروزه، ازجمله عناصر چشمگیر در انجمن های برادری و خواهری آمریکاییان آفریقایی تبار رقصی است که به نام رقص گام شناخته می شود.
لورانس راس، نویسنده کتاب ُنه انجمن الهی: تاریخچه انجمن های برادران و خواهران آمریکایی آفریقایی گفت: “این رقصی است که بسیاری از مردم به ما نسبت می دهند. این رقص نمادی از هویت ماست.”
رقص گام، ترکیبی از حرکات هماهنگ شده با شعارهایی است که توسط رقصندگان خوانده می شوند. این رقص در ابتدا از بردگان و رقص های سنتی قبیله ها سرچشمه گرفت. ولی در طول دهه ها سبک های تازه ای به این رقص اضافه شدند. پس از جنگ جهانی دوم، کهنه سربازان سیاهپوست حرکات نظامی را با این رقص آمیختند. دیرتر، موتاون و بریکدنس نیز به بخشی از حرکات رقص گام تبدیل شدند.
الیزابت فاین، نویسنده حرکات روح: رقص گام آمریکایی های آفریقایی تبار گفت: “این رقص نخست در سنت سوگند یادکردن توسعه یافت. ]اعضای جدید[ باید پوشیدن لباس های همانند و رژه رفتن در محیط دانشگاه، اتحاد و وفاداری خود را به انجمن برادری یا خواهری نشان می دادند.”
درحالیکه تاریخچه رقص گام به سال های دهه ١٩٢٠ باز می گردد، هنر این رقص در سال های ١٩٦٠ با راه یافتن دانشجویان سیاهپوست به دانشگاه هایی که از لحاظ تاریخی سفیدپوست بودند، فراتر از فرهنگ انجمن های برادری و خواهری سیاهپوست گسترش یافت. در سال های دهه ١٩٨٠، شکل هنری این رقص با فرهنگ عامه آمریکا ادغام شد و در فیلم های هالیوودی به تصویر کشیده شد و حتی در مراسم گشایش مسابقات تابستانی المپیک ١٩٩٦ به اجرا گذاشته شد.
امروزه، رقص گام در سراسر جهان گسترش یافته است. برنامه های رقص گام از کره جنوبی گرفته تا آفریقای جنوبی اجرا می شوند. در یک برنامه مُد که اخیراً در پاریس برگزار شد، مدل ها با اجرای رقص گام دفیله خود را انجام دادند.
رقص گام، انجمن های برادری و خواهری سیاهپوست را به هویت ابتدایی شان پیوند می زند و درها را به روی اعضاء این انجمن ها می گشاید تا در برنامه های مربیگری جوانان و خدمات اجتماعی شرکت کنند، آرمان هایی که بیش از همه چیز ماموریت “نُه انجمن الهی” را تعریف می کنند.
فاین گفت: “اعضاء این انجمن ها به منظور جمع آوری پول برای بورس های تحصیلی و دیگر خدمات نیکوکارانه، برنامه های رقص گام سازماندهی و اجرا می کنند. این برنامه ها روحیه جوامع را تقویت می کند، و این یکی از نقش های اصلی انجمن های برادری و خواهری آمریکایی آفریقایی تبار است.”
