باگاواتی اگراوال در کودکی هر روز صبح با مادرش برای آوردن آب از یک چاه در نزدیکی خانه همراهی می کرد. یک روز، مادرش او را به این دلیل که سطل های یک زن سالخورده را پر نکرده بود مورد سرزنش قرار داد. این درس در حافظه او باقی ماند.
اگراوال دهه ها بعد، پس از مهاجرت به ایالات متحده و کار در صنعت فناوری، می دانست که می خواهد به دیگران برای تهیه و تقسیم آب در راجستان، خشک ترین ایالت هند کمک کند.
او گفت: “این قدرت تاثیر سخنان مادرم است.”
آکاش گنگا: “رودخانه ای از آسمان”
در بخش اعظم راجستان کمبود آب در حال تبدیل شدن به یک وضع عادی است و تغییرات آب و هوا نیز به احتمال زیاد خشکسالی ها را طولانی تر و عمیق تر خواهد ساخت. هم اکنون چاه هایی که هنوز خشک نشده اند نمک آلود و ناسالم هستند. اگراوال می گوید، در مقایسه با زمان کودکی او”وضع خیلی بدتر شده است.”
آکاش گنگا یا “رودخانه ای از آسمان،” پاسخ او به این وضعیت است. این سیستم، شبکه ای برای جمع آوری آب باران از بالای پشت بام ها و هدایت نصف آب جمع آوری شده به یک مخزن بزرگ مشترک است. با جمع آوری آب باران های سنگین موسمی از ژوییه تا سپتامبر، این سیستم قادر است آب مورد نیاز خانوارها و جوامع محلی را برای تمام سال تامین کند. تا به حال، به موهبت ترکیب این عملکرد باستانی هند با راهبردهای جدید تر مدیریت آب، هر سال ۱۵ میلیون لیتر آب پاکیزه آشامیدنی برای ده هزار نفری که ساکن شش دهکده راجستان هستند جمع آوری می شود.
اما با توجه به اشتغال اگراوال در صنعت فناوری، یک پرسش اساسی مطرح می شود: آیا می توان این مقدار را افزایش داد؟
از شش دهکده تا ۶۰۰ هزار دهکده؟
اگراوال می دانست، برای این که “رودخانه ای از آسمان” به حال تعداد بیشتری از شهروندان هند سودمند واقع شود، او باید قاعده معتبر در همه کسب و کارها را دنبال کند. برای این که اختراع او بتواند توسعه یابد، هزینه ها باید توسط خود سیستم تامین شده و نیازهای مشتریانش نیز می بایست برآورده شوند. او گفت، غالبا در عرصه فناوری “من شاهد خلق فناوری هایی بسیاری بودم که در آزمایشگاه به وجود می آمدند، در همان جا پرورش می یافتند و در نهایت در آزمایشگاه هم از بین می مردند.”
او برای این که آکاش گنگا دوام بیاورد تدبیری اندیشید. اگروال مجوز جمع آوری [آب باران] را به روستاییان “اجاره می دهد” و محصولات به دست آمده از آب باران را برای پشتیبانی از تداوم سیستم به فروش می رساند.
او همچنین از مشتریان خود نکاتی آموخت. یک روز در مرحله طراحی، متوجه مرد سالخورده ای شد که روی حصاری نشسته و سرش را تکان می دهد.
“من رفتم و از او پرسیدم: بابا شما همچنان می گویید که این کار سر نمی گیرد. ممکن است به من بگویید چرا؟ ”
در طرح های اولیه اگراوال، مخزن آب خانگی گنبد شکل و در حیاط خانه بود – همانجایی که ساکنان در تابستان های داغ، وقتی خانه هاشان بیش از حد گرم می شود شب ها راحت می خوابند. راه حل چه بود؟ یک مخزن مسطح مثل نمونه ای که در سمت راست دیده می شود.او گفت با تغییراتی که هر بار صورت می گرفت “هشت سال طول کشید تا من پی ببرم که چگونه با مردم در دهکده کار کنم.” اما او اکنون آماده است که کارش را وسعت بخشد.
با نامیده شدن به عنوان قهرمان سی ان ان در ٢۰۱۵ و کمک هزینه ها از سوی دولت هند، موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و بانک جهانی، اگراوال امیدوار است بتواند “آکاش گنگا” را در ۵۰ تا ۱۰۰ دهکده دیگر به منظور آمادگی برای توسعه بیشتر طرح به نمایش بگذارد. هند دارای ۶۰۰ هزار دهکده و آب و هوای گرم است، بنابر این امکان توسعه وجود دارد. برای اگراوال، این رقم هراس آور نیست، بلکه یک وظیفه است.
“آنچه مادرم به گفت تفاوت ایجاد کرد.”
