بعد از شیکاگو و پیتسبرگ، این سومین مقاله از یک رشته مقالات درباره اقدامات محافظت از محیط زیست در شهرهای ایالات متحده است.
شهرهای ایالات متحده به آزمایشگاه هایی برای پیاده کردن سیاست های نوآورانه در جهت کاستن از تغییرات آب و هوا و معکوس ساختن انحطاط محیط زیست و حمایت از انرژی جایگزین تبدیل می شوند. به خاطر ماهیت نظام فدرال، سیاستگذاری های شهری همیشه در سطح ایالت یا در سطح ملی اتخاذ می شوند و شهرها در مرکز جنبش زیست محیطی قرار می گیرند.
چراغ های درخشان، شهر سبز
پنج بخشی که نیویورک سیتی را تشکیل می دهند، جایگاه یکی از سازگارترین سیستم های حمل و نقل با محیط زیست در آمریکای شمالی هستند. بیش از نیمی از ناوگان اتوبوس های شهر با سوخت های جایگزین کار می کنند. قطارهای متروی جدید ترمزهایی دارند که از انرژی تغذیه می کنند. در غیر این صورت این انرژی وقتی یک قطار در ریل برقی سوم توقف می کند، به صورت گرما هدر می رود. این شهر با استفاده از سوخت های تمیزتر به جای نفت گرمایشی به شدت آلوده، کیفیت هوا را بهبود بخشیده است. به طوری که تولید سرانه دی اکسید کربن آن کمتر از این میزان در سایر شهرهای آمریکا است.
تلاش نیویورک برای استفاده زیست محیطی از زمین نیز قابل توجه است. با ایجاد مجدد اماکن پساصنعتی و زمین های خالی، نیویورک فضای سبز خود را گسترش می دهد تا اطمینان حاصل شود که تمام شهروندان نیویورک در هر کجا که زندگی می کنند، با ده دقیقه پیاده روی به یک پارک برسند. تا سال ٢٠۱۴، ۴۴هکتار پارک جدید اضافه شده است. کاشت درختان برنامه MillionTreesNYC تا پایان سال ٢٠۱۵ تکمیل خواهد شد. ٧٠ درصد از درختان در امتداد خیابان ها، در پارک ها و در سایر فضاهای عمومی کاشته خواهند شد. ۳٠ درصد دیگر را صاحبان خانه ها، کسبه و سازمان های غیر انتفاعی در ملک خود خواهند کاشت. این شهر از طریق بهبود کیفیت آب و دسترسی خط ساحلی، سواحل خود را برای استفاده تفریحی احیا می کند. این شهر قصد دارد دسترسی به ٩٠ درصد از سواحل خود را تا سال ٢٠۳٠ برای ساکنان آزاد کند.
