در کالج های آمریکایی روزنامه نگاران آینده در کلاس درس و همچنین از روزنامه های دانشگاهی مفهوم آزادی مطبوعات را می آموزند. در این روزنامه ها سردبیران دانشجو در حین کار عملا یاد می گیرند که وقتی مسئولین، مربیان و یا سایر دانشجویان آنچه را که در روزنامه گزارش داده می شود دوست ندارند، چه کار باید کرد.
تجربیات آنها در این روزنامه ها همچنین قدرت روزنامه نگاری را برای دامن زدن به تغییر آشکار می کند.
کمتر مقاله ای مانند “آخرین مانع“، یک گزارش افشاگرانه دو هزار لغتی که در “کریمسون وایت،” روزنامه دانشجویی دانشگاه آلاباما انتشار یافت، به سرعت موجب تغییر شد. این مقاله که در ٢٠۱۳ منتشر شد، فاش کرد که چگونه انجمن های خواهری از ورود و عضویت دانشجویان سیاهپوست به سازمان های اجتماعی جلوگیری می کنند.
فرماندار آلاباما روز بعد فریاد خود را علیه تبعیض بلند کرد و جودی بانر، رئیس دانشگاه با اعلام این که دانشگاه “هیچ نوع تبعیضی را نمی پذیرد” به انجمن های خواهری دستور داد که روند عضو پذیری خود را تغییر دهند. ظرف یک هفته، هفت انجمن خواهری که همه اعضایشان سفیدپوست بودند، نخسین اعضای سیاهپوست خود را پذیرفتند.
می زی برایانت، سردبیر”کریمسون وایت” که خود نیز عضو یک انجمن خواهری است گفت: “این نشریه روزانه پیش از این هم از وجود تبعیض در انجمن های خواهری گزارش داده بود، ولی این نخستین باری بود که داستانی را از درون یک انجمن گزارش می کرد.” وی افزود: “افراد سرانجام حاضر شدند با ما صحبت کنند و فرهنگ سکوت را در محوطه دانشگاه در هم بشکنند.” در این مقاله از دانشجویانی نقل قول شده بود که از ممانعت این انجمن از پذیرش کاندیداهای آمریکایی آفریقایی تبار ناراضی و ناراحت بودند.
برایانت گفت: “این واقعا قدرت دانشجویان و قدرت روزنامه نگاری در پاسخگو قرار دادن مردم در قبال اعمالشان و آشکار ساختن حقیقت را نشان می دهد.”
این متن از یک مقاله نوشته کریستوفر کانل، نویسنده مستقل که در نشریه الکترونیک آمریکا منتشر شده بود، برگرفته شده است.
