با آغاز همه گیری کووید-۱۹ دو سال پیش، سپاه صلح برای رعایت بهداشت عمومی داوطلبان خود را از پست هایشان تخلیه کرد.امروز، همان داوطلبان و بسیاری از داوطلبان جدید، با شور و اشتیاق مأموریت خود را دوباره از سر می گیرند.
داوطلبان برای خدمت به بلیز، جمهوری دومینیکن، شرق کارائیب، اکوادور، کلمبیا، مکزیک، پاراگوئه و پرو بازگشته اند. و این تازه آغاز کار است: این سازمان در حال ارائه پردازش درخواست ها از بسیاری از مکان های دیگر است و قصد دارد در ماه های آینده داوطلبان بیشتری را اعزام کند.
ما با دو نفر از این داوطلبان، یکی از اعضای کهنه کار سپاه صلح و دیگری یک داوطلب تازه کار درباره طرح هایشان در قاره آمریکا صحبت کردیم.
تدریس زبان انگلیسی
پاتریشیا اِتین، ۲۶ ساله اهل فلوریدا می گوید که رؤسای سابق او که خود از داوطلبان سپاه صلح بودند، نقش مهمی در تعهد او به خدمت ایفا کرده اند. آنها به او گفتند که در حین خدمت به دیگران می تواند یک زبان جدید بیاموزد، تجربه کاری کسب کند، و مهارت های جدیدی را برای تطبیق دادن خود با شرایط مختلف به دست آورد. شور و شوق آنها باعث شد که او داوطلبی در سپاه صلح را به عنوان ” شغل رویایی” خود برگزیند.
از زمان ورود به منطقه آتلانتیکو در کلمبیا، او کاملاً در “مرحله مشاهده و ادغام” مأموریت خود غرق شده است. او به زودی در کنار همتایان کلمبیایی خود به عنوان یک معلم انگلیسی مشغول به کار خواهد شد و امیدوار است که با هم بتوانند درس ها را به طوری پویا و لذت بخش به دانش آموزان ارائه دهند.
او می گوید: “یادگیری زبان انگلیسی نباید در یک سالن سخنرانی انجام شود. باید سرگرم کننده، تجربی و به راحتی قابل درک باشد.”
آشنایی با فرهنگ و رسوم
بنجامین اوچوآ گونزالس، ۲۷ ساله، یک داوطلب سپاه صلح در اندونزی بود تا این که همه گیری او را مجبور به بازگشت به کشور کرد. او ماه ها منتظر یک فرصت دیگر بود، و اخیراً سپاه صلح او را برای بهبود سوادآموزی دانش آموزان به استان مونت پلاتا در جمهوری دومینیکن اعزام کرد.
گونزالس، فرزند دو مهاجر مکزیکی، در جنوب کالیفرنیای بزرگ شد. او می گوید که خدمت در جمهوری دومینیکن او را به تأمل درباره میراث لاتین خود برانگیخته است. برای مثال، خانواده میزبان او با بستگان دور و نزدیک خود در تماس هستند. پیوندهای خانوادگی قوی آنها او را به یاد داستان های پدر و مادرش درباره خانواده های بزرگ و پرجمعیت خود می اندازد. او می گوید: “من از تجربه های پدر و مادرم از بزرگ شدن در یک کشور لاتین درک بهتری پیدا کرده ام.”
گونزالس در مدرسه ای که در آن مشغول خدمت است، می بیند که همکارانش در جلسات به گفتگوهای جالب و سرزنده می پیوندند. “همه حال یکدیگر و خانواده یشان را از هم می پرسند، و بعد به صحبت درباره موضوع قبلی ادامه می دهند.” او می گوید که از گرمی آنها لذت می برد و سعی می کند در کلاس درسی خود رویکرد مشابهی را پیش گیرد.
او می گوید: “من در اولین مأموریتم در سپاه صلح، دوستان مادام العمر و یک حس تعلق واقعی به اندونزی پیدا کردم. من مشتاقانه در انتظار ایجاد روابط جدید در جمهوری دومینیکن هستم.”
