سخنان جان کری در نشست شورای امنیت سازمان ملل در رابطه با صلح و امنیت بین المللی و مقابله با تروریسم
وزارت امور خارجه ایالات متحده
دفتر سخنگو
سازمان ملل
نیویورک، نیویورک
۳٠ سپتامبر ۲٠۱۵
کری، وزیر امور خارجه: آقای رئیس، با سپاس فراوان از شما و با سپاس از بابت فرصتی که برای سخن گفتن با این شورا، با همه همکاران خود در شورای امنیت [به من داده شده است.] من از بابت این موضوع که ریاست جمهوری روسیه انتخاب کرده است تا بر این موضوع تمرکز کند، سپاسگزارم و از این فرصت برای گفتگو در مورد چالش فوری مقابله با تروریسم در خاورمیانه، شمال آفریقا، و نقاط دیگر جهان استقبال می کنم.
این موضوعی است که شورای امنیت بارها مورد بررسی قرار داده است. ما از زمان حملات ١١ سپتامبر و حتی پیش از آن مرتبا گرد هم آمده ایم تا تروریسم را محکوم کرده و اقدامات هماهنگ شده ای را برای مقابله با سازمان های افراطی خشونت طلب اتخاذ کنیم. از این رو، این مذاکره ای پیرامون اهداف نیست و من فکر نمی کنم که این گونه باشد. همه ما با امیال و اهداف تهاجمی سازمان هایی مانند داعش، القاعده، و گروه هایی که از آنها تقلید کرده یا می خواهند از آنها تقلید کنند و یا با آنها در ارتباط هستند، مخالف هستیم. ما همه با فجایعی که آنها مرتکب می شوند، مخالفیم و همه ما می خواهیم که درد و رنجی که آنها کماکان به وجود می آورند، پایان یابد.
بنابراین هیچ تردیدی در این مورد وجود ندارد. پرسشی که ما با آن رو به رو هستیم، این است: شما چگونه می توانید این کار را به بهترین شکل انجام دهید؟ اصول بنیادینی وجود دارند که به باور ما باید راهبرد ما را هدایت کنند. نخست آن که ما باید در زمینه مقابله با تروریسم رویکردی فراگیر را در پیش بگیریم. این موضوعی است که سران کشورهای ما در همایش مقابله با افراط گرایی خشونت آمیز، که به میزبانی پرزیدنت اوباما برگزار شد، به شیوایی درباره آن سخن گفتند. در این مورد گفتگوهای فراوانی انجام شد. به نظر من بیانیه های بسیار شیوایی در مورد چگونگی دست یافتن به دلایل ریشه ای، ارائه گردید. ما باید آنها را از داشتن پناهگاه های امن محروم کنیم، جریان ورود جنگجویان خارجی را مختل کنیم، دسترسی آنها به منابع مالی را مسدود کنیم، و دروغ هایی که گروه های تروریستی منتشر می کنند، برملا نماییم – و این مورد آخر در جهانی که رسانه های دائمی با دسترسی دائمی ٢٤ ساعته در ٧ روز هفته و ٣٦٥ روز سال وجود دارند، کار چالش برانگیزی است. ما در جهان بسیار متفاوتی زندگی می کنیم و تروریست ها آموخته اند که چگونه از همه راه ها از آن رسانه ها استفاده کنند.
ما همچنین نیازمند آن هستیم که در حمایت از صلح، به فشار متوسل شویم و این شاید یکی از مهمترین اجزای مسئولیت ما در مکان هایی مانند لیبی است که در آنها، بی ثباتی نوعی فضای هرج و مرج، و ترس و وحشت را که سازمان های افراطی در آن رشد می کنند، تقویت می کند – و این همان چیزی است که ما اکنون با حضور داعش در لیبی شاهد آن هستیم.
