حجم عظیمی از زباله های جهان به مرکز اقیانوس آرام راه پیدا کرده است. خرده های پلاستیکی در جریان های اقیانوسی حرکت می کنند و به ذرات میکروسکوپی تبدیل می شوند که به صورت لجن شیمیایی در می آیند.
آلن کلارک، از مرکز شرق- غرب هاوایی می گوید، ارگانیسم های پلانکتونی این ریز ذرات را هضم می کنند.
او می گوید: “جاندارانی مانند عروس های دریایی که خود یکی از خوراک های مورد علاقه ماهی های بزرگتر هستند این ذرات را می خورند. سپس از طریق زنجیره غذایی وارد ماهی های تُن و دیگر موجودات دریایی بزرگ می شوند. همه این مواد … در بافت های چربی ماهی متمرکز و جمع می شود.”
برخی از ترکیبات شیمیایی پلاستیک به عنوان عوامل سرطان زا شناخته شده اند. بنابراین، این هم برای موجودات دریایی و هم برای برای انسان ها که در سطح بالاتر زنجیره غذایی قرار دارند، خطرناک است.
کوه های زباله روی خشکی دیده می شوند، ولی هنگامیکه در اقیانوس از هم فرومی پاشند به سختی می توان اندازه گیری و از آنها نقشه برداری کرد. دانشمندان ایالات متحده در تلاشند تا درک بهتری از شیوه حرکت این لجن های آب شور در اقیانوس آرام و انتقال عمودی در ستون های آب پیدا کنند.
آلودگی اقیانوس یک مسئله ضروری است که توسط کشورهایی که جان کری، وزیر امور خارجه، در سال ۲٠۱۴ برای شرکت در کنفرانس اقیانوس ما به واشنگتن دعوت کرد بود، به رسمیت شناخته شد.
این کنفرانس که نمایندگان بیش از ۸٠ کشور در آن شرکت داشتند، به تعهدات جدیدی به منظور رسیدگی به صید پایدار، آلودگی دریا و اسیدی شدن اقیانوس ها انجامید. دولت شیلی میزبانی کنفرانس بعدی را در اکتبر ۲٠۱۵ بر عهده خواهد داشت.
در انتظار اقدام دولت ها ننشینید. شما خودتان می توانید برای کاهش جریان زباله ها در اقیانوس ها کارهایی انجام دهید.
