تعهد پرزیدنت اوباما به پذیرفتن ده هزار پناهنده سوری در سالی که در پیش است اقدام شگفت آوری نبود. ایالات متحده از سال ۱٩٧۵ تا کنون، با پذیرش نزدیک به سه میلیون پناهنده بیش از تمامی کشورهای دیگر با هم در خاک خود پناهنده پذیرفته است.
بسیاری از جوامع آمریکایی پیشینه ای طولانی در استقبال از مردم جابه جا شده از دیگر کشورها دارند. برخی از این جوامع هم اکنون قدم پیش گذاشته اند و تقاضا دارند که پناهندگان سوری به جامعه آنها بپیوندند.
شهرداران شهرها تصمیم شان را برای گشودن آغوش شان به روی [پناهندگان] مبنی بر همین اصل تشریح می کند. استفانی راولینگ بلیک، شهردار بالتیمور گفت: “این اقدام نشان عمیق ترین ارزش های آمریکایی ما است.”
فرانسیس اسلی، شهردار سنت لوییس افزود: “این کار، کار درستی است” که باید انجام داد. سنت لوییس از دیرباز به کسانی که نیاز داشته اند پناه داده است. در سال های دهه ۱٩٧۰، آن افراد نیازمند ویتنامی ها، و در سال های دهه ۱٩٩۰ بوسنیایی ها بودند. امروز، سوری ها چنین نیازی دارند.
شهرها و ایالاتی که جوامع سوری و عرب تبار از قبل در آنها مستقر شده اند ممکن است به صورت مقاصد اولیه پناهندگان در آیند.
پناهنده ای به نام محمود کراز گفت: “خیلی ها … به ما گفتند که عرب های زیادی در میشیگان مستقر هستند و منطقه مناسبی برای ما است. آنجا کار برای ما کمی آسان تر می شود.”
سخنگوی خدمات پناهندگان در تگزاس در مصاحبه ای به یک روزنامه نگار گفت که ایالت متبوع او اقتصاد نیرومندی دارد و این یکی از دلایلی است که ممکن است باعث شود سوری ها به آنجا بیایند. دلیل دیگر این است که در حال حاضر، “جامعه سوری رشد روز افزونی در دالاس دارد و این برای پناهندگان سوری که بعدها به آنجا می آیند سودمند خواهد بود. آنها همسایه ای خواهند داشت که می توانند نزد او بروند و به زبان مادری با هم صحبت کنند. آنها پیوند مشترکی با هم خواهند داشت.”
اسلی واکنش شهر خود را به بحران پناهندگان چنین خلاصه کرد: “ما برای اداره این وضعیت آماده شده ایم. این اقدام از پشتیبانی کامل مسئولان دولت شهری برخوردار است.”