بنابراین، این همان راهبرد بنیادی است که ما برای مقابله با افراط گرایی خشونت آمیز در نظر گرفته ایم. ما این راهبرد را در پیش گرفته ایم. ما توانمندانه در اجرای آن مشارکت داریم. ما به شمار زیادی از کشورها که به عنوان بازیگران بین المللی ائتلاف ضد داعش، و انجمن جهانی ضدتروریسم، و دیگر سازمان های منطقه ای به ما پیوسته اند، خوشامد می گوییم. اما روشن است که هنوز کارهای زیادی باقی مانده اند. ما قادر بوده ایم تا با برخی از جنگجویان خارجی مقابله کرده و جلوی مسافرت آنها را بگیریم. اما با وجود این، شمار بسیار زیادی از آنها قادر به مسافرت بوده و توانسته اند به مقصد خود برسند. ما قادر به کند کردن و متوقف ساختن برخی عناصر تأمین مالی [تروریسم] بوده ایم؛ اما هنوز هم پول های بسیار زیادی وجود دارند که می توانند به دست تروریست ها رسیده و در فعالیت های تروریستی به کار گرفته شوند.
از این رو، هدف ما این است که به اتخاذ اقدامات فوری علیه تهدیدات کنونی پرداخته و در عین حال نگاهی به اقدامات بلندمدتی بیاندازیم که می توانند جلوی استخدام نسل های آینده تروریست ها را گرفته، شیوه حکمرانی را بهبود بخشیده، و فرصت های اقتصادی را تقویت کنند تا احتمال بنیادگرا شدن مردم، کاهش یابد. این چالش بسیار بزرگی برای همه ما است؛ ما این را می دانیم. کشورهای بیشماری هستند که سن ٦٠ تا ٦٥ درصد جمعیت آنها در برخی موارد زیر ٣٠ سال، در اکثر قریب به اتفاق آنها زیر ٢٥سال، و در بیشتر آنها زیر ١٨ سال است. و در صورتی که این جوانان فرصت ها و گزینه های لازم را پیدا نکنند، اندیشه هایشان ربوده خواهد شد. فرصت های آنها توسط عناصر پلیدی که در آن خلاء به وجود آمده آنها را می ربایند، به یغما خواهند رفت.
ما همچنین نیازمند بهبود شیوه حکمرانی و تقویت فرصت های اقتصادی هستیم تا به این ترتیب احتمال گرایش به بنیادگرایی کمتر شود. هنوز مناطق بسیار زیادی هستند که شاهد فساد گسترده هستند و فساد، امکانات و فرصت های به حق مردم را از آنها می رباید.
ما قصد داریم تا در هر یک از این زمینه ها، به همراه همه شما و دیگران، بکوشیم تا از طریق کار با عناصر ذیربط جامعه مدنی، از جمله سازمان های غیردولتی، رهبران مذهبی، و بخش خصوصی، بخت خود را برای موفقیت بهبود بخشیم. و در همین حال ما باید به تلاش های خود برای برطرف ساختن مشکلات اضطراری که تروریست ها ایجاد می کنند، ادامه دهیم. با این که ما برای فرستادن کمک های امدادی بشردوستانه به این مناطق در تلاش بوده ایم، اما جامعه جهانی قطعا باید کارهای بیشتری را انجام دهد. ما نه تنها در یک یا دو محل، بلکه در چندین مکان به طور همزمان شاهد فجایع بشری هستیم.
و همین فجایع انسانی که شاهد آنها هستیم باید به خودی خود دلیل کافی برای مقابله با داعش باشند. و طی چند روز گذشته این یکی از موضوعات اصلی گفت و گوهای ما در این جا بوده است. اما در عین حال این موضوع باید در هفته های آینده نیز به عنوان مسئله اصلی ما مورد توجه قرار بگیرد. همه کشورها می توانند کارهای بیشتری را انجام دهند. دو قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد – قطعنامه های ٢١٣٩ و ٢١٦٥– به روشنی ملزم می کنند – و همه کسانی که دور این میز نشسته اند به آنها رای مثبت داده اند – به روشنی امکان دسترسی کمک های بشردوستانه به مناطق تحت محاصره را الزامی دانسته و به خصوص خواستار پایان یافتن فرو ریختن بمب های بشکه ای و همچنین استفاده از گرسنگی دادن به عنوان یک سلاح جنگی شده است.
