مسلماً هیچ افتخاری بالاتر از کسب جایزه پولیتزر در روزنامه نگاری آمریکایی وجود ندارد.
جایزه پولیتزر که از سال ۱۹۱۷ به این سو به طور سالانه اعطا می شود، از گزارش هایی که افراد، کسب و کارها و نهادهای قدرتمند را پاسخگو می دانند، تجلیل می کند؛ روزنامه نگاری برتر که اغلب منجر به ایجاد سیاست های جدید، تغییر قوانین، یا حتی نجات جان افراد می شود.
به گفته کتی کیلی، استاد دانشکده روزنامه نگاری میزوری و عضو سابق کمیته داوری پولیتزر، “جوایز پولیتزر برای مقالات سطحی و بی مفهوم اهدا نمی شوند. این جوایز از روزنامه نگاری جدی تجلیل می کنند که اغلب راحتی را دگرگون می کند و رنج دیده را تسکین می دهد.”
این جایزه به نام جوزف پولیتزر، روزنامه نگار و ناشر آمریکایی نام گذاری شده است که برای تقدیر از رونامه نگاری برتر این جایزه را بنیان نهاد. (او همچنین برای راه اندازی دانشکده روزنامه نگاری در مقطع کارشناسی در دانشگاه کلمبیا که جوایز پولیتزر را نیز اعطا می کند، پول اهدا کرد.) در ابتدا فقط دو جایزه در زمینه روزنامه نگاری، و دو جایزه دیگر در زمینه ادبیات، نمایشنامه یا موسیقی وجود داشتند.
امروزه جوایز پولیتزر در ۱۵ گروه متفاوت اعطا می شوند:
- خدمت عمومی
- گزارش اخبار فوری
- گزارش تحقیقی
- گزارش توضیحی
- گزارش محلی
- گزارش ملی
- گزارش بین المللی
- مقاله ویژه
- مقاله تفسیری
- مقاله انتقادی
- سرمقاله
- کاریکاتور
- عکس خبری فوری
- عکس خبری
- گزارش صوتی
برندگان چگونه انتخاب می شوند؟
در ماه دسامبر، افراد و نشریات آمریکایی بهترین آثار خود را از همان سال تقویمی در یک تارنما بارگذاری می کنند. هزینه ارسال هر اثر ۷۵ دلار است، و باید تا ۲۵ ژانویه پرداخت شود.
در ماه فوریه، یک کمیته متشکل از ۸۴ داور به بررسی این آثار می پردازند. داوران همه استادان دانشگاه و روزنامه نگاران محترم و برجسته، ازجمله نویسندگان، سردبیران، و ناشران حرفه ای هستند. باد کلیمنت، معاون مدیر کمیته پولیتزر گفت: “در انتخاب داوران کمیته ما تنوع محلی، تنوع قومی، تنوع جنسیتی توجه می کنیم و سعی می کنیم آنها را از همه نقاط کشور انتخاب کنیم.”
در سال های اخیر، داوران کمیته پولیتزر بیش از ۱۱۰۰ اثر را بررسی کردند. کلیمنت گفت، گروه گزارش صوتی که در سال ۲۰۲۰ به فهرست جوایز اضافه شد احتمالاً شمار آثار ارسال شده را در سال جاری افزایش خواهد داد. در نهایت، داوران به سه اثر برتر در هر گروه رأی می دهند.
پس از برگزیده شدن شرکت کنندگان در مرحله نهایی توسط کمیته داوران، هیئت نوزده نفره جایزه پولیتزر در ماه آوریل در یک نشست دو روزه برندگان را انتخاب می کنند. این هیئت عمدتاً متشکل از روزنامه نگاران برجسته یا مدیر عاملان بخش خبری در رسانه های آمریکایی، به علاوه چندین دانشگاهی یا کارشناس در عرصه هنر می باشد. در ماه آوریل، مدیر کمیته پولیتزر در یک کنفرانس خبری از دانشکده روزنامه نگاری در دانشگاه کلمبیا اسامی برندگان را اعلام می کند.
برندگان معمولاً از نشریات بزرگ آمریکایی هستند- در ۲۰۲۰، نیویورک تایمز برنده سه جایزه پولیتزر شد، ازجمله مجموعه مقالاتی که سوءاستفاده صنعت تاکسیرانی از رانندگان آسیب پذیر در نیویورک سیتی را پوشش دادند. ولی داوران، برندگان را از میان رسانه های کوچکتر و محلی نیز بر می گزینند.
برای مثال، سال گذشته انکوریج دیلی نیوز (با همکاری پروپابلیکا) جایزه خدمت عمومی، معتبرترین جایزه پولیتزر را دریافت کرد. این تنها جایزه ای است که همراه با یک مدال طلا اعطا می شود. این روزنامه این جایزه را با مجموعه مقالاتی از آن خود کرد که نشان می دهد یک سوم روستاهای آلاسکا از حفاظت پلیس برخوردار نیستند. در سال گذشته، چهار رسانه کوچک دیگر نیز جوایز پولیتزر را به دست آوردند.
جوایز پولیتزر مقالات خبری را تقویت می کنند
در ۱۹۸۶، ماری پت فلاهرتی، نه سال پس از فارغ التحصیلی از دانشکده روزنامه نگاری و یک خبرنگار دیگر از مطبوعات پیتسبرگ که اکنون دیگر در جریان نیست، برنده جایزه پولیتزر شد. مقالات آنها افشا کردند که با وجود اینکه اعضای اهدایی قاعدتاً باید به افرادی تخصص یابند که بیشتر به پیوند نیاز دارند- چندین آزمایشگاه به عنوان دلال میان ثروتمندانی که نیاز به کلیه داشتند، و تهی دستانی که راضی به فروش کلیه بودند، عمل کردند.
این مقالات منجر به ایجاد معیارها و شفافیت بیشتر در روند اهدای عضو در سراسر جهان گشتند.
فلاهرتی که در یک روزنامه کوچک کار می کرد و نسبتاً تازه کار بود، از دریافت این جایزه بسیار متعجب شده بود. فلاهرتی که اکنون یکی از سردبیران واشنگتن پست است گفت: “دهان من از تعجب باز مانده بود. شکی نیست که کسب این جایزه شگفت آور و تکان دهنده بود.”
کیلی، استاد میزوری و داور سابق کمیته پولیتزر گفت، این جوایز هنگامی که اعطا می شوند سرتیترهای خبری را به خود اختصاص می دهند، و این حاکی از آن است که آمریکایی ها برای روزنامه نگاری ارزش قائلند. او این جوایز را تجسم متمم اول قانون اساسی ایالات متحده می داند که از آزادی بیان و مطبوعات حفاظت می کند.
