ونزوئلایی هایی که از فقر، سرکوب سیاسی، و تورم فلج کننده رژیم نامشروع مادورو گریخته اند، به سختی می توانند امرار معیشت کنند.
به همین دلیل، ایالات متحده برای کمک به آوارگان ونزوئلایی در شروع حرفه های جدید در کشورهای جدید، به سازمان های غیردولتی محلی کمک مالی اهدا می کند.
بنا به تخمین سازمان ملل، از آغاز بحران بشردوستانه در ۲۰١ تاکنون بیش از ١‚۵ میلیون ونزوئلایی کشور خود را ترک کرده اند. اغلب آنها به دیگر کشورهای آمریکای جنوبی، ازجمله کلمبیا، پرو، اکوادور و برزیل پناه برده اند.
آژانس توسعه و امدادرسانی بین المللی ادونتیست (ADRA) یکی از شرکای آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده (USAID) است که برای ونزوئلایی ها در برزیل فرصت کاری پیدا می کند. از ژوئن ۲۰١٩، آژانس توسعه و امدادرسانی بین المللی ادونتیست از طریق برنامه “استقرار، WASH، و کمک های غیر غذایی” به بیش از ١١۰۰ نفر یا تقریبا ۴۰٣ خانوار کمک کرده است. ( WASH مخفف “آب، پساب زدایی، و بهداشت” است.)
هلنا سودرز، مدیر برنامه ADRA گفت: “برنامه ما به ونزوئلایی ها کمک می کند تقریباً در همه رشته های کاری ممکن شغل پیدا کنند. ازجمله مشاغلی که تاکنون برای آنها پیدا کرده ایم، عبارتند از: دفتردار، دستیار خدمات عمومی، کارگر خط تولید، کارگر و دستیار فروشگاه، دستیار بارگیری کامیون، مونتاژ مبلمان، خیاط، دستیار نانوایی، و غیره.
شرکای وزارت امور خارجه و آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده در کلمبیا و پرو نیز اقدامات مشابهی را برای آوارگان ونزوئلایی در کشورهایشان انجام می دهند.
در پرو، دفتر جمعیت، پناهندگان و مهاجرت وزارت امور خارجه در ۲۰١٩ نزدیک به ۴ میلیون دلار به صندوق کمک های مشترک برای امدادرسانی در همه جا، RET بین المللی و شورای پناهندگان نروژ اعطا کرده است. این گروه ها به ونزوئلایی هایی که در پرو استقرار یافته اند خدمات بهداشتی و معیشتی می رسانند.
در کلمبیا، کشوری که بیش از ۸‚١ میلیون ونزوئلایی در آن استقرار یافته اند، وزارت امور خارجه ایالات متحده با مشارکت کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) و همکاری با سازمان های محلی در شهر مدئین به ونزوئلایی ها جهت راه اندازی کسب و کارهای کوچک خود آموزش و تعلیم می دهند. از طریق برنامه الگوی فارغ التحصیلی و کمک های نقدی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، ۴٣۰۰ نفر از آسیب پذیرترین پناهندگان و مهاجران ونزوئلایی علاوه بر کارآموزی و آموزش فنی حرفه ای، درباره مدیریت مالی، حسابداری، ثبت شرکت و بازاریابی نیز می آموزند تا بتوانند کسب و کار خود را راه اندازی کنند و یا در این رشته ها شغل پیدا کنند.
لیزبت مارکانو و همسرش در ۲۰١۸ از ونزوئلا به مدئین مهاجرت کردند تا همسرش بتواند در پی یک تصادف جدی، معالجه شود. ولی لیزبت که زمانی آموزگار بود به سختی می توانست کار دائم پیدا کند. او با وجود داشتن چند شغل هر ماه به سختی می توانست ۴۰ دلار کنار بگذارد، در حالیکه هزینه اجاره و فراهم کردن کمی غذا برای خانواده اش ۲۵۰ دلار بود.
اعضای خانواده پس اندازهایشان را روی هم گذاشتند و یک نانوایی باز کردند، ولی در اثر شیوع کووید-١٩ و بسته شدن مغازه ها به مانع برخوردند. با کمک برنامه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل، آنها کمک هزینه ای را برای خرید کالا و لوازم لازم را برای بازگشایی نانوایی شان دریافت کردند.
لیزبت گفت: “به لطف این کمک، ما توانستیم به رویای خود ادامه دهیم.”