اکنون من مایلم تا نکاتی را به خصوص پیرامون سوریه، داعش، و روسیه بیافزایم. ایالات متحده از هرگونه کوشش صادقانه برای مبارزه با داعش و گروه های وابسته به القاعده بویژه النصرة پشتیبانی می کند. اگر اقدامات اخیر روسیه و نیز اقدامات جاری آن بازتاب دهنده یک تعهد صادقانه برای شکست دادن داعش باشد، در آن صورت ما آماده ایم از این تلاش ها استقبال کرده و برای پیشگیری از تضاد بین عملیات مان راهی پیدا کنیم، و بدین ترتیب کوشش هایمان علیه داعش و گروه های وابسته به آن را چند برابر کنیم. ولی ما نباید پیکار خود علیه داعش را با پشتیبانی از اسد اشتباه بگیریم و چنین کاری را هم نخواهیم کرد. افزوده بر این، ما به روشنی نگرانی جدی خود را از بابت حمله احتمالی روسیه به نقاطی که هدف های داعش و گروه های وابسته به القاعده در آنها اکنون فعالیت عملیاتی ندارند، ابراز داشته ایم. چنین حملاتی مقاصد واقعی روسیه را در مبارزه با داعش، یا حمایت از رژیم اسد زیر سؤال خواهند برد.
ما اکنون به آگاهی روسیه رسانده ایم که برای برگزاری گفتگوهای هر چه زودتر پیرامون سازگاری عملیات هایمان در همین هفته آماده ایم. ولی اجازه دهید به صراحت بگویم: ایالات متحده و ائتلاف جهانی کماکان به عملیات هوایی جاری خود، به همان صورتی که آنها را آغاز کردیم ادامه خواهند داد. ما طی بیست و چهار ساعت گذشته، از جمله تا همین یک ساعت پیش تعدادی از حملات هوایی را علیه هدف های متعلق به داعش در سوریه هدایت کرده ایم و این حملات ادامه خواهند یافت. بگذارید این را به روشنی بگویم: ائتلافی که ما با حضور بیش از ٦٠ کشور تشکیل داده ایم، برای مدت بیش از یک سال است که با داعش در جنگ بوده است – با آزادسازی کوه سنجار؛ آزادسازی کوبانی؛ و آزادسازی تکریت که هم اکنون بیش از صد هزار تن از ساکنان آن قادر به بازگشت به خانه هایشان شده و زندگیشان را از سر گرفته اند؛ دفاع از سد موصل؛ دفاع از حدیثه؛ دفاع از بغداد؛ نجات اقلیت های در معرض خطر؛ کشتن رهبران و تدارکاتچی های داعش؛ و بازپس گیری کامل مرز شمالی سوریه از داعش در شرق رود فرات.
در همین حال، ما کارزار فراگیری را برای قطع تدارکات مالی تروریست ها، محدود کردن استخدام جنگجویان خارجی، و افشا کردن دروغ های منتشره توسط داعش، به راه انداخته ایم. همین امروز که ما در حال صحبت کردن هستیم، نیروهای پیشمرگه کُرد در جنوب کرکوک تحت پشتیبانی حملات هوایی نیروهای ائتلاف، دلاورانه در حال آزاد سازی روستاها از چنگال داعش هستند. افزون بر این، ما به ستایش دلاوری و مقاومتی که توسط مخالفان مشروع اسد برای مدت چهار سال طولانی به نمایش گذاشته شده است، ادامه خواهیم داد.
اجازه دهید به این شورا خاطر نشان کنم که عملیات هوایی ائتلاف جهانی ما در روش های نظامی تثبیت شده ریشه دارند، و با استواری بر موازین حقوق بین المللی و تقاضای کشورهای همسایه برای دفاع دسته جمعی به موجب ماده ٥١ منشور [ملل متحد] متکی هستند. در این اساس تغییری به وجود نیامده است و ما به ماموریت خود در مطابقت کامل با قوانین بین المللی ادامه خواهیم داد.
