مارتین لوترکینگ جونیور زندگی خود را وقف مبارزه بدون خشونت برای برابری نژادی در ایالات متحده کرد. سومین دوشنبه ماه ژانویه، روز مارتین لوتر کینگ و یک روز تعطیل رسمی در ایالات متحده برای گرامیداشت میراث او است و شهروندان در این روز برای انجام خدمات داوطلبانه در جوامع شان به چالش کشیده می شوند.
آغاز راه
کینگ در ۱۵ ژانویه ۱۹۲۹ در خانواده ای که پدران آن سابقه ای طولانی در خدمت به عنوان کشیشان باپتیست داشتند، متولد شد. او در آتلانتا در زمانی که قوانین جیم کرو جدا سازی و تبعیض را به صورت یک واقعیت روزمره برای سیاهان در جنوب در آورده بود، بزرگ شد.
کینگ در کالج مورهاس در آتلانتا تحصیل کرد، جایی که او دریافت مذهب یک کاتالیزور قوی برای تغییر اجتماعی است. او پیش از مراجعت به جنوب، مدرک دکترای خود را از دانشکده معارف دانشگاه بوستون دریافت کرد و به عنوان کشیش در کلیسای باپتیست خیابان دکستر در شهر مونتگمری، آلاباما خدمت کرد.
امروز محل تولد کینگ به عنوان یک مکان ملی تاریخی در اداره خدمات پارک ملی به ثبت رسیده است.
مبارزه حقوق مدنی در سال های دهه ۱۹۵٠
(عکس از آسوشیتدپرس)
کینگ به سازماندهی تحریم اتوبوس مونتگمری کمک کرد. این مبارزه یک ساله زمانی آغاز شد که خانم روزا پارک بعد از امتناع از دادن صندلی خود در اتوبوس به یک مسافر سفید پوست دستگیر شد. سپس دیوان عالی کشور قوانین جداسازی در اتوبوس در آلاباما را در سال ۱۹۵۶ لغو کرد، کینگ به تشکیل کنفرانس رهبری مسیحی در جنوب کمک کرد و فعالیت بدون خشونت برای حقوق مدنی را در سرتاسر جنوب افزایش داد. او تحت تأثیر تعالیم ماهاتما گاندی قرار داشت و در سال ۱۹۵۹ به هندوستان سفر کرد.
شخصیت نمادین سال های ۱۹۶٠
کینگ با ملحق شدن به پدرش به عنوان کمک کشیش کلیسای باپتیست اِبِنیزر در آتلانتا با استفاده از استعدادهای سخنوری خود در ضرورت پایان دادن به جدا سازی و نابرابری قانونی ادامه داد. در طول سال های ۱۹۶٠ او طی تظاهرات های مسالمت آمیز در آلاباما، فلوریدا و جورجیا دستگیر شد. کینگ مسیر راه پیمایی ۵۴ مایلی سلما تا مونتگمری را برای حقوق رأی دادن) و بسیاری از اعتراض های دیگر رهبری کرد. کینگ هنگامی که در سال ۱۹۶۳ در حبس بود “نامه ای از زندان شهر بیرمینگهام” نوشت که پایه های معنوی و فلسفی را برای جنبش حقوق مدنی مورد تائید قرار می دهد. در همان ماه اوت او سخنرانی مشهورخود” من رویایی دارم” را برای بیش از ۲٠٠ هزار نفر از مردم که در پارک ملی واشنگتن جمع شده بودند ارائه کرد.
(عکس از آسوشیتدپرس)
در ۷ مارس ۱۹۶۵ هنگامی که مدافعان حق رأی از پل ادمون پیتوس در سلما، آلاباما عبور می کردند، توسط پلیس ایالتی و غیرنظامیان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و به این خاطر این روز یکشنبه خونین نام گرفت. این خشونت باعث شد آنها بازگردند ولی کینگ مردم را به برگزاری یک راهپیمایی بزرگتر و طولانی تر فراخواند- راهپیمایی ۸۷ کیلومتری از سلما تا مونتگمری برای بدست آوردن حق رای.
