سفیر لیندا توماس- گرینفیلد به عنوان نماینده دائمی ایالات متحده در سازمان ملل متحد، بالاترین مقام دیپلماتیک آمریکا پس از وزیر امور خارجه، نقش جدیدی در دولت ایفا می کند.
توماس- گرینفیلد سی و یکمین فردی است که از زمان تأسیس این مأموریت در ۱۹۴۷ توسط کنگره، نمایندگی ایالات متحده در سازمان ملل را بر عهده دارد. او با ده ها سال تجربه در خدمات خارجی ایالات متحده از منافع آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل دفاع خواهد کرد و در مجمع عمومی این سازمان پیرامون مسائلی مانند امور سیاسی، ایجاد صلح پس از مناقشه، کمک های بشردوستانه و حفاظت از حقوق بشر، ایالات متحده را نمایندگی خواهد کرد.
در ۲۴ فوریه، یک روز پس از تأیید انتصاب این دیپلمات پرسابقه توسط مجلس سنا، توماس- گرینفیلد در مقابل کامالا هریس، معاون رئیس جمهوری ایالات متحده سوگند خدمت یاد کرد. توماس-گرینفیلد به عنوان یکی از اعضای هیئت دولت پرزیدنت بایدن خدمت خواهد کرد. بایدن او را یک دیپلمات پخته، برجسته و پیشگام خواند و گفت: “من می خواهم نظر او را پیرامون تمام مسائل مهم در سیاست خارجی کشور بدانم.”
او با چالش های زیادی در سازمان ملل روبرو خواهد بود، ازجمله همه گیری جهانی، بحران اقلیمی رو به وخامت، بی عدالتی نژادی که تحت فشارهای اقتصادی اخیر بدتر نیز شده است، مهاجرت و فقر مفرط. در برخی از نقاط جهان اقتدارگرایان به دنبال تحکیم قدرت خود هستند.
سفیر توماس- گرینفیلد به ShareAmerica گفت: “رویکرد ما پیاده سازی و به انجام رساندن کارهایی است که پرزیدنت بایدن در سخنرانی افتتاحیه خود به آن اشاره نمود: احیای ائتلاف ها، از سرگیری همکاری ها با نهادهای چندجانبه و رهبری با الگوی رفتاری خود.”
توماس- گرینفیلد درست پیش از اینکه ایالات متحده ریاست دوره ای شورای امنیت سازمان ملل را به عهده بگیرد شروع به خدمت کرد و بلافاصله موضوع گرسنگی ناشی از درگیری را در دستور کار قرار داد.
او به دیگر اعضای شورای امنیت گفت: “وقتی از این اصطلاحات فنی مانند امنیت غذایی، سوء تغذیه حاد، گرسنگی ناشی از درگیری استفاده می كنیم، بیایید معنای واقعی آنها را فراموش نكنیم. ما در اینجا درباره انسانیت صحبت می کنیم. ما در مورد رنج و محنت صحبت می کنیم. ما در مورد افراد واقعی صحبت می کنیم.”
یک داستان آمریکایی
توماس- گرینفیلد بزرگترین فرزند خانواده میان هشت فرزند، با مادری آشپز و یک پدر کارگر است که سواد خواندن و نوشتن نداشت. والدین او او را در بیکر، لوئیزیانا بزرگ کردند – شهری کوچک و از لحاظ نژادی جداسازی شده که که در آن کلو کلوکس کلاس، یک گروه نفرت سازمان یافته بدنام با سابقه خشونت به ویژه علیه آمریکایی های آفریقایی تبار ترس و ارعاب ایجاد کرده بود.
توماس- گرینفیلد پیش از ثبت نام در دانشگاه ایالتی لوئیزیانا به عنوان یکی از اولین زنان آمریکایی آفریقایی تبار، در یک دبیرستان جداسازی شده در کنار افرادی مانند دیوید دوک که بعدها به رهبر کلو کلوکس کلاس تبدیل شد، تحصیل کرد.
او گفت: “به جای اینکه این تجربیات مرا دلسرد کنند، دیدگاه های من را به گونه های مختلف شکل دادند. آنها به من قدرت مهربانی را آموختند. من آموختم که مهربانی یک نقطه ضعف نیست، بلکه یک نقطه قوت است.”
توماس-گرینفیلد اولین فردی بود که در خانواده اش از دانشگاه فارغ التحصیل شد مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه ویسکانسین- مدیسون دریافت کرد. او در سال ۱۹۸۲ به خدمات خارجی پیوست و حرفه ای را آغاز کرد که او را به چهار قاره اعزام کرد. او به عنوان سفیر ایالات متحده در لیبریا خدمت کرد و پست هایی را در سوئیس، پاکستان، کنیا، گامبیا، نیجریه و جامائیکا بر عهده داشت.
در واشنگتن، توماس- گرینفیلد هنگام بحران ابولا به عنوان دستیار وزیر امور خارجه، مدیریت دفتر امور آفریقا را بر عهده داشت. پیش از آن، او بر وظایف ۷۰ هزار کارمند نیروی کار وزارت امور خارجه نظارت داشت. او مدافع سر سخت تنوع، برابری و فراگیری در وزارتخانه بود و به ترویج و ارتقاء آنها در سازمان ملل ادامه خواهد داد، و به طور گسترده تر با الگوی رفتاری آمریکا رهبری خواهد کرد.
توماس-گرینفیلد می گوید که قصد دارد به رهبران محلی و جوانان در سراسر ایالات متحده برای تعامل پیرامون مسائل جهانی انگیزه بخشد و به نحوی سازمان ملل را از نیویورک خارج کند. او گفت: “ما نهایت سعی خود را خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم که کار و حمایت ما منعکس کننده اراده و چشم اندازهای همه آمریکایی ها باشند.”