با پیروی از این روش ها، ائتلاف جهانی تاکنون طی سال گذشته در سوریه بیش از سه هزار حمله هوایی را علیه داعش هدایت کرده است و ما اکنون به اتفاق فرانسه، استرالیا، کانادا، ترکیه و دیگر شرکای ائتلاف که به این پیکار می پیوندند در موقعیتی هستیم تا به طور چشمگیری بر کوشش های خود بیافزاییم. طی هفته های آینده ما به منظور اعمال فشار مداوم بر مناطق راهبردی تحت کنترل داعش در شمال غربی سوریه به پروازهای خود از پایگاه هوایی اینجرلیک در ترکیه ادامه خواهیم داد.
ما همچنین به حمایت خود از رزمندگان ضد داعش در شمال شرقی سوریه ادامه خواهیم داد. این تلاش ها فشار بیشتری را بر مناطق عملیاتی داعش وارد خواهند آورد و ما از طریق حملات هوایی دقیق اطمینان خواهیم یافت که رهبران داعش در هیچ نقطه از خاک سوریه هیچگونه پناهگاه امنی نخواهند یافت.
بنا بر این، داعش به زودی از چندین جهت در جبهه های نبرد در سوریه و عراق با فشار فزاینده ای رو به رو خواهد شد. ولی ما همانطور که از آغاز گفته ایم و همانطور که در بیانیه ژنو تنظیم شده است، در این پیکار تنها با نیروی نظامی نمی توان پیروز شد. حل بحران در سوریه نیازمند یک راه حل سیاسی است. یک چیز مسلم است. اکثریت بالایی از کشورهایی که دور این میز حضور دارند این را می دانند که نیروهای داعش، خود داعش، را تا زمانی که بشار اسد رئیس جمهوری سوریه باقی بماند نمی توان شکست داد. بر اساس تعاریف خطوط این نبرد، این اتفاق نخواهد افتاد. این اتفاق به دلیل مهره هایی که در کنار هم قرار گرفته اند و به خاطر ماهیت نقش آفرینان آن، روی نخواهد داد.
و دلیل این موضوع با چگونگی آغاز این جنگ مشخص می شود. این جنگ زمانی آغاز شد که وقتی جوانان، جوانان سوری، که در جستجوی آینده بودند و چیزی بیش از فرصت، شغل، و تحصیل نمی خواستند، برای دستیابی به آینده و ابراز خواسته های جوانان به تظاهرات پرداختند، اسد اوباش خود را فرستاد تا آنها را مورد ضرب و شتم قرار دهند. والدین آنها از بابت کتک خوردن فرزندانشان که دست به تظاهرات مسالمت آمیز زده بودند، خشمگین شدند و آنها نیز به همراه فرزندان خود به خیابان ها رفتند، که البته از آنها با گلوله استقبال شد.
و این گونه بود که همه چیز آغاز شد – مردم کشور که به دنبال آینده بودند، با سرکوب، شکنجه، گاز، و بمب های بشکه ای رو به رو شدند. اسد هرگز از سوی مردمی که به دست او آسیب دیده اند، پذیرفته نخواهد شد. [وی] هرگز نخواهد توانست که در آینده به یک رهبر مشروع تبدیل شود. [وی] هرگز قادر به رهبری روند آشتی و یا اتحاد یک کشور نخواهد بود. چنین اتفاقی هرگز نخواهد افتاد، مگر آن که وی اراده و عزم خود را برای التیام زخم های ملت، پایان جنگ، و نفی حضور خود به عنوان بخشی از آینده درازمدت این کشور به روشنی ابراز نماید.