پیروزی های حقوق مدنی
در سال ۱۹۶۴ پرزیدنت لیندون جانسون قانون تاریخی حقوق مدنی را امضاء کرد، که تبعیض در استخدام، تعیین محل سکونت مردم و کنترل سایر جنبه های زندگی را ممنوع ساخت. کینگ در مراسم امضاء قانون و تبدیل آن به یک قانون فدرال حضور یافت. او برای قانونی که اطمینان می دهد سیاه پوستان نمی توانند از حق رأی دادن به دلیل روش های تبعیضانه مانند آزمایش های سواد محروم شوند به مبارزه ادامه داد، و در سال ۱۹۶۵ جانسون قانون حقوق رای دادن را امضاء کرد. کینگ جایزه صلح نوبل را برای تلاش های خود در سال ۱۹۶۴ دریافت کرد.
در پی سوء قصد
کینگ در ۴ آوریل ۱۹۶۸ در بالکن بیرون اتاق هتل خود در ممفیس، ایالت تنسی، مورد سوء قصد قرار گرفت. در مراسم خاکسپاری او هزاران عزادار در پشت ارابه ای که توسط قاطر کشیده می شد در شهر آتلانتا راه پیمایی کردند.
در مقاله ای که تحت عنوان “میثاق امید” پس از مرگ وی چاپ شد، کینگ سیاه پوستان آمریکا را به ادامه تعهد خود به عدم خشونت تشویق کرد، ولی همچنین هشدار داد که “عدالت نمی تواند برای مردم سیاه پوست بدون تغییرات اساسی در ساختار جامعه ما حاصل شود.”
میراث کینگ: اعتراض مسالمت آمیز
کینگ در سال ۱۹۵۹ در یک سخنرانی رادیویی در طول دیدارش از هند گفت، “امروز دیگر مسئله انتخاب بین حرکت خشونت آمیز و مسالمت آمیز نیست؛ مسئله یا حرکت مسالمت آمیز است و یا نیستی.” فلسفه او الهام گرفته از اقدام بدون خشونت گاندی برای پایان دادن به استیلای انگلیس در هند بود. درعوض کینگ به افراد بی شماری در تغییر جوامع خود از طریق ابزار مسالمت آمیز الهام بخشیده است، از جنبش یکپارچگی که شکافی در اشغال اتحاد جماهیر شوروی در لهستان ایجاد کرد، تا مبارزه نلسون ماندلا برای پایان دادن به آپارتاید در آفریقای جنوبی.
میراث کینگ: مبارزه با تعصب
کینگ در طی راهپیمایی در واشنگتن در سال ۱۹۶۳، اعلام کرد که همه مردم باید نه “بر اساس رنگ پوست آنها بلکه بر اساس محتوای شخصیت آنها” مورد قضاوت قرار گیرند. مرکز کینگ در آتلانتا بنای یادبود زنده ای است که به دیدگاه کینگ از یک دنیای آزاد و برابر برای گسترش فرصت، مبارزه با نژاد پرستی و پایان دادن به تمام اشکال تبعیض، اختصاص داده شده است.
میراث کینگ: به دنبال عدالت اجتماعی
موسسه پژوهش و آموزش مارتین لوترکینگ جونیور در دانشگاه استنفورد مرکزی برای طرح بررسی مقاله های کینگ است. یک مجموعه جامع از تمام سخنرانی های کینگ، مکاتبه ها و سایر نوشته ها در او در طول زندگی است. مؤسسه هم چنین درگیر طرح ابتکاری برنامه آموزشی آزادی و اجتماع گاندی- کینگ است، که هر دوی آنها زندگی و افکار کنیگ را برای ارتباط دادن فعالان اجتماعی سراسر دنیا درتلاش برای ارتقاء حقوق بشر مورد استفاده قرار می دهند.
میراث کینگ: خدمت به دیگران
در ایالات متحده، روز مارتین لوترکینگ به عنوان روز ملی خدمت اختصاص داده شده است. آمریکایی ها به گرامیداشت” یک روزکاری نه یک روز تعطیل” به افتخار تعهد کینگ به بهبود بخشیدن به زندگی دیگران تشویق شده اند.
زنده نگهداشتن این رویا
بنای یادبود ملی کینگ در نزدیکی بنای یادبود لینکلن جایی که کینگ سخنرانی خود “من رویایی دارم” را در سال ۱۹۶۳ ایراد کرد، ساخته شد. بنای یادبود مارتین لوتر کینگ گردشگران را به تامل درباره زندگی و میراث کینگ دعوت می کند.
