با فرارسیدن ژوئیه ۱٩۴۴ دیگر مشخص شده بود که متفقین سرانجام در جنگ جهانی دوم پیروز خواهند شد. به همین ترتیب، مشخص بود که نظام مالی جهانی قدیم دیگر کارآیی نخواهد داشت، به ویژه اکنون که اروپا از جمله غول های مالی پیشین، مانند بریتانیای کبیر و فرانسه، منابع اندکی برای پرداخت هزینه های بازسازی خود در اختیار داشتند.
دولتمردان خطر را درک کرده بودند. رکود بزرگ سال های دهه ۱٩۳٠و بیکاری و فقر گسترده همراه با آن در به قدرت رسیدن عوام فریبانی مانند آدولف هیتلر کمک کرده بود.
جیکوب لو، وزیر خزانه داری ایالات متحده، به تازگی اظهار داشت که چگونه فرانکلین روزولت، رئیس جمهوری وقت ایالات متحده، و دیگران متوجه نیاز مبرم به وجود سازمان های مالی بین المللی نوینی که در دوران پس از جنگ رشد اقتصادی را بهبود بخشیده و تجارت بین المللی را آزاد کنند، پی برده بودند.
لو در ماه مارس خطاب به انجمن آسیا گفت: “[روزولت] که فهمیده بود ملی گرایی و حمایت گرایی اقتصادی گسترده موجب عمیق تر شدن رکود اقتصادی و آغاز جنگ شده بود، گفت که این مؤسسه های بین المللی، تفاوت بین جهانی که بار دیگر میان گردابی از ترس، وحشت و جنگ اقتصادی گرفتار شده است… و جهانی که در آن اعضایش از طریق اعتماد، همکاری، و همیاری متقابل برای یک زندگی بهتر تلاش می کنند را رقم خواهد زد.”
هیئت هایی از ۴۴ کشور از اول تا ٢٢ ژوئیه سال ۱٩۴۴ در هتل ماونت واشنگتن برتون وودز، واقع در نیوهمپشایر برای معماری یک نظم مالی و پولی بین المللی نوین با یکدیگر دیدار کردند. آنها دلار ایالات متحده را به عنوان ذخیره ارزی جهانی تعیین کرده و صندوق بین المللی پول را مسئول کمک به کشورهایی کردند که دچار مشکل پرداخت بدهی ها و دشواری های مربوط به حفظ ذخایر مالی بودند.
کنفرانس برتون وودز همچنین بانک بین المللی بازسازی و توسعه، که بخشی از گروه بانک جهانی است را به وجود آورد. این بانک وام هایی را برای تأمین هزینه بازسازی در اروپا ارائه کرد و سپس کار خود را به تأمین پروژه های جدید توسعه در سراسر جهان گسترش داد.
لو گفت: “این نهادهای مالی و دیگر سازمان ها، از جمله سازمان ملل متحد و سازمان همکاری و توسعه اقتصادی، جهانی شدن…[و] شالوده رشد اقتصادی، بازارهای آزاد، و ثبات مالی در سراسر جهان را بنیان گذاری کردند.”
“این معماری، یک دوره چشمگیر رشد و رونق اقتصادی جهانی را که چندین نسل به طول انجامیده است امکان پذیر ساخت. و با کمک این مؤسسات میلیون ها تن از مردم از فقر نجات یافته اند.”