این مقاله بخشی از مجموعه‌ای است که به شرح تاکتیک های دولت روسیه و ولادیمیر پوتین برای پنهان کردن دست داشتن خود یا متحدانشان در حملات شیمیایی به غیرنظامیان در سراسر جهان می پردازد.
در مارس ۲۰۱۸، سرگئی اسکریپال، شهروند بریتانیایی که در گذشته به عنوان افسر اطلاعاتی روسیه کار می کرد، و دخترش، یولیا، پس از تماس با نوویچوک، یک عامل عصبی درجه نظامی که در اصل توسط اتحاد جماهیر شوروی سابق ساخته شده بود، مسموم شدند و با مرگ دست و پنجه نرم کردند.
مقامات روسیه بلافاصله در رسانه ها و مجامع دیپلماتیک هرگونه دخالت در این حمله را انکار کردند.
با این حال، در عرض چند هفته، رهبران ایالات متحده، فرانسه، آلمان و بریتانیا به این نتیجه رسیدند که دولت روسیه پشت این حمله بوده است و خاطرنشان کردند که “هیچ توضیح جایگزین قابل قبول دیگری وجود ندارد.”
سه ماه بعد، یک زوج انگلیسی در آمزبری، انگلستان پس از تماس با شیشه عطر حاوی همان سمی که برای مسموم کردن سرگئی اسکریپال و دخترش استفاده شده بود، به شدت بیمار شدند. آن زن که به خیال عطر این ماده را روی مچ دستش اسپری کرده بود، درگذشت.
در سپتامبر ۲۰۱۸، مقامات بریتانیا به صورت غیابی دو افسر اطلاعاتی ارتش روسیه را به توطئه برای قتل، اقدام به قتل و استفاده از عامل اعصاب نوویچوک متهم کردند.
تا مارس ۲۰۱۸، بیش از ۲۰ کشور از جمله ایالات متحده، ۱۵۳ دیپلمات و افسر اطلاعاتی روسیه را در حمایت از بریتانیا و در اعتراض به مسمومیت‌ها اخراج کردند.
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه به دروغ ادعا کرد که دو فرد دستگیر شده در پرونده اسکریپال “غیر نظامی هستند، نه جنایتکار.” این دو مأمور در شبکه آرتی، یک رسانه تحت کنترل دولت حضور یافتند و گفتند که گردشگرانی بودند که از بریتانیا بازدید می‌کردند.
مقامات روسیه و رسانه های دولتی پس از این حادثه چندین ادعای نادرست را منتشر کردند، از جمله:
- شخص دیگری مسئول این کار بود: ایالات متحده، اوکراین، بریتانیا و الیگارش های تبعیدی روسیه این حمله را طراحی کردند.
- نوویچوک نبود: بلکه “سم ناتو” بود، یا سلاح های شیمیایی بود که اسکریپال قاچاق می کرد.
- این حمله هرگز اتفاق نیفتاد: ناتو از گزارش مسمومیت‌ها به عنوان ترفند برای توجیه افزایش بودجه، و بریتانیا برای منحرف کردن افکار عمومی از برگزیت استفاده کرد.
بر اساس تجزیه و تحلیل آزمایشگاه تحقیقات دیجیتال شورای آتلانتیک در ۲۰۱۸، سه هفته پس از این حمله، دو سوم مطالب در رسانه‌های اجتماعی درباره این پرونده توسط منابع تحت حمایت کرملین منتشر شدند.
آر تی و اسپوتنیک، دو شبکه تلویزیونی تحت کنترل دولت، صدها گزارش گمراه کننده درباره این حادثه تولید و پخش کردند تا بر رسانه های غربی تأثیر بگذارند.
کمپین اطلاعات نادرست تسلیحات شیمیایی کرملین امروز در اوکراین با تلاش برای مقصر دانستن دیگران و در عین حال مبهم کردن اقدامات خود ادامه دارد.