امروز ما باید تمرکز خود را بر یافتن راه حلی قرار دهیم که کشتار را متوقف کرده و زمینه را برای ایجاد دولتی که مردم سوریه بتوانند از آن پشتیبانی کنند، فراهم کند. ما می دانیم که تروریست ها نه توان اتحاد کشور را دارند و نه قدرت حکومت بر آن را. ما همچنین می دانیم که اسد هم نه می تواند کشور را متحد کند و نه توان حکومت بر آن را دارد. هیچ یک از این دو گزینه افراطی نمی توانند راه حلی که ما نیاز داریم و خواهان آن هستیم را به ما ارائه دهند. افزون بر این، اگر توان ما برای ایجاد یک روند سیاسی بین المللی معتبر به عنوان راهی برای طولانی تر کردن یا تقویت حضور اسد در رأس قدرت محسوب می شد، در آن صورت این توان از همان آغاز مسخره می نمود – به حدی که حتی نمی توانست جلوی جنگیدن مردم را بگیرد.
همان گونه که پرزیدنت اوباما در روز دوشنبه گفت: “ایالات متحده آماده است تا با هر کشوری، از جمله روسیه و ایران، برای حل این مناقشه کار کند. اما ما باید این را بپذیریم که پس از خونریزی های فراوان و کشتارهای بسیار، بازگشت به شرایط پیش از جنگ امکان پذیر نیست.”
همکاران من، دولت روسیه استدلال کرده است که ما باید از اسد حمایت کنیم تا داعش را شکست دهیم. اما واقعیت این است که خود اسد به ندرت تصمیمی برای جنگیدن با داعش گرفته است. در حالیکه تروریست ها به یورش در بخش وسیعی از خاک سوریه و عراق، تجاوز جنسی، برده گیری و کشتار غیر نظامیان بر سر راه خود مشغول بوده اند، رژیم سوریه کوششی برای متوقف ساختن آنها به خرج نداده است. در عوض، همه قدرت نظامی خود را بر گروه های میانه رو مخالف که به خاطر داشتن صدایی در سوریه می جنگیدند، متمرکز ساخته است.
اشتباه نکنید، پاسخ به جنگ داخلی سوریه را نمی توان در اتحاد با اسد یافت. ولی من بر این باورم که آن پاسخ را می توان یافت. پاسخ را می توان از طریق یک طرح دیپلماتیک که بر یک پشتیبانی گسترده متکی بوده و هدف آن تامین یک گذار سیاسی مبتنی بر مذاکره باشد یافت. گذاری که مورد پذیرش شورای امنیت، مورد پذیرش پنج عضو دائمی شورا قرار گرفته است و گذاری که با مطابقت با بیانیه ژنو، همه سوری هایی را که مخالف استبداد و تروریسم هستند و می خواهند یک جامعه با ثبات و متحد را پایه ریزی کنند، با یکدیگر متحد خواهد کرد.
بنا بر این، در پایان من از همه دولت های ذیربط – از جمله روسیه، از جمله سوریه – می خواهم تا از طرح سازمان ملل برای دستیابی به گذار سیاسی پشتیبانی کنند. تاخیر بیش از این برخلاف وجدان است. فرصت، پیش روی ما قرار دارد و اگر ما بتوانیم در به انزوا راندن تروریست ها در سوریه و متحد ساختن آن کشور موفق شویم، ما، همه ما با یکدیگر، توانسته ایم دقیقا همان کاری را به انجام برسانیم که این شورای امنیت و این نهاد برای آن تشکیل شده است. ما می توانیم ضربه مهلکی را نه تنها در سوریه، بلکه درعراق، در گستره خاورمیانه، و در جهان بر پیکره افراط گرایی خشونت آمیز وارد آوریم. و هیچ اقدام دیگری نیست که بیش از این اقدام در راستای پاسداری از هدف متعالی این شورا که ۷٠ سال پیش تاسیس گردید، قرار داشته باشد. و هیچ چیزی نمی تواند بهتر از این به منافع مردمی که ما نماینده آنها هستیم، خدمت کند.
من امیدوارم که ما بتوانیم به این مهم دست یابیم. با سپاس از شما.
