وقتی مارتین لوتر کینگ جونیور در سال ١٩٦٨ در ممفیس به ضرب گلوله به قتل رسید، این نماد حقوق مدنی به منظور حمایت از کارگران سیاهپوست بخش آب و فاضلاب که برای کسب دستمزد بالاتر و شرایط کاری بهتر اعتصاب کرده بودند، در این شهر حضور یافته بود.
کینگ در ٣ آوریل هنگامی که از شهروندان خواست از کارگران پشتیبانی کنند، در یک سخنرانی که نهایتاً به آخرین سخنرانی او تبدیل شد، گفت: “سوال این است، اگر من برای حمایت از کارگران بخش آب و فاضلاب توقف نکنم، چه اتفاقی برای آنها خواهد افتاد؟”
از لحاظ تاریخی، جنبش کارگری سازمان یافته نیرویی بوده است که به توانمندسازی آمریکایی های آفریقایی تبار کمک کرده است. ولی این راه همیشه هموار و آسان نبوده است.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، آمریکایی های آفریقایی تبار در اتحادیه های کارگری با تبعیض و تفکیک نژادی روبرو بودند. آنها در واکنش به این موضوع اتحادیه های کارگری خود را تشکیل دادند و در عین حال همچنان به تلاش برای عضویت در اتحادیه های بزرگ و نامدار ادامه دادند.
استیون پیتس، کارشناس مسائل کارگران در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی گفت: “مشارکت در اتحادیه های کارگری به عنوان نوعی آموزش و تعلیم برای رهبری سیاهپوستان حائز اهمیت بود. شما در سرتاسر کشور، مرتب سیاهپوستانی را می یابید که زمانی در اتحادیه های کارگری و همچنین در جامعه نقش رهبری ایفا می کردند.
اِی. فیلیپ راندولف یکی از این رهبران بود. راندولف در سال ١٩٢٥، انجمن Brotherhood of Sleeping Car Porters ، یکی از پرنفوذترین اتحادیه های کارگری که اکثریت عمده اعضای آن را آمریکایی های آفریقایی تبار تشکیل می دادند، بنیاد نهاد. (وضعیت اقتصادی باربران در جوامع شان و نزاع با کارفرمایان آنها درباره تشکیل اتحادیه های صنفی، موضوع اصلی یک نمایشنامه تحت عنوان Pullman Porter Blues است.)
راندولف که “خوش تیپ، قد بلند، با قامتی سرافراز و خوش رفتار بود و صدای خارق العاده ای در سخنوری داشت،” یک استراتژیست سیاسی ماهر بود. او با سازماندهی جنبش راهپیمایی واشنگتن در ١٩٤١ و سازماندهی یک راهپیمایی بالقوه صد هزار نفره در واشنگتن، راندولف پرزیدنت فرانکلین دی. روزولت را قانع ساخت تا به تفکیک نژادی در صنایع دفاعی پایان بخشد.
سال ها بعد، ادگار نیکسون، رهبر شعبه اتحادیه کارگری Brotherhood of Sleeping Car Porters در آلاباما در سازماندهی بایکوت اتوبوسرانی مونتگمری در ١٩٥٥ نقش حیاتی ایفا کرد.
پیتس به این نکته اشاره کرد که در حالی که آمریکایی های آفریقایی تبار بیشتری به اتحادیه های کارگری می پیوستند، احتمال اینکه این اتحادیه ها به دفاع از مسائل مربوط به حقوق مدنی بپردازند بیشتر می شد. چندی از قدرتمندترین اتحادیه های کارگری مختلط از تلاش های ادگار نیکسون در جهت پایان دادن به تفکیک نژادی در مونتگمری و فراتر از آن شهر حمایت به عمل آوردند.
پینس گفت: “حمایت مالی اتحادیه کارگران خودروسازی (UAW) و دیگر اتحادیه های کارگری از کنفرانس رهبری مسیحیان جنوب در پشتیبانی از کوشش ها در جنوب کشور بسیار مهم بود.”
عضویت در اتحادیه های کارگری همچنان به آمریکایی های آفریقایی تبار در بهبود امرار معیشت شان کمک می کند. یک بررسی چنین نتیجه گیری می کند که درآمد آمریکایی های آفریقای تباری که در اتحادیه های کارگری عضویت دارند، ٣٢درصد بیشتر از همتایان غیر عضو آنها است. و امروزه، کارگران آمریکایی آفریقایی تبار بیشتر از هر گروه نژادی و قومی دیگر در اتحادیه های کارگری عضویت دارند.
